Wat is er mis met dierentuinen?

Als mijn moeder mij vroeger vroeg wat ik het liefste zou gaan doen met mijn kinderfeestje, was dat altijd hetzelfde, naar de kinderboerderij ( en daarna naar Mac Donalds). Toen mij werd gevraagd waar ik op mijn 27e verjaardag heen wilde, was het de dierentuin en erna naar Mac Donalds. Blijer kreeg je mij niet hoor. Voor mij was dat ook logisch, ik ging graag naar dierentuinen, omdat ik zo van dieren hield. En ik heb er echt veel gezien.

Hoe een dierentuin een gevangenis werd

Ik start dit artikel met mijn persoonlijke verhaal, juist omdat ik een dierentuin vaak bezocht heb en nu beweer dat er van alles mis mee is. In 2017 werd ik veganist, zonder dat ik dat eigenlijk doorhad, ik was al vegetariër, maar de benaming vegan kende ik eigenlijk niet zozeer. Ik wist op dat moment alleen dat ik de bio industrie niet meer wilde supporten, dus ik kocht en at geen ei, zuivel en vis en vlees meer. Dat er ook van alles mis was met dierentuinen, daar stond ik nog niet zo bij stil. Er waren ook ‘goede’ dacht ik nog. Naar Artis wilde ik niet meer. Ik vond de hokken daar te klein. Dierenpark Amersfoort vond ik ook zielig en ik had inmiddels een grote afkeer voor het dolfinarium, terwijl ik een paar jaar ervoor nog met dolfijnen had gezwommen op Curaçao… Nee hoor, ik wilde op mijn 32e verjaardag een dagje naar de Beekse Bergen. Dus we gingen. In het begin vond ik het nog heel leuk en zag ik hele grote verblijven. Totdat.

Ik kwam langs secretarisvogels. Een secretarisvogel heeft krachtige, lange poten, een ruitvormige staart, een lange kuif van zwarte veren en een oranje gelaat. Het verenkleed is grijs met zwarte slagpennen. Van top tot teen meet de secretarisvogel tussen de 130 en 140 cm, de vogel was bijna net zo groot als ik. Ik zag dat de vogel heen en weer rende en iedere keer probeerde op te stijgen. Tevergeefs, want er zat een dik net boven de kooi. Ik heb daar ongeveer 30 minuten gestaan en de vogel bleef het maar proberen. Dat brak mijn hart. Ik kon niets doen, behalve huilen en beloven dat ik nooit meer naar een dierentuin zou gaan. Het besef kwam dat het nooit diervriendelijk kan zijn. Vogels horen te vliegen waar ze willen.

Thuis aangekomen las ik over de secretarisvogel en de natuurlijke behoefte om 30 km per dag te lopen per dag. Ik leerde notabene meer over deze diersoort via Google dan via de dierentuin zelf.

De secretarisvogel die ik die dag heb gefotografeerd.

Net zoals ik deed, gaan de meeste mensen naar de dierentuin voor hun eigen plezier en iedere dierentuin die wil blijven bestaan, zal hier ook rekening mee moeten houden. Zo worden er attracties gemaakt, shows met dieren, om het publiek te vermaken.

Educatie?

Vrijwel alle dierentuinbeheerders wijzen het idee af dat dierentuinen er vooral zouden zijn voor menselijk plezier. Er wordt vooral gezegd dat dieren in dierentuinen er zijn voor educatiedoeleinden. En er wordt beweerd dat het bezoek wel geïnteresseerd moet zijn in wat het ziet, wil het er iets van leren. Door het publiek te amuseren zou de interesse worden gewekt en de mogelijkheid tot voorlichting geboren worden. Maar er blijken maar bar weinig mensen meer te weten over de dieren in dierentuinen dan mensen die helemaal niet geïnteresseerd zijn in dieren(*). Het valt niet te ontkennen dat er in dierentuinen wel iets aan voorlichting gedaan wordt, maar wat moet het publiek dan eigenlijk, qua kennis over deze dieren, mee naar huis nemen? Moeten we de mensen leren over het biologische gedrag van deze wilde diersoorten? En in welke mate vereist de voorlichting aan het publiek dat juist wilde dieren gevangen gehouden worden? Een wild dier uit zijn natuurlijk habitat halen is nou niet bepaald een goed voorbeeld van natuurlijk gedrag. Eenzame dieren, opgesloten in kooien, zijn zo ver verwijderd van hun natuurlijke omgeving, dat ze weinig kans hebben om hun natuurlijk instincten te volgen. Hoe educatief kan het dan nog eigenlijk zijn?

Angst en stress

Wanneer je leert hoe dieren worden gevangen, hoe dieren worden weggerukt uit eigen families en leefomgeving, kun je je voorstellen hoe angstig dit moet zijn en hoeveel stress dit de dieren moet geven. Het zogenaamde ijsberen is iets wat je vaak terug ziet in dierentuinen. Door een sterk beperkte bewegingsruimte en het ontbreken van normale prikkels vervallen veel dieren in de gewoonte om steeds maar weer hetzelfde kleine rondje te lopen of andere bewegingen steeds maar weer te herhalen. Let er maar eens op, als je er bent. Dit heet: ‘zoochosis’. Soms is de stress zo hoog dat dieren zichzelf verminken en of proberen zelfmoord te plegen (**).

ZIE HIER EEN FILMPJE VAN EEN TIJGER MET ZOOCHOSIS

Dierenverzorgers geven de dieren soms antidepressiva, kalmeringsmiddelen en anti-psychotische medicijnen in een poging hun stress te verbergen. (***)

Het is dan ook zeker geen verrassing dat er heel veel voorbeelden zijn van gefrustreerde dieren die proberen te ontsnappen, soms met tragische gevolgen. In 2012 bijvoorbeeld, ontsnapte een tijger uit zijn kooi in de dierentuin van Keulen en doodde een dierenverzorger voordat hij werd doodgeschoten, terwijl een andere tijger in Tsjechië ontsnapte en drie dierenverzorgers verscheurde. 

Dierentuinen laten ons geloven dat zij bedreigde diersoorten opvangen, maar de waarheid is dat dieren vrijwel nooit worden vrijgelaten, ze bijna altijd gevangen worden op afschuwelijke wijze en dat ze in gevangenschap worden gefokt, wat betekent dat deze dieren niet kunnen overleven in het wild, mochten ze wel ooit vrij worden gelaten(***).

Moraal:

Dierentuinen geven ons een verkeerd beeld van wilde dieren. Maar bovenal, naar mijns inziens, ook een verkeerd beeld van onze natuurlijke rangorde als mens. Wij sluiten dieren op voor ons plezier. Mensen staan boven andere dieren. Zij zitten vast om voor onze doeleinden gebruikt te worden. Maar we zijn niet superieur. En alleen al hierom zou het een goed idee zijn om alle dierentuinen af te schaffen.

