Waarom ik stop als organiser van AV

Ik heb een paar dagen geleden het besluit genomen om te stoppen als organiser bij AV ( Anonymous for the Voiceless). Ik was pas mijn eerste eigen cube aan het organiseren toen ik voor een lastige keuze kwam te staan.

Ik had deze mededeling al gedaan via social media en daar kwamen best wat vragen over. Logisch ook, omdat ik altijd heel positief ben over AV en the cubes. Vandaar dat ik hier uit wil leggen wat mij heeft bewogen.

Beetje achtergrond info:

Voor de mensen die het niet weten.. Anonymous for the Voiceless is een organisatie die opkomt voor dieren via straat activisme. Deze organisatie is opgericht door twee mensen uit Australië, namelijk: Paul en Asal. Ieder land heeft ook weer eigen organiser en dan hebben alle chapters ook een organiser ( dus van Utrecht, Amsterdam, Zwolle, etc). Klik hier voor meer informatie over deze organisatie.

(!) Dan eerst ook dit: Belangrijk! 

Ik ben ontzettend blij dat ik me heb aangesloten bij AV. Ik doe nu 1,5 jaar mee en probeer 2 cubes per maand te doen. Ik heb zoveel geleerd en ben zo gegroeid in mijn communicatie met mensen. Ik ben kalmer, liefdevoller en begripvoller geworden naar mensen die (nog) niet zo bewust zijn van de gigantische industrieën. Ik heb veel mensen kunnen overtuigen om veganisme een kans te geven en ik heb MEGA veel leuke mensen leren kennen, waar ik echt van ben gaan houden. Dat wil ik echt even zeggen, want met AV Netherlands is niets mis! En ik heb absoluut geen spijt en ben ontzettend dankbaar dat ik er onderdeel van mag /mocht zijn.  Dit is geen anti AV post of een uithaal. 

Waarom schrijf ik dit ?

Om meerdere redenen. Ik ben graag open en eerlijk tegen mijn lezers. Open over persoonlijke dingen, maar ook over dit, mijn passie van de afgelopen anderhalf jaar. Ik heb met veel liefde en plezier mijn verhalen van The Cubes met jullie gedeeld en het lijkt me dan ook niet meer dan logisch om te vertellen waarom ik dan stop.  Ik krijg er best veel vragen over via mijn Instagram en ik kan het zo in een keer redelijk duidelijk uitleggen aan iedereen. Via de AV Facebook groep mag ik niet vertellen wat mijn reden van stoppen is.  En ook op de vragen van vrijwilligers wordt niet gereageerd. Nu zitten ook veel vrijwilligers met vragen want deze snappen niet waarom cubes ineens geannuleerd worden en wat er allemaal aan de hand is.

Watskeburt?

( Ik wil even duidelijk maken: dit is hoe IK het ervaren en gevoeld heb. )

Nou goed, wij zitten dus met alle organisers van Nederland in een chatgroep op Facebook. En vorige week ontstond hier een gesprek naar aanleiding van twee organisers die nog steeds dierlijke producten gebruikten. Deze mensen werden uit hun functie gezet.

Deze keuze snap ik nog wel, omdat je als organiser een voorbeeldfunctie hebt. Maar wellicht is iemand een kans geven en coachen een betere benadering? Misschien kunnen we elkaar helpen waar men het moeilijk heeft, zoals ik van een community wel verwacht, we noemen deze groep dan ook niet voor niets fam(ily).

Onze organiser van Nederland vroeg of er nog meer ‘halve waarheden’ waren en dat mensen daar dan maar open over moesten zijn.

En dus deden sommigen een boekje open. ( Let op, ik schrijf dit niet in de juiste volgorde)

Een van onze organisers vertelde dat ze nog een trui heeft liggen die van haar overleden vader is geweest waar ook een percentage aan wol in zit. Zij mag geen organiser meer zijn en wanneer ze besluit afstand te doen van de trui, wel nog mee doen met cubes.

