No products in the cart.
In 2017 woog ik 57 kilo en ik had verder een enkele gedachte over mijn gewicht. Ik was altijd al slank zonder enige moeite. Ik rookte als een ketter en at eigenlijk gewoon omdat het moest, ik had er niet echt gedachten over. Ik kreeg wel eens opmerkingen dat ik te dun was of de vraag of ik anorexia had. ( ja zo bijdehand zijn mensen). Maar de mening van een ander wuifde ik weg, wat je vindt, breng je maar naar het politiebureau.
Ik zat er lekker in, voelde me fit en fijn. En dat is wat telt.
Toen werd ik vegan en stopte ik met roken. Ik ging eten in plaats van roken. Voor het perspectief: ik rookte 30 sigaretten per dag en ging er cold turkey mee stoppen. In de plaats kwamen ijsjes, lollies en zakken chips. En elke maand kwam er wel een nieuw vegan ongezond product op de markt, dus die verslaving kon ik makkelijk in stand houden.
Niet om de schuld daar te leggen hoor, ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik in mijn mond stop.
Ik genoot als vegan zoveel meer van eten, doordat ik mij besefte dat ik niets meer zou eten waar iemand voor was doodgegaan en tegelijkertijd miste ik de smaak van chocolade en roomijs en cake, dus iedere keer als ik zag dat er weer een nieuwe vegan magnum, vleesvervanger of snoep bij kwam, kocht ik het en at ik het op.
Vegan was ik immers niet geworden voor mijn gezondheid, maar voor de rechtvaardigheid. Maar veganist zijn, wil niet zeggen dat je gezond eet, want het gaat immers om dierenleed boycotten, want ik at op het einde 5 zakken croky, 2 zakken dummies, 3 zakken skittles en 4 pakken ijs e een fles frisdrank per week. Bovenop mijn maaltijden ( die ook al niet zo klein waren, like 3 x opscheppen). Gewoon eten tot je bomvol zit.
Een vriendin van mij vroeg mij, waarom eet je zo? Is het emotioneel? Mis je iets? Wil je iets anders in het leven? Ik heb er zwaar over gepeinsd, maar ik kom gewoon uit op verslaafd aan eten en patronen. Gewoon niet nadenken en doen wat je impulsen je aangeven. Eten, eten en eten.
Ik was het al maanden spuugzat, zat niet lekker in mijn eigen vel ( wel mentaal hoor), droeg alleen maar wijde kleding en schaamde mij voor mijn buik. Ik vond het niet bij mij passen. En dan alle lichamelijke ongemakjes die al kwanen kijken, zoals het tegen elaar aan schren van de binnenkant van je benen ( irritant!), geen kleding meer passen, niet in bikni willen niet durvn daten, bang voor sex, etc. Mezelf zo accpeteren lukte me niet, dus ik zou moeten veranderen. En dat is wat ik heel vaak al besloot.
Maar op een gegeven moment was ik het zat, ik besloot vanaf morgen is het klaar, een nieuwe weg in.
Ik begon gewoon. Waar? Gewoon bij wat ik tegenkwam. Geen chips meer in huis, geen andere shit. Ik besloot: na het avondeten, eet ik niets meer. Ook geen gezonde dingen, gewoon niets meer. ( uitzondering: feestjes etc). Dus ik gooide snoepjes weg of gaf koekjes weg, maar niets meer in mijn omgeving waar ik naar kon grijpen. Om ergens te komen moet je erdoorheen toch? Dus ik heb mezelf voorbereid op een tijd die ik als moeilijk ging ervaren.
- Geen chips, geen snoep, geen junkfood.
De eerste dagen had ik zware cravings, die waren echt even heavy. Ik moest mezelf steeds weer vertellen wat het lange termijn doel is. Echt even stil staan bij het avondeten, ‘is dit echt genoeg voor mij tot morgen? ‘Ja dat is het. een uur of twee later een knorrende buik… ‘Heb ik nu honger? ‘Nee, dit is de verslaving. En ook hielp het om de focus te verleggen en dingen in mijn patronen anders te doen.