Oplossing?

Zouden we de educatieve functie van dierentuinen niet kunnen vervangen voor films, documentaires en lezingen? Zouden de educatieve doelstellingen juist meer bereikt kunnen worden als we het publiek de lege kooien zouden tonen en erbij zouden vertellen waarom deze leeg zijn?

We kunnen bedreigde diersoorten alleen beschermen door de conservatie van de natuurlijke leefomgeving te ondersteunen en niet deze industrie.

Wat kun jij doen?

  • Bezoek geen dierentuinen, circussen met dieren, aquaria en dolfinaria.
  • Geef geen geld aan deze inhumane instellingen die winst maken met het uitbuiten van dieren.
  • Wanneer je over dieren wilt leren, bekijk dan natuurdocumentaires die laten zien hoe dieren zich gedragen in hun natuurlijke omgeving.
  • Ga op eigen safari in achtertuin en ontdek het wilde leven egels en andere dieren.
  • Er zijn een handjevol sanctuarys in Nederland, waar je dieren kunt ontmoeten die gered zijn van industrieën, deze kun je ook financieel ondersteunen, zodat ze nog meer mooi werk kunnen doen.

Bronnen:

(*) Stephen Kellert – 1997 American Association of zoological parks

(**) Rambam: Dolfinarium

(***) Peta

<3 vrije leeuw

Mierikswortel kweken

Ik hou wel van een beetje experimenteren en een uitdaging, dus ik besloot vorig jaar (2019) om mierikswortel te kweken, of in ieder geval een poging te wagen.

Vooral vroeger werd mierikswortel gebruikt vanwege zijn medicinale toepassingen. Het zou een antibiotische werking hebben en helpen tegen slijmvliesontsteking en bij hoesten. Uitwendig werd de wortel gebruikt bij zweren of als kompres bij pijn.

Je kunt mierikswortel zaaien, maar stekken is leuker ! Daarom ga ik je aten zien hoe ik dat voor elkaar kreeg.

Stappenplan concreet:

  • Begin februari-maart
  • Koop een biologische mierikswortel (ekoplaza/ekowinkel)
  • Zet deze met zijn kont ( maakt niet uit welke kant ) in een glas of potje water in de vensterbank, zorg dat hij niet helemaal onder staat.
  • Ververs elke dag of om de dag het water.
  • Wacht af, het kan 2-4 weken duren voor je de eerste worteltjes gaat zien.
  • Dan komen er al kleine plantjes uitgroeien, laat deze zitten en ververs alleen het water elke keer.
  • Wanneer de plantjes 7-12 cm groot zijn, kan je ze uit de wortel snijden of zachtjes eraf trekken.
  • Deze losse stekjes zet je dan apart in een potje met potgrond. Eventueel met wat kaneel op de worteltjes om de groei te bevorderen.
  • Intussen kun je de mierikswortel gewoon laten staan op het water, hij zal nog meer stekjes aanmaken..
  • Na 15 mei ( dan is de vorst geweken) kun je ze buiten in een pot of in de volle grond gaan zetten. Laat ze de eerste week wel even wennen aan het koudere weer, door ze overdag een paar uur buiten te zetten en dan snachts weer binnen ( afharden). In de kas kan het natuurlijk eerder al.
  • Eind oktober/november kun je oogsten 🙂

Palmkool

Palmkool wat is het? Waar is het goed voor, hoe teel je het en wat kan je er mee maken?

Palmkool is een zo vergeten groenten, dat zelfs mijn favoriete moestuinboek: ecologisch tuinieren hem niet erin heeft staan. Gelukkig wordt hij steeds en steeds weer bekender en kun je hem zelfs in de AH kopen soms!

De Latijnse naam van palmkool is Brassica Oleraceae. Palmkool is een echte koolsoort en onder andere familie van de koolraap, bloemkool en boerenkool. Wij noemen hem palmkool omdat hij tijdens zijn groei steeds meer op een mini palmboom gaat lijken.

Het eten van palmkool:

Je kunt palmkool op vele manieren eten. Je kunt het koken, roerbakken en er saus mee maken, maar rauw is hij het aller gezondste. Ik dnek dat je deze kool het beste kan vergelijken met hoe je spinazie in de keuken gebruikt.

In palmkool zit veel vitamine A, C, calcium en vitamine K. En voor zwangere vrouwen: natuurlijk foliumzuur!

Doordat hij heel donker is van kleur, wordt hij ook wel zwarte kool genoemd. Maar wat je wel weet van donkergekleurd fruit en groente is dat het veel anti oxidanten bevat, wat goed is om alle vrije radicale te lijf te gaan. Een superfood dus wel.

Perfect voor een klein tuintje:

Voor de meeste kolen heb je veel ruimte nodig, maar niet voor deze! Omdat je deze van onder naar boven oogst, zal hij in de hoogte gaan groeien. Er zal veel meer te oogsten zijn dan van boerenkool en hij staat ook heel erg lang en heeft behalve rupsen, niet zoveel kans op ziekten of plagen. een echte aanrader voor de kleine tuintjes dus.

Zo kweek je hem zelf:

Zaaien en planten

Palmkool zaai je het beste voor in maart. Zet de jonge planten op een lichte, koele plaats. Uitplanten doe je, van mei tot eind juni. Houd een plantafstand aan van 65 cm.

Standplaats

Palmkool heeft iets minder voeding nodig dan andere koolsoorten. Het groeit prima op een lichte grond, en het kan een iets lagere pH verdragen.

Bemesting

Houd je aan de principes van vruchtwisseling om problemen met knolvoet (een bodemschimmel) zoveel mogelijk te voorkomen. Kool bijvoorbeeld eens in de vijf of zes jaar op hetzelfde stuk tuin. Je kunt hem voeding geven als compost of mest van brandnetelaftreksel.


Verzorging

Palmkool vraagt om dezelfde verzorging als boerenkool: zorg voor voldoende water tijdens de teelt en verwijder onkruid.

Oogsten en bewaren

De oogst van palmkool vindt plaats van september tot soms wel in februari. Eerst breek je het volgroeide blad van de stam af, waarbij je met het onderste blad begint, omdat die het snelst verslijt. Vervolgens kun je verder naar boven plukken. Er groeien nieuwe blaadjes op de plaats waar het blad van de stam geplukt is, die je ook kunt oogsten. Wanneer het einde van het seizoen aanbreekt, is het ook mogelijk om de kop te oogsten. Zet z eop een vaasje of in een natte en koele omgeving.

