Lekker fris, lekker vers. Ik pluk ze zo uit de tuin. Een heleboel momenteel.

Vooral bij warm weer vind ik het heerlijk, salades, ik bedacht dit simpele recept, als je het een recept kan noemen 🙂

Voor 2 personen:

• Plantaardig en suikervrij

Ingrediënten:

• 1 komkommer
• 1 grote koolrabi ( of twe ekleinere)
• 1 appel
• flinke pluk bieslook
• 2 el appelazijn
• paar drupjes olijfolie
• peper en eventueel snufje zout

( Bloemen on top zijn afrikaantjes)

En zo maak je het:

• Schil de appel en de koolrabi
• Rasp de komkommer, appel en koolrabi en doe in een schaal
• Snij de bieslook en strooi erover ( flink veel is wel lekker)
• Maak de dressing door de azijn, peper en zout en olie te mixen
• Giet de dressing erover en mix het geheel

Versier eventueel met bloemetjes 😉

Gezondheidsvoordelen:

Komkommer bevat: vitamine C, K en magnesium, maar ook heeft deze groente en ontstekingsremmend effect op ons lichaam en zorgen de lignanen in de komkommer op een verminderde kans op kankers die met oestrogenen te maken hebben. 

Komkommer bevat: vitamine C, K en magnesium, maar ook heeft deze groente en ontstekingsremmend effect op ons lichaam en zorgen de lignanen in de komkommer op een verminderde kans op kankers die met oestrogenen te maken hebben. 

Komkommer bevat: vitamine C, K en magnesium, maar ook heeft deze groente en ontstekingsremmend effect op ons lichaam en zorgen de lignanen in de komkommer op een verminderde kans op kankers die met oestrogenen te maken hebben. 

In Nederland worden er ongeveer zo’n twee miljoen (land) dieren gedood in slachthuizen per dag. Met dit gegeven zou je denken dat er wel een gevoel van saamhorigheid is tussen vegetariërs en veganisten, vanwege de wederzijdse beslissing om te stoppen met het eten van vlees. We staan er met zijn allen hetzelfde in, zou je denken.

Echter, na drie jaar dierenrecht activisme, lezen in vegan facebookgroepen en luisteren naar mede vegans, lijkt het toch alsof veganisten een soort vijandigheid hebben naar vegetariërs. En eerlijk. Ik hoorde daar ook gewoon bij hoor.

‘Wanneer iemand vegetarisch gaat eten, dan weten zij vast en zeker ook van de zuivel en ei industrie, toch?’ ‘Hoe komt het dat ze wel van de problematische vlees industrie afweten, maar zich niet druk lijken te maken over kuikens en kalfjes?’ ‘Als ze om dieren geven, hoe durven zij dan zo hypocriet te zijn om door te gaan met eieren en kaas te eten?!’.

Keer op keer kom ik deze reacties weer tegen, de ene keer online, dan wel weer na een actie op straat. En ik zal niet ontkennen dat ik ooit ook zulke dingen heb gezegd. En gedacht.

Dus wat is er verandert? Hoezo ben ik tot de conclusie gekomen dat vegetariërs bashen helemaal niet helpend is voor de dieren.

Als we even terug gaan naar het begin. We groeien op in een maatschappij waar we door onze ouders, school, media, dokters, reclame en dergelijke worden geleerd dat we dieren en dierlijke producten nodig hebben om gezond te kunnen zijn. Dat dieren als kippen, varkens en koeien op de aarde zijn voor ons, niet met ons, maar voor ons, om te gebruiken. En ondanks dat er talloze artikelen te vinden zijn met onderzoeken dat zuivel en eieren slecht voor ons is, maar deze worden overspoeld door de grotere bedrijven met hun geld en marketing voor diergebruik.

Als blaming en shaming vegetariers zou helpen als laatste zetje naar veganisme, dan prima. Maar het leid veel vaker naar defensief gedrag en maakt de kloof alleen maar groter en groter.

De afwijzing van veganisten naar vegetariërs toe, komt denk ik, uit een gevoel van passie voor de dieren, maar mensen belachelijk maken en naar beneden halen werkt vaak contraproductief en helemaal al als groep die al gezien wordt als verwaande, veroordelende mensen en waaraan de meeste mensen van de samenleving ook al een hekel hebben. Ik bedoel, het werkt ons en daarmee de dieren ( waar het echt om gaat) alleen maar tegen.

