No products in the cart.
Het is best wel grappig en opvallend dat voordat ik vegan werd, ik eigenlijk nooit over mijn voedselkeuzes sprak met andere mensen, laat staan dat mensen mij hiernaar vroegen. Niemand was geïnteresseerd in wat ik at en ik was niet geïnteresseerd om het met anderen te delen.
Maar tegenwoordig, bijna ieder persoon die ik ontmoet, vraagt aan mij wat ik eet. Dagelijks vind ik mezelf in situaties waarin ik de details van mijn boodschappen en kookkunsten met mensen bespreek. En soms met compleet vreemden.
How can you tell somebody is vegan? Don’t worry they’ll tell you.
Gesprekken en discussies over veganisme komen dus vaak aan bod. Het valt mensen op dat ik geen dierlijke producten eet en gebruik en dat roept vragen op. Ook is het wel zo, om eerlijk te zijn, dat ik zelf ook graag de dieren benoem in situaties. Vooral als ik nieuwe mensen ontmoet.
En ik weet dat ik hier niet alleen in ben. Wij hebben de sterke drang om aan anderen te laten weten dat we vegan zijn. En niet om het vegan zijn, maar omdat wij onze ogen hebben geopend en weten dat het eten van zuivel, ei, vlees en het gebruiken van dieren grote consequenties heeft. Het is gewoon heel moeilijk om rustig achterover te blijven zitten en te doen alsof er niets aan de hand is. En soms voelt dat ook gewoon alseen onmogelijke taak. Het resultaat is dat de meeste veganisten veel gesprekken hebben over waarom ze veganist zijn. En dat is een goed ding.
Sterker nog, het is een uitstekend ding! De positieve effecten van veganisme zijn zo enorm groot, dat het zonde zou zijn als ze niet benoemd zouden worden, toch?
Het probleem is alleen dat niet ieder plantpower gesprek goed verloopt. Er zijn mensen bij die de argumenten niet willen horen, die in zelfverdediging schieten, beledigd raken en soms kan dat leiden tot verhitte discussies en zelfs ruzies tot aan vriendschap breuken aan toe.
Over de jaren heen hebben veganisten een slechte reputatie opgebouwd en worden ze gezien als irritant, opdringerig en onbeschoft. We zijn gepassioneerd over het onderwerp en ik denk dat we ons soms ook te vaak laten meeslepen met onze emoties. wat totaal logisch is hoor, want het is een heel zwaar onderwerp met heel veel emotionele belasting. Je gesprekspartner is zich daar wellicht niet zo erg van bewust. Misschien denkt je gesprekspartner dat het alleen over een bepaalde dieetkeuze gaat. Dus: ‘Waar bemoei jij je dan mee?’
Ik ben echt van mening dat we als vegans ( en vegetariërs en niet vega mensen) veel meer kunnen bereiken als we leren om effectiever te communiceren. Zeker als je in harmonie met anderen wilt blijven leven en ze tegelijkertijd wilt inspireren. Wanneer je oordelende zelf even uit het raam gooit, kan dat soms een hoop hoofdpijn en moeite besparen. Ik heb over de twee jaar dat ik nu met mensen spreek over dieren, de volgende dingen geleerd:
1.) Voer een gesprek, voer geen preek
Echt waar, bijna niemand vindt het leuk wanneer ze gezegd wordt wat ze moeten doen. Niemand houdt er van om een reek te krijgen of het gevoel te hebben dat ze worden veroordeeld. Voer gewoon een gesprek, focus je niet op jouw boodschap, maar op het gesprek zelf. Wees persoonlijk. Wees vriendelijk. Luister naar de ander. Maar luister echt. Stel vragen, probeer erachter te komen met wat voor persoon je spreekt, level je met je ander en stel open vragen. Het is bewezen dat mensen sneller iets aannemen wanneer ze er zelf achter zijn gekomen, dan wanneer het ze door een ander is verteld.
2.) Spreek vanuit de dieren, laat het om hen gaan
Veganisme is een middel, niet het uiteindelijke doel. We willen natuurlijk niet dat iedereen op de wereld veganist wordt, maar dat dieren allemaal vrij zijn van lijden en dat de industrie ten einde komt. Dat is het uiteindelijke doel. Wanneer je blijft spreken over veganisme, kan het wel eens zo zijn dat de ander denkt dat het een dieet is, terwijl veganisme geen dieet is. Het is een ethische kwestie en gaat verder dan eten. Dus wanneer men mij vraagt waarom ik geen (koe)melk drink, zeg ik nooit alleen dat ik geen (koe)melk drink omdat ik veganist ben, of omdat het van een dier komt. Ik maak het specifieker door te zeggen dat ik er niet achter sta dat moeder en kind worden gescheiden of ik zeg dat er dieren voor moeten doodgaan. Het ligt er een beetje aan in welke setting ik ben, maar ik benoem wel altijd de dieren. Dat roept vaak andere vragen op of het wordt de ander redelijk snel al duidelijk dat dit niet een persoonlijke, hippe dieet stijl is. En dat is wat ik wil, dat men dieren rechten gaat overwegen of er op zijn minste even bij stil staan.
3.) Wees begripvol en liefdevol
Soms wanneer we de plantaardige boodschap verspreiden, vergeten we even helemaal dat we zelf ook niet als veganist zijn geboren. Wij stonden zelf ook in de vlees eters schoenen, toch? Probeer jezelf eens te verplaatsen in de tijd dat jij nog dierlijke producten gebruikte. Hoe stond jij dan tegenover de vegan message. Wat hield je tegen? Hoe zag jij vegans? Hoe wil je nu gezien worden? En hoe lang duurde jouw reis, maakte je snel stappen of gingen deze in kleine sprongetjes? Dit helpt je misschien om uit frustrerende gevoelens te komen en te gaan staan in empathie en liefde en begrip voor de ander. Dit helpt enorm in de communicatie. Soms helpt je eigen verhaal delen ook goed om te connecten met je gesprekspartner. Zo kunnen mensen zien dat jij ook niet zo bent geboren en dat jij bent veranderd en dat het misschien helemaal niet zo moeilijk of onbereikbaar is.
4.) Timing
Timing is alles, zeggen ze. Dat geldt ook voor constructieve gespreksvoering. De gouden regel is eigenlijk om niet over veganisme te praten tijdens het eten zelf. Mensen willen geen negatieve verhalen horen over datgene wat ze op het moment aan het eten zijn. De verdedigingsmechanismes zijn dan sky high en dat wik je echt niet aan gaan. Dit leidt vrijwel nooit tot een succesvol gesprek. Toch zal je merken dat anderen erover willen beginnen wanneer ze zien dat je geen dierlijke producten eet. Iets wat je dan kan zeggen is: ‘Ik wil hier dolgraag over praten, maar waarschijnlijk wil je het er niet over hebben terwijl je aan het eten bent, vraag het me na het eten nogmaals.
Wees ook niet degene die erover begint, maar wacht rustig af tot er vragen gesteld worden, want die komen vrijwel altijd.
Als geen een van deze tips werkt en je vindt jezelf in een vijandig gesprek, dan is het gesprek afkappen of weglopen het allerbeste wat je kunt doen. Sommige mensen willen niet luisteren ( op dat moment) en er zijn er nog genoeg anderen die wel willen weten wat je te vertellen hebt. Richt je daar dan op.
Ik ben benieuwd naar jou ervaringen!