Recepten:

Ik vind palmkool heel lekker als ik het roerbak. Ik snijd dan de middelste nerf eruit en snijd de rest in kleine reepjes. dan wat zout in de pan en op hoog vuur. lekker met wat sesamzaadjes ook. En hij gaat vaak rauw door de smoothie heen. Voor de wat uitgebreidere recepten heb ik er een paar opgezocht:

Recept 1: GESMOORDE PALMKOOL

Recept 2: Groene Spaghetti

Zaden Ruilen 2020

Het moestuin seizoen van 2020 staat al weer op ons te wachten. Langzaamaan kan je spinazie, worteltjes, misschien al wat radijsjes in de grond zaaien. Toch wel gek dat we geen ‘echte winter’ hebben gezien… Of zou die misschien verlaat nog komen?

Anyways, hoe leuk is het dat je zaden van elkaar kunt zaaien? Heel!

Ik heb mijn te ruilen zaden hier op een rijtje gezet:

  • Spitskool
  • Roze bloemkool ( beperkt aantal)
  • Rode kool
  • Koriander
  • Borage (komkommerkruid)
  • Malva
  • Korenbloem
  • Mix van diverse wilde bloemen
  • Watermeloen
  • Anijs
  • Valeriaan
  • Palmkool
  • Pluksla
  • Broccoli kers
  • Citroen gras
  • Bleekselderij
  • Okra
  • Amaranth kiemen
  • Prei
  • Sugar Snap
  • Spinazie
  • Gele zomer wortel
  • Sojabonen
  • Bieslook
  • Dille
  • Mix van diverse eetbare bloemen
  • Meiraap
  • Calendula
  • Hibiscus
  • Lupine
  • Kamille
  • Jing Jie
  • Wolfspoot
  • Mosterd
  • Lavatera
Malva

Zelf ben ik op zoek naar de volgende biologische zaden:

  • Peterselie
  • Komkommer
  • Juffertje in het groen
  • Loofah
  • Spruitjes
  • Bijzondere tomaten
  • Veldsla
  • Bijzondere kruiden

Stuur mij een berichtje, mail of DM als je interesse hebt.

Groetjes Natascha

Wat als je van je ouders niet als vegan mag leven …

Super trots ben ik, op mijn volgers onder de 16 jaar. Ik krijg regelmatig berichten van jongens en (vooral) meiden die graag over zouden stappen op een plantaardige levensstijl. Soms zijn ze al vegetarisch en soms nog niet.

‘Hoe overtuig ik mijn ouders?’, is dan de vraag. Ik hoop dat ik je zo een beetje op weg kan helpen.

1.) Praat met ze

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik sprak niet zoveel met mijn ouders over mijn diepste verlangens en wat me nu echt bezig hield. Als dit bij jou ook zo is, dan is het misschien logisch als dit onderwerp voor jou ouder(s) als een soort van uit de lucht komt vallen. En ouders houden er vaak wel van als je met ze praat, dus maak er gebruik van, ook al vindt je het niet tof, praten is de eerste stap naar begrip. En dat wil je.

2.) Spreek vanuit jezelf

Leg je ouders uit waarom dit zo belangrijk voor je is. Vertel over de dieren, wat je weet, watje gezien hebt, wat je gelezen hebt en vertel hoeveel verdriet het je doet (bijvoorbeeld). Laat ze weten dat het je serieus raakt.

Tip: wacht tot een rustig moment zich voordoet, kies je moment tactisch uit. Wie zal je eerder begrijpen, je vader of je moeder? Ga niet in dsicussie als er een ruzie op de loer ligt.

3.) Informeer je ouders

Misschien vinden je ouders het wel onzin, valt dierenleed volgens hen reuze mee. Misschien kan je ze zover krijgen dat ze met (of zonder) jou naar een documentaire gaan kijken, zoals Dominion. What the health ( Netflix) en Forks over Knives ( Netflix), zijn goede documentaires wat betreft de gezondheid.

4.) Compromis

Over gezondheid gesproken. Misschien zijn je ouders wel bang voor je gezondheid, is het puur bezorgdheid wat ze voelen. Je kunt ze uitleggen dat je naast je voeding ook B12 wilt bij slikken (dieren krijgen dit immers ook toegediend). Of verwijs ze door naar websites zoals: nutritionfacts.org of naar Lobke Faasen, een plantaardig diëtiste die veel verstand heeft van voeding en gezondheid en graag in gaat op vragen.

Misschien kan je jouw ouders overtuigen als je een compromis met ze sluit. Misschien dat als je je bloedwaarden laat checken elke 6 maanden of elk jaar, dat ze dan gerust gesteld worden. Of als het te duur is om al die vleesvervangers te kopen, dat je dan kan voorstellen dat je geen vleesvervangers wilt, dat je iedere avond een groot bord met groenten en granen eet bijvoorbeeld en dat je beloofd gevarieerd te eten. Of dat je een baantje er bij zal zoeken, om mee te betalen voor jouw beyond burgers. Sommige ouders staan open voor eigen initiatief en zo laat je ook zien dat je serieus bent.

5.) Ga in stapjes over naar plantaardig

Wanneer de tips hierboven niet helpen, mag je misschien in stapjes wel naar plantaardig gaan. Elke ochtend of drie keer per week. Misschien kan je het op de een of andere manier opbouwen en zo kunnen je ouders goed wennen aan het idee en zien ze dat je niet doodgaat 😉

6.) Veganisme gaat niet alleen over eten

Het is ook net zo goed kleding ( wol, leer, zijde, etc) en daarin kan je misschien wel al keuzes maken. Net als bij make-up, shampoo, tandpasta, etc. Wellicht kun je nu al wel keuzes doorvoeren die dierproefvrij en vegan zijn.

7.) Actie!

Waar je ook nog aan kunt denken, als je je ouders echt (nog) niet kan overtuigen… is gaan actie voeren! Daar hebben dieren ook echt wat aan en zo maak je andere mensen misschien wel vegan. Bij Save Movement Outreach ( Facebook) is iedereen welkom. Ook jij dus! Ook kan je andere manieren van actie voeren, zoals informatie verspreiden, klasgenoten vertellen wat je weet, er zijn talloze manieren om voor dieren op te komen.

8. ) Als echt niets werkt

Wanneer er echt niets werkt of mogelijk is, geef dan niet op. Denk aan de dingen die je wel kunt doen en weet dat je zelf de beste intenties hebt. <3 Op een dag, als je volwassen bent, hoop ik dat je zo vrij mag zijn om je eigen keuzes te maken.

** Voor een ieder wil ik graag meegeven, mocht je thuis echt ongezonde dingen meemaken en/of hevige problemem ondervinden waardoor je in je rechten wordt geschaadt, zoek dan hulp, praat met een vertrouwd persoon of ga naar deze website.