Na het eten dus niet meteen achter de pc gaan zitten ( normaal met chips). Maar even langer met Jasper kletsen, hond uitlaten, lezen. Ik merkte dat veel ook ging vanuit automatisme en gewening.
Niet om de schuld daar te leggen hoor, ik ben zelf verantwoordelijk voor wat ik in mijn mond stop.
Ik genoot als vegan zoveel meer van eten, doordat ik mij besefte dat ik niets meer zou eten waar iemand voor was doodgegaan en tegelijkertijd miste ik de smaak van chocolade en roomijs en cake, dus iedere keer als ik zag dat er weer een nieuwe vegan magnum, vleesvervanger of snoep bij kwam, kocht ik het en at ik het op.
Mensen zijn vaak verbaasd als ik ze dat vertel, die zien mij in de moestuin en denken dat ik echt alleen maar wortels en tomaatjes eet, maar zien niet wat ik om 23:00 uur savonds op mijn bureau heb staan natuurlijk. Je kan gezond eten en ongezond op een dag.
Na 10 dagen waren de cravings al minder aanwezig. Het geheim voor mij was om de focus te verleggen, andere dingen te vinden die veeeeel belangrijker zijn dan eten. En mezelf de vraag stellen. Voeden of vullen? verleiding of eindresultaat? Gezondheid of ongezondheid? ‘Welke dingen vind ik leuker en beter dan eten en mezelf volproppen?’.
En acceptatie. Ik ben gewoon verslaafd aan de lekkernijen en ik mag er naar craven, maar ik hoef niet toe te geven aan elke impuls, het is mijn keuze en ik bepaal dit zelf.
Wat ik wel doe:
- Nu drink ik water, zo’n 1,5 liter per dag
- Ik eet ongeveer 10 stuks fruit
- Ik eet van 12:00-20:00 uur ( soms loopt uit nog uit tot 21:00 uur)
- 16 uur vasten ging automatisch, ik eet intuïtief zo. Er zijn veel onderzoeken gedaan naar de effecten van intermittent fasting ik realiseerde me dat ik dit aan het doen was uit mezelf en ben erover gaan lezen.
- Ik fiets tegenwoordig langer naar werk ( 40 min heen en 40 min terug)
- Ik eet lunch en avondeten en ga met een lege maag slapen. ( sowieso 4 uur voor slapen niets meer!) Soms met knorrende maag, maar ik weet dat ik voldoende heb gegeten en dus negeer ik dat. Focus me op andere dingen. Slapen met een lege maag zorgt ervoor dat je lijf zich beter kan herstellen.
- Ik let niet op calorieën en eet dus gewoon waar ik zin in heb, gek genoeg worden de maaltijden vanzelf ietsjes kleiner? Alsof mijn maag niet meer zo groot is of niet meer vol hoeft?
- Ik drink sapjes, zoals bietensap uit de juicer en wortelsap en selderijsap, soms wel een liter of twee per dag.
- Als salade dressing gebruik ik peper en azijn, vind ik nu net zo lekker as mayo.
- Als ik er wel zin in heb kan ik best eens een pizza of patatje eten of een taartje en een wijntje, maar ik wil dit zeker niet meer dagelijks doen, zonder erbij na te denken.
- Ik eet 90% van de tijd gezond en 10% bewerkt/ongezond.
Nu 9 weken verder, ben ik bijna 9 kilo kwijt en 7 cm buikomtrek. Ik schuur niet meer met mijn bovenbenen langs elkaar en mijn pyama broek zakt van mijn kont. Ik merk echt verschil, ook in energie. Ik heb er zin in om verder te gaan, tot ik tevreden ben. Ik wil wat strakker in het vel nog, dus trainen zal er ook bij moeten…
Kilo’s zeggen echt weinig, want ik zal doorgaan tot ik blij genoeg ben. Niet perse tot een bepaald gewicht. Gewoon gezonder en een plattere buik.
Eigenlijk is het gewoon bewuster bezig zijn met je eten, wat er in zit en of je dat wilt op dat moment.
En ook: Niet zo obsessief met eten bezig zijn, focus weerleggen en waarderen wat je eet en beseffen dat wat je eet, wat het met je doet. ‘Geeft dit mij energie of een moe gevoel?’
Benieuwd naar jullie reacties!