Waarop er iemand vertelde dat hij wel eens dumpster dived ( dus afval opduikt en opeet), omdat hij tegen verspilling is en dat er ook wel eens een stukje chocola bij heeft gezeten of een beetje mayonaise. Ondanks hij zei dat hij graag wilde veranderen,  mocht AV dat van hem eisen, werd hij uit zijn rol als organiser gezet en was hij ook niet meer welkom bij cubes en werd na 1,5 jaar keihard inzetten voor de organisatie uit alle FB groepen verbannen.

En dan was er een organiser (een van de eerste van NL) en deze vertelde dat ze in de nacht van de actie van MTV ( Meat The Victims) in de gevangenis in paniek was en last had van claustrofobie en al 18 uur niets had gegeten. Haar bloedsuikerspiegel was laag en er werd gevraagd naar een dokter. Deze vraag werd niet beantwoord. Toen ze de agenten tot tweemaal toe vroeg om vegan brood, kreeg ze deze nog steeds niet en heeft ze uiteindelijk een boterham gegeten waar melk in zat. Ook deze organiser is uit haar rol gezet, maar mag nog wel vrijwilliger blijven om mee te kunnen doen aan cubes.

Zo ging het door tot ook een andere organiser uit haar rol werd gezet omdat haar man nog niet vegan is en zij dus ook non vegan boodschappen voor hem doet.

Pittig

Een pittige discussie ontstond in de chat en deze duurde wel dagen. Er werd geoordeeld, niet naar elkaar geluisterd en er werden mensen gekwetst. Ik heb dit als niet prettig ervaren. Juist omdat onze zogeheten ‘familie’ altijd zo liefdevol naar elkaar toe was. Ik had nooit gedacht dat dit zo gemakkelijk en snel uiteen kon vallen.

Zelf heb ik dit aangekeken en naarmate de dagen volgde, trokken steeds meer mensen zichzelf terug als organiser.

Paul en Asal namen een live hangout op via Facebook en hier konden we vragen stellen en dingen bespreken, want het was echt een beetje choas geworden. Tijdens deze live hangout gingen mijn haren recht overeind staan. Vragen werden afgekapt, ik voelde 0 compassie naar hardwerkende organisers en er werden ook mensen afgekapt of er werd respectloos gereageerd, omdat hun vraag ‘silly’ was bijvoorbeeld.

Ik kreeg echt het gevoel alsof we als minderwaardig werden gezien door deze oprichters, de manier waarop ze spraken en zich gedroegen. En dat vind ik onjuist. Mensen zetten zich week in week uit in voor de organisatie, door weer en wind staan ze op straat en dan verdienen ze wel wat meer respect vind ik.

Ik heb tijdens mijn introductie met AV, tijdens mijn facetime call, niet  te horen gekregen dat er zulke regels bestonden met wanneer je wel of niet vegan bent. En dat AV dat bepaald ook. Er zijn zoveel dingen die niet vegan zijn, want we leven in een wereld waarin veganisme nog niet mainstream is en dus zit er bijna overal wel iets niet vegans in of aan. Denk aan vuilniszakken, champignons, vijgen, inkt in kleding of fotopapier, lijm in gympen en in laminaat. Maar eigenlijk wordt er van iedereen verwacht om oude spulletjes in huis die je nog hebt uit je tijd voor je vegan werd, ja, wat eigenlijk? Want weggeven en verkopen mag ook niet, te begraven.

Er werd ook gezegd dat als je op een vegan werkplek kan werken, dat dit van je werd verwacht, maar aangezien er nog niet veel plekken vegan zijn, werd dat nog niet meteen verwacht, alleen als het mogelijk zou zijn.

Toen las ik daarna ook een post van Paul Bashir op Instagram en Facebook en deze is als volgt:

En daarbij schreef hij onder andere deze tekst:

When you aren’t vegan, you needlessly subject animals to a violent wrath. When you are vegan, you spare animals from said violent wrath. The only way for you to “save” them is to engage in vegan activism, to ensure that others will stop harming animals and also speak up for them!
Our mission is to clearly promote the vegan activism imperative. “Baby steps” are for babies. “Journeys” are for those seeing this from a self-absorbed perspective. The animals need us to stop fucking around! We need to make the problem/solution absolutely clear to understand.
Our stance on this will forever remain intact.