10 x Vegan op Amsterdam Centraal

Ik kom regelmatig op Amsterdam Centraal en het leek me leuk en handig om eens op te schrijven wat voor plantaardige dingen er allemaal te eten zijn. Het is niet in een bepaalde volgorde, maar kriskras door elkaar. Hier is de rij:

1.) Erica

Deze biologische kruidenwinkel is te vinden op Amsterdam centraal. vlakbij de Lush, die je van een afstand kan ruiken 😉 Hier kun je allerlei vegan koekjes kopen, zoals de stroopwafels van Billie’s Farm. Aanrader! Ook verkopen ze supplementen, vegan tandpasta en losse thee. Echt een leuk winkeltje als je het mij vraagt.

2.) Lush

Ik noemde hem hiervoor al, maar Lush is te vinden op Amsterdam Centraal en de dingen hier ruiken zo lekker dat je denkt dat je ze kunt opeten. Op zoek naar een leuk cadeautje voor jezelf of iemand anders, dan slaag je hier vast en zeker, want Lush is dierproefvrij en bijna alles is er vegan, let even op het logo’tje.

3.) Smullers

Favorietje hier, patat! Helaas zijn er nog geen snacks bij Smullers die vegan zijn, maar je kan er wel gaan voor een patatje mayo ( want ze hebben vegan mayo! Vraag hier wel specifiek naar) en ook de satésaus is plantaardig. Je kan dus gaan voor oorlog, speciaal, satésaus en met. En ze zijn tot 2:00 uur in de nacht geopend 😉 Voor de vegan snacks is het even wachten nog, want ze hebben alleen nog vegetarische dingen. ( of we moeten massaal even naar ze gaan bellen?)

4.) De Broodzaak

Ze hebben hier slechts 1 vegan broodje en dat is de avocado met hummus. Je betaalt hier ook 4,50 euro voor.

5.) Julia’s

Tot mijn verbazing kan je hier nog prima wat lekkers eten. Je kunt kiezen uit de farfalle, pennen of de courgettini (nieuw). Overal waar in het menu een plantje voor staat is vegetarisch en die kun je allemaal zonder kaas bestellen (= dus vegan dan). Verder kan je het toppen met pijnboompitjes en vele diverse groenten/kruiden.

6.) Simon Levelt

Een van mijn favo plekjes, want losse en biologische theetjes!


7.) Zest

Hier werd ik heel bij, want ze hadden zoveel meer opties dan ik dacht! Ten eerste kun je hier een koffie halen met sojamelk, havermelk en amandelmelk. Dan is er een hummus bagel ( die erg lekker is!). En ze hebben er ook overnight oats en diverse plantaardige smoothies.

8.) Salsa Shop

De allergrootste verassing was voor mij toch echt de salsa shop, waar ik altijd straal voorbij liep. Maar voor dit blog wilde ik toch even naar binnen wandelen om te vragen wat voor plantaardige opties zij aanbieden. Wat blijkt? Alle opties zijn vegan te maken, dus je kunt kiezen voor een burrito, een taco, salades of een burrito bowl. Alle sausjes zijn plantaardig (!!) en er is vol op keuzes tussen heerlijke groenten. Het meisje achter de kassa was ook vegan ( dus even ge high fived).

9.) De appie

Bij de appie kan je terecht voor een paar opties, zoals de quinoa salade groot of klein, edamame boontjes of voor een banaan. Wat je ook kunt doen is een brood halen en een bakje hummus.



10.) Starbucks

Voor koffie met plantaardige melk kan je hier altijd terecht, maar de vegan opties zijn verder heel arm. Geen brownie of taart te bekennen. Ze hebben soms een broodje met avocado of een plantaardige yoghurt, maar dan houdt het ook wel weer op… Jammer!

Vigils (van Animal Save Nederland)

Via Instagram ontving ik veel vragen over mijn acties via Animal Save Nederland, waar ik vrijwillig mee ga naar slachthuizen om hier getuige te zijn van dieren voor hun dood. In dit artikel zal ik de meest gestelde vragen beantwoorden.

Maar allereerst een klein beetje achtergrond informatie

Animal Save Movement

Animal Save Nederland is een stichting en onderdeel van Animal Save Movement (voorheen The Save Movement), een internationaal netwerk dat actie onderneemt en aandacht vraagt voor de dieren in de industrie. Met verschillende acties creëren zij meer bewustwording en geven zij voorlichting. De mensen die naar acties gaan doen dit op vrijwillige basis en iedereen is welkom om mee te doen, zowel eenmalig als meerdere malen. Je kunt ook zelf een actie gaan organiseren als je dat wilt. Klik hier voor meer informatie.

Getuige zijn:

Wij staan dieren op weg naar de slacht bij, tijdens de laatste momenten van hun leven. Waar mogelijk proberen we hen nog enige liefde en aandacht te geven. Door aandacht te vragen voor hun situatie en door ze een gezicht te geven via foto- en videomateriaal, willen wij het bredere publiek dichter bij de dieren brengen.

Meest gestelde vragen:

  1. Hoe gaat een actie in zijn werk?

Je kunt op de website de acties vinden in de agenda. Daar staan ook de adressen en de Facebook events. Mocht je het fijn vinden, dan kun je in het evenement op Facebook aangeven dat je een keer mee wilt, maar dat het je eerste keer is. Mensen zullen je een warm welkom geven en je kunt hier eventuele vragen stellen of carpoolen/samen reizen.

Het hangt een beetje af van de locatie, want bij sommige slachthuizen zijn er andere afspraken gemaakt. Bij de een moet je je ID kaart laten zien en bij andere weer niet. Informeer jezelf door de info te lezen die bij het FB event staat vermeld. Bij de varkens slachterijen in Boxtel en IJsselstein zijn er goede afspraken gemaakt en werkt het slachthuis goed mee. Je mag lang bij de dieren. Mijn advies zou zijn om als eerste keer zeker hierheen te gaan.

2. Zijn de acties legaal?

Ja! Alle acties zijn legaal en we houden ons ten alle tijden aan de wet. Het liefste wordt er samen gewerkt met de slachthuizen. Voor de bedrijven zelf is het ook positief wanneer zij transparantie tonen naar het publiek toe. Dan stoppen er dus wagens voor ons, zodat we er een paar minuten bij kunnen. Maar als er een actie is bij een slachthuis dat niet meewerkt, blijven we komen. We gaan dan met borden langs de weg staan om aandacht et vragen en hopen we dat er toch een kans komt om de dieren te zien, maar we blijven wel op openbaar terrein in plaats van op het terrein van het bedrijf. Animal save gelooft in een non-violence aanpak.