Als shamen en blamen dus niet helpend is, moeten we dan vegetariërs maar loven en niet beginnen over eieren, wol, honing en dierentuinen?

Nee natuurlijk niet. Maar het is toch ookhelemaal geen zaak tussen OF shamen OF niets zeggen? Ik denk dat we als veganisten veel sneller een verandering kunnen veroorzaken wanneer we constructief en bemoedigend zouden zijn.

Positief zijn !

Hmm, hoe doen we dat? Vegetariërs helpen naar de overstap tot veganisme, zonder ze meteen weg te zetten als hypocrieten? De stap van vlees eten naar vegetariër worden is een grote stap vooruit, dus vriendelijk feliciteren met deze keuze, zou een goede zet zijn. Het is al heel knap dat iemand tegen deze mega industrie in gaat door te kiezen voor een vleesloos bestaan. Ik ben zelfs van mening dat we blij moeten zijn met mensen die gaan voor een meatless monday of een aantal dagen per week zinder vlees. Ik heb zelfs een onderzoek gelezen dat wanneer iemand een eerste kleine stap doet, dat ze dan sneller geneigd zijn om nog een stapje te doen. Wanneer je een gesprek begint met positieve noot, versterkt dat automatisch al de band met je gesprekspartner, of dat nu een vriend is of een vreemde.

Wanneer je eenmaal op een vriendelijke basis aan het praten bent, kan je bijvoorbeeld vragen stellen, waarom hebben ze gekozen voor vegetarisme? Waarbij je ze meteen herinnert aan de passie die ze voelen voor dieren/de planeet ;). De kans is best groot dat ze niet op de hoogte zijn van at er gebeuren moet voor een ei of hoe de zuivelindustrie in elkaar steekt. Zelf wist ik er ook niets over, ik dacht dat biologische kaas gewoon kwam van blije koeien met een prachtig leven.

Ik vind het soms nog steeds wel een beetje frustrerend als ik iemand ontmoet die zegt: ‘ik ben vegetariër, ik ken alle feiten, dus maak je geen zorgen’. Maar ik probeer niet negatief meer te zijn, ik probeer nu eerder te coachen en positief in te steken. Want ik ben overtuigd dat de dieren beter geholpen zijn bij deze aanpak.

Dus ik raad aan: stop met het beledigen van vegetariërs en omarm ze juist, ze zijn in staat om een gigantische verandering in hun leven aan te brengen, dus laten we medelevend met hen omgaan en deze industrie samen omver gooien.

‘Planten voelen pijn’. wordt wel eens beweerd. Maar is dat zo?

Als je naar wetenschappelijke onderzoeken gaat kijken, dan heeft een plant geen hersenen en geen centraal zenuwstelsel en is daarom dan ook niet in staat om pijn te voelen. Planten hebben simpelweg geen zenuwen. Pijn kun je ruwweg definiëren als de integratie in de hersenen van signalen door bepaalde zenuwvezels (die van het pijnsysteem) waardoor het nare gevoel wordt ervaren dat wij pijn noemen. Daarvoor heb je dus zenuwen nodig.

Planten kunnen wel sterk reageren op invloeden van buitenaf. Ze reageren op licht, aanraking en zelfs geluid. Ze kunnen ook communiceren met andere planten, bijvoorbeeld door chemische waarschuwingsstoffen te produceren als ze worden aangevallen door planteneters.

De reden dat mensen en dieren wel pijn kunnen ervaren, is om ons te waarschuwen, zodat we weg kunnen vluchten van gevaar en levensbedreigende situaties. Planten kunnen niet vluchten. Het is dan ook niet logisch dat wanneer ze pijn zouden voelen hier niets mee zouden kunnen. Op evolutionair niveau.

Mocht je nu iemand zijn die nu nog steeds gelooft dat planten (op magische wijze) pijn kunnen voelen, dan is veganisme de allerbeste oplossing voor je, want als veganist consumeer je minder planten dan als vlees eter, want wat denk je dat een koe op een dag eet? 😉

 

 

Een van de vele bronnen: klik hier