Ik ben zelf ook voor een 100% vegan wereld en ik promoot nooit een vleesvrije dag of een vegetarisch dieet, maar ik heb juist geleerd van AV dat er een 100 punten systeem is. Dat je begint bij 0 punten en als je bijvoorbeeld een documentaire ziet over de dierenindustrie, dan ga je naar 20 punten, dan spreek je met een collega over veganisme, weer 10 punten. En zo kunnen we bij cubes mensen ook punten geven. In dit bericht van paul worden baby steps en journeys ineens belachelijk gemaakt. En dat terwijl bijna niemand van vleesteer naar vegan gaat in 1 dag tijd, laat staan vegan activist ( op een paar uitzonderingen na, want ik ken wel mensen die dat deden). Bovendien bereik je meer met begrip/gesprek en liefde dan in deze harde manieren, vind ik.

Na nadenken en twijfelen, heb ik voor mezelf besloten dat dit niet een organisatie (meer) is dat bij mij past. Dat zij het zo willen doen, is hun goed recht, maar ik heb een andere visie op de wereld en hoe ik mensen wil bereiken. Dat is allebei prima. Gelukkig is niemand hetzelfde.

Ik schreef het volgende berichtje naar de groep:

Lieve allemaal,
Ik heb er even over nagedacht en niet meteen gehandeld, want gisteren was ik nog iets te boos en een beetje verontwaardigd. Ondanks dat ik pas mijn eerste eigen cube aan het organiseren ben, trek ik mij vanaf vandaag terug als organiser. Naar aanleiding van de hangout van gisteren denk ik niet dat deze functie mij past, ik kan mij niet genoeg vinden in wat paul en asal zeiden. Een klein voorbeeld is dat ik bewust kies voor een niet vegan werkplek, ik wil graag middenin de wereld staan en tussen non vegans blijven. Ik wil gezien worden en het verhaal van de dieren aan hen vertellen. Ik wil niet in een vegan bubbel leven als de wereld nog niet vegan is. Ik vind dat niet effectief genoeg. Bovendien vind ik ook dat alle dieren respect verdienen, ook mensen dus. En sommige mensen worden erg respectloos behandeld door de oprichters. Ik krijg hier een heel naar gevoel bij en ik trek het niet zo best als iemand denkt te bepalen voor een ander of hij/zij vegan genoeg is of niet. (en zeker de manier waarop). Natuurlijk mogen ze zelf weten hoe ze dit aanpakken, het is hun club.

Ik vind outreachen wel heel belangrijk en wil dit blijven doen. Misschien bij cubes van AV en misschien elders. Ik weet dit nog niet. Als ik er nu helemaal ‘uitgezet’ word, zal ik dat ook accepteren. Ik wens iedereen oprecht het aller aller beste en ik hoop dat we elkaar nog zien en dat we niet het doel, animal liberation, uit het oog verliezen. Liefs Natas

En nu?

Inmiddels zijn er echt veel mensen opgestapt en zijn er locaties die momenteel geen cubes hebben. Wat natuurlijk erg spijtig is.

Achter de schermen wordt er flink gebrainstormd door alle ex organisers ( en vrijwilligers) hoe verder te gaan. Als een nieuwe groep? Sluiten we aan bij andere groepen? Er wordt niet stilgezeten en in een week tijd wordt er al 3 keer bijeen gekomen om alle ideeën uit te wisselen.  Wat kunnen we allemaal doen?

Ik kan in ieder geval alvast verklappen dat het echt niet lang zal duren voor we weer op straat staan, want elk moment telt voor de dieren.

Ik hoop dat AV zelf met een statement komt voor alle vrijwilligers, over de hele wereld, zodat het duidelijk is waar ze voor staan en gaan en dat ook alle organisers en vrijwilligers weten waar ze aan toe zijn.

Als je vragen hebt of opmerkingen, voel je vrij om een reactie achter te laten.

Liefs Natascha