3. Wat hoop je met zo’n actie te bereiken?

Ik ga er persoonlijk zelf naartoe om bewustzijn te creëren in mijn omgeving. Ik maak foto’s, ik film en ik ga live op social media kanalen. Zo zien anderen mij bij de dieren en dat maakt het veel minder ‘ver weg van hun bed’. Het doet mensen veel meer als jij daar staat, dan mensen die ze niet kennen. Ik vind het bijwonen van vigils een zeer effectieve manier om mensen bewuster te maken. De meeste mensen bereik ik ook door aanwezig te zijn bij deze acties.

wat ik ook merk, tijdens gesprekken met mensen kan ik er altijd bijhalen dat ik dieren in de ogen heb aangekeken, dat ik heb gezien dat dieren bang zijn, dat ze onder krassen zitten, dat ze net puppies zijn, etc. Dit maakt vrijwel altijd wel indruk op mensen, wanneer ik ze vertel dat ik vrijwillig naar slachthuizen ga. Ook tijdens outreach kan je je eigen filmpjes laten zien aan voorbijgangers.

4. Hoe was de eerste keer?

Toen ik net mee deed met cubes, waren er al mensen bij deze acties die ook naar vigils gingen. Ik had er veel bewondering voor, maar durfde zelf niet te gaan. Ik ben een gevoelig persoon en ik dacht dat ik zo’n actie echt helemaal niet aan kon, dat ik in tranen zou uitbarsten of dat ik zo getraumatiseerd zou worden dat ik niets meer waard zou zijn. Maar ergens begin 2018 besloot ik het toch een keertje te doen, na een half jaar wikken en wegen. Ik zag de berichtjes en foto’s van mijn mede activisten op Facebook en de berichtjes eronder en zag mensen reageren dat ze wilde gaan veranderen door dit soort beelden en dat maakte dat ik overtuigd was om het in ieder geval een keertje te proberen.

Ik zorgde dat ik de hele dag niets te doen had verder, zodat, als het heftig was, ik kon bijkomen er van. Bovendien nam ik een vertrouwd persoon mee. Maar als hij niet met me mee kon gaan, waren er meer dan genoeg mensen die voor mij klaar stonden, want het was echt een heel warm wlekom, eenmaal aangekomen bij het slachthuis.

Mijn eerste vigil was bij Westvoort Vleesfabriek in IJsselstein. Een slachthuis waar 6 en 7 maanden oude varkens worden geslacht. met keurmerk ( beter leven, biologisch).

Het was heel indrukwekkend. De geur, de sfeer, ik was nog nooit zo dichtbij een slachthuis geweest en al helemaal niet zo dichtbij een vrachtwagen met varkens erin. Tijdens deze actie vertelde iemand mij: ‘Probeer er niet aan te denken waar ze heen gaan, maar benader de dieren alsof je ze op een sanctuary ontmoet, wees in het nu, net zoals de dieren ook doen’. Dat advies heb ik aangenomen en nooit meer los gelaten. Dan nog steeds was het vooral achteraf, toen ik thuis was wel zwaar, maar gelukkig kon ik er over praten, met Jasper, met de mensen die er die dag bij waren ( online) en kreeg ik heel veel respons op mijn live video, wat mij enorm heeft gemotiveerd om het niet bij deze keer te laten.

5. Is het niet heel erg emotioneel?

Om heel eerlijk te zijn is een vigil wel emotioneel. Je ziet dieren die naar de slacht gaan en dat is moeilijk. Maar huilen is niet erg. Mensen huilen tijdens vigil en mensen zijn er voor elkaar. Iedereen snapt dat het moeilijk is en je hoeft je niet te schamen, voor je mooie, gevoelige kant en je mooie hart. Zelf heb ik na twee jaar een methode gevonden om er voor mezelf mee om te gaan. Als ik er ben, probeer ik een rol aan te nemen. Ik film de dieren en deel dit vervolgens. Ik deel de informatie die ik weet, ik vertel dan waar de dieren heen gaan, waar ze vandaan komen, wat ik zie, wat ik opmerk en wat ik daarbij voel. Ik probeer zo dichtbij als mogelijk te komen en dan te doen wat ik kan en wat ik kan, is het verhaal vertellen van deze individuen. Ik kan deze varkens niet meer redden, maar wellicht wel varkens in de toekomst, die dan niet meer geboren hoeven te worden. Op zulke momenten dat ik er ben, vooral bij dieren die ik nooit eerder voor de slacht heb ontmoet, zoals een keer met kipjes en een keer in een halal slachthuis, waar ik alles kon zien en aanraken, is het altijd even heftig, maar dan bedenk ik mij weer waarom ik er ben en dat is niet voor mezelf, maar voor de dieren die geen keuze krijgen, zij hebben het zwaar en ik kan iets doen om hen te helpen, ik kan hun verhaal vertellen.

Amber

Maar nooit is het zo emotioneel geweest dat ik het niet aan kon. Ik heb wel tranen gelaten en ik heb wel eens even in bed gelegen met een huilbui, maar er staat voor mij teveel op het spel om weg te kijken van de dieren. Ik voel dat ik het ‘moet’ doen en dat ik dat ook kan doen.

  • Epe 2019

6. Zou je het andere mensen aanraden?

Ja zeker weten. Ik denk dat je er veel mee kunt bereiken, bij familie, vrienden en wellicht bij je volgers. Vergeet niet dat veel mensen mee kijken en meelezen, dat ook al reageren ze niet, het wordt wel gezien.

Echter: mocht je geestelijk niet stabiel zijn, dan raad ik het af. En dan bedoel ik iets anders dan gevoelig zijn of HSP er zijn. Maar wanneer je zelf onopgeloste trauma’s ervaart, zou ik zoiets niet meteen aanraden, maar dat voel je zelf misschien het beste aan.

Hier nog een heel mooi filmpje gemaakt over wat wij nou precies doen en waarom:

Ermelo 2019 ( eenden)

Ik hoop je ergens tegen te komen, de dieren kunnen alle hulp gebruiken < 3

Ik ben altijd te bereiken voor vragen, informatie of als je samen wilt gaan ( zelfs als we elkaar niet kennen!) Liefs!

Post veganism

In dit artikel wil ik graag delen wat er in mijn gedachten speelt. Ik worstel hier al een tijdje mee en misschien is het goed om dit met anderen te delen. Ik ben dan ook zere benieuwd hoe anderen het zien en dus nodig ik je graag uit om een reactie achter te laten.

