Mijn reis naar een plantaardiger leven

Als kind was ik altijd gestoord van dieren. Ik wilde ze allemaal als huisdier ( van varken tot aan vis ) en ik heb dan wel ook altijd diertjes gehad. Ik heb nog nooit een jaar zonder hond geleefd, het lijkt mij zo ontzettend saai en leeg, een leven zonder dieren om mij heen.En het liefste zou ik op een dikke vette boerderij wonen met schapen, paarden en wel 20 honden.

Voorlopig hou ik het er bij een. Toen ik een klein mensekind was, verzorgde ik gewonde dieren op straat en begroef ik ze als ze dan wel dood waren. De tuin van mijn ouders en mijn beste vriendinnetje (toen ook 8 jaar) haar ouders is een grote dierenkerkhof. Ik zat op paardrijden en wilde toen geen paarden meer eten, toen ik erachter kwam dat paarden bij de slager lagen. Toen ik een jaar of 11 was, was ik beslist ene vegetariër, niet echt wetende wat dit inhield, maar ik wilde gewoon geen dieren meer eten. Mijn moeder maakte dan aardappels en groenten met appelmoes voor me en na een paar weken tot maanden at ik weer vlees. Deze fases wisselde elkaar eigenlijk altijd af.

Buikpijn

Ik had als kind vaak last van buikkrampen, maar heel heftig. Ik kroop soms echt over de grond, omdat ik niet kon lopen van de pijn. De dokter zei al snel dat dit een spastische darm was ( zonder enig echt onderzoek) en ik kreeg vezels in een zakje. Hielp niets. Mijn moeder nam mij mee naar dokter slokker, een homeopaat en iriscopist en die keek in mijn iris en zei vrijwel direct: ik moest stoppen met vlees ete.Vis mocht wel en soms kip, maar varkensvlees was uit den boze en rundvlees zou ook niet goed voor mij zijn. Heel eerlijk, we hebben hier niet naar geluisterd.

Pas toen ik een jaar of 21 was en nog steeds die krampen had zo nu en dan, herinnerde ik mij de man die zei dat ik geen varkensvlees mocht eten. Ik stopte hiermee en ik heb tot op de dag van vandaag die krampen niet meer gehad! Na het varken, volgden ook andere dieren. IOk had altijd al een afkeer voor konijn, hert en andere dieren die niet ‘standaard’ gegeten werden, maar ik was wel echt gek op kip en biefstuk ( koe). Echt heerlijk vond ik het en ik had ook wel echt de lekkerste marinades bedacht. Toch zat het me niet 100 % lekker om dieren te eten, vanwege het feit hoe ze gehouden worden. Ik besloot om halal vlees te eten en niet elke dag vlees te eten ( 3 tot 4 keer per week). Ik was toen een jaar of 22. Ik woonde samen met mijn toenmalige vriend en deze at ook halal. Tevreden en wel aten wij ons vlees, wat waren we goed bezig. Dat dacht ik echt! Ik dacht dat deze dieren de ruimte hadden, bio voer kregen en op een hele respectvolle manier werden geslacht.

Tot het jaar 2016. Ik haalde mijn kip shoarma bij de Turkse slager en ik raakte in gesprek met de slager en wilde wel eens weten waar deze kippen vandaan kwamen en hoe ze zo anders konden smaken dan de plofkip van de Jumbo. Hij legde uit waar de kippen worden gehouden en dat ze wel goed voer kregen, maar dat halal, niet zo halal is als het hoort te zijn in Nederland. ‘Dat vindt je hier niet’ zei hij mij heel erg eerlijk.

Wat hij mij vertelde, schokte me. Het enige wat er nog halal aan was, was dat er een gebed door luidsprekers werd geroepen, zodat de dieren dat konden horen en dan werden ze alsnog in rijen op hun kop gehangen en zo onthoofd. Heel anders dan ik in heilige islamitische geschriften had gelezen dus. waar elk dier apart in de ogen werd gekeken er voor werd gebeden en dan werd het de ader in de hals doorgesneden. Ook niet leuk, maar altijd beter, vond ik.

Toen besloot ik, alles wat ik nog had aan vlees op te maken en geen nieuwe meer te kopen. In ieder geval 30 dagen. Ik vertelde het mijn omgeving, zodat ze er rekening mee konden houden, ik werd creatiever met vleesvervangers en groenten en begon mijn eten ook meer te waarderen. Na de 30 dagen wist ik het zeker, het is goed zo. Ik wil geen vlees meer eten. En dat werd alleen maar sterker.

Ik heb intussen tientallen artikelen gelezen en vele documentaires gezien (onderaan degene die mij het meeste heeft geraakt) en ik probeer ook op social media meer gelijkgestemden te vinden, omdat ik dat zo fijn vind. Het voelt alsof we samen aan een betere en mooiere wereld bouwen. Dat doet mij heel goed.

Ik ben steeds meer overtuigd van een plantaardig dieet. Daar waar ik eerst nog dacht dat het wel oké was om dieren te eten, zolang ze een redelijk goed leven hadden ( in hoeverre dat überhaupt kan, want ik ben nu een stuk wijzer), vin dik dat nu een absurd idee. Dieren hebben een leven, die mogen wij niet afnemen, omdat we zin hebben in vlees. Dieren voelen verdriet, pijn en gemis, net als wij mensen. Dieren zijn niet van ons. Net zoals ik niet van jou ben en jij niet van mij.

Documentaire over vlees eten. geen heel erg schokkende beelden, maar wel hel mooie, goede en sterke verhalen.

MUST SEE!

Live and Let Live  ( Netflix) is de mooiste, die mij persoonlijk het meeste heeft geraakt