Wat doet The Savemovement ?

Ik was vanmorgen aanwezig op de allereerste Duck Save in Ermelo, bij een eenden slachterij.

Voor ik ga omschrijven hoe ik dit heb ervaren kan ik misschien beter uitleggen wat The Savemovement is en doet.

The Savemovement

The Savemovement is een wereldwijde organisatie die is ontstaan in Toronto in 2010 en bestaat in Nederland sinds 2017 en is hier gestart door het initiatief van Maria Du Toit. Inmiddels zijn er over de 350 groepen in Australië, Amerika, Afrika, Europa. In Nederland hebben we diverse save groepen en dit is sterk groeiende. Een doel is om bij ieder slachthuis in Nederland (180) een save groep te hebben.

Vigils

The Savemovement voert actie door middel van vigils bij slachthuizen. Een vigil is een vreedzame demonstratie waar er zonder geweld bij elkaar wordt gekomen door mensen ( vaak actvisten) voor de dieren, die in trucks aankomen bij slachthuizen. Het doel hier van is bearing witness. Dit houdt in dat je aanwezig bent, getuige bent, van onrecht en je best doet om de slachtoffers te helpen.

Wat doe je dan precies?

Bij een Pig Save worden trucks gestopt zodat varkens nog de kans krijgen op een beetje aandacht en water ( vaak hebben ze al heel lang niets gegeten of gedronken).  Bij een Calf Save is dat weer anders, daar stoppen trucks ook niet altijd. Ook is er nog een Chicken Save en De Hoef Animal Save, waar er meerdere soorten dieren zijn, bij een halal slachterij. En dus nu ook in Ermelo, een Duck save.

Een ander doel, wat voor mij zeker geldig is, is het maken van foto’s en filmpjes van hoe de dieren eraan toe zijn en om dit dan te delen op social media en met mijn familie en kennissen. Om te laten zien: ‘Kijk, zo gaat het er nu echt aan toe’.  ‘In Nederland, vandaag de dag’. Veel mensen denken dat het in Nederland allemaal heel fijn geregeld is en dat dieren een droomleven hebben. Maar wanneer ik dan foto’s laat zien van varkens onder de krassen, vol met tumoren en ik film het gekrijs en de angst in zo’n snikhete wagen, dan ineens wordt het allemaal wel heel echt. Ik hoop hiermee te bereiken dat mensen bewuster gaan nadenken en wellicht te inspireren om diervriendelijker te gaan leven.

Lees hier een artikel uit het NRC van 2018, bij Nederlands grootste slachthuis, voor een indruk van hoe zoiets gaat.

en zie hier (van diezelfde dag) een korte maar zeer mooie film.

Hoe ervaar ik het om mee te doen met deze vorm van actie voeren?

Mijn eerste vigil was op 5 juli 2018. Ik heb er lang over gedaan om deze stap te zetten, omdat ik bang was dat ik het niet zou aankunnen. Ik dacht dat ik al die emoties niet zou kunnen verdragen, ik vond het eng en ik dacht heel lang dat het niets voor mij zou zijn. Ik zag daarna steeds meer posts op Facebook van mensen die ik ken via AV: The Netherlands, dat zij wel naar Saves gingen en ik las hun verhalen en ook de comments onder hun verhalen, steeds meer en meer kreeg ik het verlangen om het toch eens te gaan ervaren. Als het niet bij mij zou passen, dan kon ik daar gelijk achterkomen. Mijn grootste drijfveer was, om te gaan fotograferen en filmen voor mijn social media en deze website, om mensen te informeren over wat ik zie.

5 Juli 2018 was het dan zover. Ik kwam aan en moest mijn paspoort laten zien, ik kreeg een hesje en een flesje water en er kwam al snel een truck vol met varkens aan die stil bleef staan zodat we erbij konden.

Ik heb niet teveel nagedacht over waar de varkens heen gingen, maar probeerde ‘happy thoughts’ te denken, zodat ik d edieren niet nog extra angstig zou maken door mijn emotionele situatie. Dit lukte mij goed.

Ik zag heel veel varkens met tumoren, veel zaten helemaal onder de krassen en sommige hadden het leven al opgegeven.

Ik zag op een moment vier varkens bij elkaar liggen, op de bodem van de wagen en één varkentje lag te stikken in zijn eigen, groene braaksel. Dit moment vergeet ik niet meer. Ik kon er niet bij, ik kon het varken niet helpen.

Maar ook was er een varken eerst heel erg bang en na een korte tijd tegen haar te hebben gepraat, kwam ze dichterbij en kon ik haar aaien. De oogjes gingen dicht en ik probeerde met mijn stem een beetje liefde over te brengen. Toen hebben de traantjes wel even achter mijn ogen gedrukt gezeten. Overweldigend.

De dagen erna vielen zwaarder, vooral boodschappen doen de dag erna, toen ik allemaal varkensvlees zag liggen en mensen gedachteloos de lichamen in hun karretje deden. Toen heb ik gewoon middenin de supermarkt staan huilen ( wel zo dat niemand het zag). Een troost is dat de groep die samen komt bij een vigil, een hechte groep mensen is, die altijd voor elkander klaar staan, je voelt je meteen thuis en begrepen. Het is echt heel waardevol, vind ik.

Ik ben achteraf gezien heel blij met deze stap. Het was heel anders dan ik had verwacht ( zo’n cliché, want bijna iedereen zegt dit). Maar het is zo. Ik kan het verdragen. Sterker nog, ik kan echt iets betekenen voor de dieren. Sinds mijn eerste vigil zijn er veel mensen geweest die mij hebben bericht en die nu of stoppen met vlees eten of willen minderen.

Niemand vind een vigil leuk. Niemand is blij als hij/zij er is, maar het is zo ontzettend belangrijk. Daarom is het van belang dat mensen zich blijven aansluiten, zodat er voldoende mensen zijn, om bij ieder slachthuis een groep te hebben. Zodat er sneller meer bewustzijn zal worden gecreëerd en dit leed sneller zal verdwijnen.

Zou je het eens willen ervaren, als vleeseter, vegetariër of veganist? Wil je graag helpen? Iedereen is welkom en alle acties verlopen vreedzaam en met respect. Kijk voor alle acties van The Savemovement Netherlands in deze facebookgroep.

Dank je wel voor het lezen,