Ik beschouw mezelf in maart 2020 als 3 jaar vegan. Maar voordat ik vegan was, wist ik niet dat je dit kon zijn. Ik wist alleen dat zuivel kwam van koeien die hun kalfjes moeten missen en dat er voor eieren ook kippen worden uitgebuit en gedood. En ik wilde daar niet meer aan bijdragen. Ik had er dus geen term voor, totdat ik op een FB bericht stuitte en ik erachter kwam dat er nog heel veel mensen waren die deze producten aan het boycotten waren en dat dit dus ‘vegans’ waren. Ik was een vegan.

Fijn om de aansluiting met anderen te vinden, die ook zo denken over dieren gebruiken, als een warm bad voelde dit. Herkenning. Samen Jasper had ik het steeds over dingen die wel vegan zijn en niet vegan en hij zei al snel dat hij zichzelf geen vegan wilde noemen. Hij voelde zich daar niet goed bij, liever vertelde hij zijn omgeving dat hij probeert zo te leven dat hij zo min mogelijk dieren schaadt. Ik vond dat een beetje vreemd in het begin, maar ik begon dit steeds meer te begrijpen.

Het V- woord

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar als ik het v-woord gebruik, begint mijn omgeving nog net niet te stuiteren. Het woord vegan alleen al schrikt mensen af, dat is wat ik merk, wanneer ik er op let. veganisten worden gezien als opdringerig, irritant, als een soort jehova getuigen, we worden beschuldigd van ongezond en bleek zijn en gehersenspoeld en we respecteren de mening van andere mensen nooit. Veganisten zijn irritant, volgens de eerste zoekopdracht van Google. En dus volgens de mensen.

En dat is niet wat ik wil dat mensen denken. Veganist zijn is juist iets fijns, iets goed, iets gezonds, iets ethisch, etc.

Ik heb echt talloze situaties die ik kan omschrijven waarin het duidelijk wordt dat het woord vegan mensen of niets doet of afschrikt. Ik zal er hieronder een paar uitschrijven:

Situatie 1: Ik liep door de Hema, op zoek naar de B.A.E – lijn ( vegan make-up), naast mij stond een iets oudere vrouw met haar dochter (?) te kijken naar deze nieuwe lijn, totdat ze op keek en bovenaan het schap met koeienletters zag staan: VEGAN. ‘Oh ik wil wel graag gewone mascara’, zei de vrouw en ze liepen naar het vak er tegenover.

Situatie 2: Ik ben lid van de Nederlandse Vereniging voor Veganisme. Ik krijg dan ook het magazine door mijn bus. Ik besloot deze mee te nemen naar mijn werk, voor de oudere kinderen om te lezen. Ik legde hem tussen de Donald Duckjes en Tina’s. Tijdens het zoeken naar een blad zei een van de oudste kinderen tegen mij: ‘Kijk hier een blad voor jou’. Wat mij dus al meteen duidelijk maakt dan mensen zich niet aangesproken of aangetrokken voelen om zo’n blad te lezen. het is immers bedoeld voor veganisten. Terwijl ik juist zou willen dat niet veganisten zo’n blad zouden openslaan en zich zouden verdiepen in wat er met dieren gebeurt en waarom veganist zijn een goede keuze is om hier niet langer aan bij te dragen.

Situatie 3: Ik sta in de keuken op mijn werk en mijn collega van een andere afdeling pakt de eieren voor haar bakactiviteit en zegt: ‘Oh dit mag jij niet hé?’. Ik kan op diverse manieren reageren. Of zo: ‘Klopt, ik ben veganist en ik eet geen eieren’. ( zo lijkt het meer op een soort dieet voor de onwetende mens). Of ik reageer zo: ‘Ik mag het wel, maar ik kies ervoor om geen eieren te eten, omdat er heel erg veel dierenleed schuilgaat achter eieren’. Ik merk over de jaren heen dat de 2e reactie altijd nieuwsgierigheid uitlokt. Soms vragen mensen daarop door, willen ze weten wat er dan achter schuilgaat en kan ik een uitleg geven. Ik geloof dat dit een betere manier is, voor de dieren.

Uit Amerikaanse onderzoeken komt naar voren dat vegans een slechte reputatie hebben. In het rijtje van mensen in groepen die negatief staan in de kijker van de meeste mensen scoren we zo slecht, dat we nog net boven de drugsverslaafden staan.

Het schijnt zelfs zo te zijn dat mensen die niet vegan zijn of zichzelf zo beschouwen een product met vegan label eerder laten liggen. Maar ik vraag mij af als er in plaats van vegan nou: plantaardig of: diervriendelijk op een verpakking zou staan of mensen het dan nog steeds zouden laten liggen of dat het juist zou aantrekken.

Veganisme is een middel, geen einddoel

Wat ik denk dat goed is om te beseffen is dat veganisme geen einddoel is, maar een manier om dierenuitbuiting te boycotten. Het is dus een middel om tot het doel te komen: Het stoppen van het gebruik van dieren voor menselijk gemak en of plezier. Uiteindelijk is dat het einddoel en zijn er meerdere wegen te bewandelen om dit te bereiken. Zo kun je acties doen, petities tekenen, meelopen in een mars, stemmen op een partij of voor of tegen een bepaalde wet.

Willen we een vegan beweging of een dierenleedvrije wereld?

Oke open je mind en stel je eens voor dat mensen die niet veganist zijn, mee gaan lopen in de mars tegen dierproeven, dat ze massaal gaan stemmen voor bepaalde wetten voor dieren, dat ze de straat op gaan, dat ze jouw berichtjes gaan delen, maar dat ze (nog) geen veganist zijn. Moeten wij deze mensen dan constant gaan veroordelen dat ze niet goed genoeg zijn? Gaan wij ze dan echt vertellen dat ze dan maar beter niets kunnen doen voor dieren, omdat ze dierlijke producten eten? Dat het een beetje vreemd is daar gelaten, maar het kan natuurlijk zo zijn dat mensen niet op de hoogte zijn van bepaalde industrieën. ( net zoals de meeste mensen dat niet altijd hebben geweten). Is het niet veel beter om IETS te doen dan om NIETS te doen? Willen we een vegan movement of een dierenleed vrije wereld? En hoe bereiken we deze het aller snelste?

Iedereen is hypocriet

Omdat er zoveel voor geoordeeld in de movement, is het misschien ook wel even fijn om alles in perspectief te zien. Want niemand is 100% vegan. Er zijn grenzen en deze grenzen zijn grijs en niet zo zwart wit als je wellicht denkt. Wanneer ben je ‘vegan’? En wanneer ben je nou ‘vegan’ genoeg? Is palmolie vegan? De lijm van je allstars? Groeit je groente die je koopt op koemest? Vlieg je wel eens met het vliegtuig? Draag je je oude leren riem af? Gebruik je medicatie? Etc, etc etc… Moeten we echt de focus hierop leggen of kunnen we onze energie beter steken in het bedenken van strategieën om dierenrechten in de grondwet te krijgen en zo sneller de bio industrie stoppen?

Heeft het niet veel meer effect als we een ieder die iets wil betekenen voor dieren verwelkomen om mee te lopen in een mars zonder ze meteen te ondervragen wat ze op hun brood hebben? Dit wordt mij immers ook niet gevraagd wanneer ik mee loop in een klimaatmars en ik mijn vegan kaasbroodje uit een plastic zakje tover ( ‘Hey, maar leef jij niet zero waste?!’)

Ik twijfel dus enorm of ik dit label nog wel wil dragen. Past het mij nog wel? En hoe kan ik mezelf dan gaan noemen? Ik ben zo gewend geraakt aan het woord vegan, maar ik vraag me af of dat de juiste reden is om het te blijven gebruiken. Liever leg ik mensen uit dat ik op een manier probeer te leven, zodat ik zo min mogelijk dieren en mensen schade aan doe, maar dat ik allesbehalve perfect ben, dat ik mijn best doe en dat niets doen voor mij geen optie is. In de hoop dat dit de harten van mensen sneller zal openen om ook iets te gaan doen tegen al dat dierenleed.

Wat vindt jij?

Liefs Natascha

Kerst Give Away

Jaaa het is kerst en dan wil ik iets weggeven, dus ik heb de afgelopen tijd allemaal mooie spulletjes verzamelt, zodat ik deze kerst een leuk pakketje weg kon geven. het is eerder een pakket geworden ( want ter waarde van: 222,00 euro !)

In dit artikel beschrijf ik wat er in het pakket zit en waar je deze producten kunt vinden. Bijna alles wat er in zit, is gedoneerd, er zitten ook wat zelfgemaakte producten tussen. Het is een echt ‘plantaardiger’ pakket geworden, want alles wat ik leuk vind, vaak gebruik of in bezit heb, zit erin.

Kans maken op dit pakket?

  1. Volg mij op Instagram
  2. Like mijn Facebook Pagina
  3. Laat onder dit artikel een leuke reactie achter
  4. Extra kans maken? Deel mijn post dan in je eigen story’s en tag mij

De winnaar wordt 27 December bekend gemaakt.

Oke, dit zit er allemaal in het kerst pakket:

  • Shampoobars
Bak to Basic


Energy & Vegan

Of je nu wint of niet, ik wens je een fijne kerst en een te gek 2020. Hopelijk kom je hier nog eens terug.

Liefs Natascha

REAGEER!

Duurzaam Douchen

Duurzaam douchen, dat kan op vele manieren natuurlijk. Minder lang, minder warm, een waterbesparende douchekop, alleen douchen wanneer nodig en er zijn nog veel meer manieren om je wasbeurt natuur vriendelijker te maken.

Plastic

Ook kan je kiezen om zonder of met minder plastic te douchen. Zowel in je verpakking als in de inhoud van de producten die je gebruikt. In veel verzorgingsproducten zit plastic. Geen grote stukken, maar kleine deeltjes van 0,5 millimeter of kleiner, ook wel microplastics genoemd. Deze microplastics zijn terug te vinden in het basismengsel van sommige verzorgingsproducten. Bijvoorbeeld in shampoo, tandpasta, foundation, (zonnebrand)crème en lipstick. Ze zitten hierin omdat producten danbeter te smeren zijn, beter uitwasbaar en effectiever. Helaas komen deze deeltjes ook in de oceanen terecht

Daarnaast heb je nog microplastics die bewust zijn toegevoegd voor de scrubwerking. Deze deeltjes heten: microbeads en zitten vooral in scrubs en tandpasta. De Europese cosmetica-industrie heeft besloten microbeads uit deze producten verwijderen. Dit gebeurt in fases. In 2020 moeten ze daaruit verdwenen zijn.

In deze gezichtsscrub van Sukin, zitten gemalen walnoten doppen in plaats van plastic deeltjes. Is wel een veel fijner idee vind ik.

Maar daar kwam ik hier eigenlijk niet voor. Ik wil het namelijk hebben over de producten die we gebruiken om al die fijne spulletjes op ons lichaam te smeren en waar we ons mee insoppen. Sponzen!

Sponzen

De gewone badspons, heerlijk zacht en maakt dat alles mega gaat schuimen. Fijn toch? Nou niet zozeer voor de oceanen en de dieren die hierin leven en uiteindelijk ook niet voor ons, mensen, want deze puffs zijn gemaakt van nylon… en die laat dus mini deeltjes achter in ons water wat niet te filteren valt…

Balen he? Gelukkig zijn er wat alternatieven. Je hebt bijvoorbeeld gewoon je handen, dat is lekker zero waste en goed voor dier en milieu ;). Mocht je toch iets willen wat zachter is en wil je meer een schuimparty onder de douche, dan heb je wellicht al eens gekeken naar een natuurspons. Maar wat is een natuurspons eigenlijk?

Natuurspons

Sponzen zijn meercellige dieren die bijna hun hele leven vastzitten op de bodem. Sponzen hebben hun eigen afdeling in het dierenrijk. . De spons heeft een tijdloze architectuur want ze zien er al miljoenen jaren grofweg hetzelfde uit en komen overal ter wereld voor. Van de ijskoude zeeën bij Antarctica tot in de tropische koraalriffen rond de evenaar. Sponzen doen echt iets heel tofs, ze filteren; ze pompen het zeewater rond door hun lichaam en filteren de voedseldeeltjes uit het water.

Het duiken naar sponzen in Griekenland

Sponzen zijn dus echt dieren en dus meteen al niet vegan. Dus als je je wast met een natuurspons, was je je met een dood diertje. Een dier dat al miljoenen jaren leeft zelfs! En indirect schaden we er ook andere dieren en natuur mee. Het oogsten van sponzen ( afsnijden van een levende spons van het rif) is niet bepaald milieuvriendelijk. Wanneer duikers rommelen aan riffen, raken ecosystemen verstoord en/ of beschadigd.

Bovendien is het ook heel gevaarlijk voor de sponsduikers zelf. Honderden duikers sterven door de risico’s die het mee zich mee brengt. De mensen moeten soms tot 70 meter diep duiken, zonder zuurstof fles… Bekijk hier een aflevering over sponzen en de risico’s van de Keuringsdienst van waarde

Zijn er dan andere, plantaardige, natuurvriendelijke opties voor plastic vrije sponzen? Jazeker!

Loofah

De loofah, luffa of ook wel sponscourgette is een plantaardige spons die te kweken is in bijvoorbeeld kassen ( houdt wel van zon en warmte) en groeit net als een komkommer of klimcourgette. De kleine vruchten zijn zelfs te eten en de grotere worden gedroogd en daar worden dan sponzen uit gesneden. Heel makkelijk is het kweken ervan net, vind ik, ik probeer het al 4 jaar…

De spons is wel ruw en hard en perfect voor scrub beurten.

Loofah plant
Loofah eindproduct

Konjac Spons

Wil je wat zachters? Dan is de konjac spons wellicht iets voor jou! ‘Deze prachtige palmsoort groeit vanuit een knol die geoogst kan worden en gedroogd.

De konjacplant ook wel slangenpalm genoemd, wordt gebruikt in de Chinese geneeskunde en in de Japanse keuken. De konjac-plant heeft een zetmeelachtige wortel, een knol die hoog is in voedingsvezels die glucomannan wordt genoemd. Dit is het deel van de plant dat wordt gebruikt als voedingssupplement en voor het maken van vezelrijke meel en gelei.

Glucomannan voedingssupplementen gemaakt van konjac zijn verkrijgbaar in de meeste reformwinkels. De precieze dosis konjac die een persoon moet nemen, hangt af van de reden waarom hij het neemt, evenals zijn leeftijd en algehele gezondheid.

Poeder gemaakt van konjac knollen wordt soms gebruikt als een alternatief voor zeevruchten in veganistisch voedsel.

Konjac wordt ook gebruikt om gezichtssponzen te maken voor mensen die willen profiteren van de gezondheidsvoordelen die het heeft voor de huid. (*) Het schijnt namelijk de huid te helpen om sneller te genezen van wondjes en oneffenheden.

Ik kreeg van Loofy’s een konjac spons opgestuurd en ik vind hem heerlijk in gebruik, dus ik blijf bij deze plantaardige, natuurvriendelijke variant en voor de heftige scrubbeurten heb ik hopelijk eind 2020 mijn eigen loofah spons 😉

Goedkoop plantaardig eten

Wil je goedkoop en plantaardig eten? Dat kan helemaal prima. Hopelij helpen deze tips je op weg.

  • Koop vooral wholefoods en geen kant en klaar maaltijden

Het is vaak vele malen goedkoper om te koken met ingrediënten dan wanneer je een kant en klare maaltijd kiest. Vaak is dat ook gezonder, voor als je dat belangrijk vindt.

  • Eet restjes als lunch

Neem je restje svan de vorige avond mee als lunch op je werk. Voeg er dan misschien nog wat bladgroen bij. Zo is het ook heel lekker om een curry mee te nemen en deze dan met wat sla op een wrap te doen de volgende dag.

  • Kook extra (veel)

Wanneer je een chili kookt, of een pasta of wat dan ook, kook dan drie of viermaal zoveel en stop alles in porties in bakjes en vries dit in. Dit bespaart je niet alleen geld, maar ook tijd. En tijd is geld 😉

  • Koop in bulk

Vooral peulvruchten, noten, zaden en bonen kun je echt beter in bulk kopen. Je komt dan echt veel goedkoper uit.

  • Kies voor eigen merk

Iets waar ik persoonlijk echt moeite mee heb is kiezen voor eigen merk, zoals Albert Heijn basic. Ik kies dan vaak liever voor de schitterende verpakking ( marketing) of het merk ( marketing). Maar nu ik meer ervaring krijg in low budget boodschappen doen, leer ik dat eigen merk vaak helemaal prima is.

  • Maak heel veel zelf

Koop geen linzen uit blik, maar was ze en kook ze zelf. Koop kikkererwten die je ene dag van te voren al moet weken en maak je eigen havermelk van havermout. Het kost iets meer tijd, maar het kan ook echt leuk zijn om zelf dingen te maken en erna te merken hoeveel geld je dit scheelt. Zo is havermelk iets van 6 keer zo duur wanneer je het koopt. En met (goede) hummus is dat net zo.

  • Red voedsel

Er zijn apps om voedsel te redden, maar je kunt ook later op de dag naar de Lidl gaan om voor veel minder groenten en fruit te kopen. Of ga rond 15:00 uur naar de lokale markt om af te dingen. Veel te veel? Vries het in!

Heb jij nog tips, die ik nog niet ken? Laat het me weten!

6 x Geef een beleving cadeau

Omdat we vaak al genoeg hebben, is een beleving cadeau doen super leuk. Hier heb ik een aantal ideetjes voor je:

  1. KOOK WORKSHOP: Als je te maken hebt met een foodie is het wellicht leuk om een kookworkshop cadeau te doen. Kijk anders eens bij deze site van Alexander Gershber.

2. Geef jouw tijd!

Hoe leuk is het om je aanwezigheid en tijd cadeau te doen aan je dierbaren? Maak een 12 – beloften – voucher, bijvoorbeeld eentje voor iedere maand met daarop de leukste afspraakjes, zoals, samen een DIY project starten, een dagje helpen tuinieren, een movie night, samen een dagje naar de kringloop, etc. Bedenk waarmee je de ander echt blij maakt.

3. ETEN!

Echt bijna iedereen is gek op eten, lekker eten, goed eten. Neem iemand mee uit eten naar een nieuwe plek, een favoriete plek, een te gekke plek.

4. Maak je eigen cadeautje

Maak je eigen kaars, kunst, kruidenthee mix, kaars, scrub, je kunt het zo gek niet bedenken, maar als je het zelf maakt, wordt het zeker gewaardeerd, want er zit liefde, aandacht en tijd in je cadeautje.

5. Een cadeautje voor dierenliefhebbers

Als je een cadeautje wilt geven aan een dierenliefhebber en je hebt te maken met een veganist, dan is een dierentuin natuurlijk geen plek om naartoe te gaan. Maar! Een sanctuary daarentegen is ideaal Dieren di gered zijn en oud mogen worden en in zoveel als mogelijke vrijheid leven in liefde en vrede, blijer kan je een dierenvriend niet maken toch? Kijk een sop de site van De Nobele Hoeve wanneer je langs kan komen, soms zijn er ook etentjes en overnachtingen 😉

6. Tripjes!

Plan een trip! In overleg of als verassing? Dat kan jij beter inschatten dan ik, want sommige mensen zijn helemaal niet gesteld op verassingen 😉 Ga samen een weekje naar Berlijn, Costa Rica of Zuid Afrika. Kleiner budget? Er zijn een hoop B&B’s op mooi plekjes in Nederland en België te vinden. Misschien vlakbij de Veluwe, een weekendje Scheveningen en uitwaaien op het strand of zoek een hutje op de hei of een last minute Centerparcs. En kijk ook eens op vakantieveilingen, er staan wel vaker leuke aanbiedingen op!

1e foto is gemaakt door @squatcilla