Dieren eten

Ik geloof er heilig in dat veel mensen van dieren houden, en wanneer ze niet van dieren houden geloof ik er sterk in dat mensen vinden dat dieren alsnog niet zouden hoeven lijden.

Toch eten de meeste mensen dieren en/of dierlijke producten. Terwijl het een feit is dat dieren daardoor lijden.

Toch denk ik dat het te kort door de bocht is om dan maar te zeggen dat mensen niet van dieren houden. Ik denk niet dat het de liefde is wat mensen missen, maar de connectie.

Je hoort mensen wel eens zeggen dat veganisme een ideologie is. Maar ook het eten van dieren en dierlijke producten is een ideologie, deze heet carnisme. Carnisme leert je dat het ene dier op de wereld is om te doden (en/of gebruiken) en het andere dier niet. Het doden van dieren vinden wij mensen, in eerste instantie,  heftig en ons instinct zal eerder zijn om empathie te hebben voor een dier dat pijn heeft. Carnisme leert je echter om dit gevoel uit te schakelen, zodat je kunt mee doen aan een hele grote industrie en aan iets waar je heel diep van binnen niet achter staat.

Dieren eten zit ontzettend verweven in onze maatschappij. Veganisten horen vaak dat ze hun overtuiging niet moeten opdringen aan anderen. Terwijl vleespropaganda overal te vinden is. Aan de snelweg vindt je borden met grote foto’s van steak of kipnuggets, in de supermarkt worden dieren in groten getale aangeboden voor een prikkie en zelfs de schijf van vijf beweert dat dierlijke producten nodig zijn om gezond te blijven.

Deze ideologie leert dat:

• Boerderijdieren niet hetzelfde voelen als andere dieren
• Dieren worden in meervoud gezien, niet als individu ( dit creëert afstand)
• Vlees, zuivel en eieren zijn nodig om te overleven of in ieder geval gezond te blijven
• Dieren hebben een goed leven, mits ze een bepaald keurmerk hebben
• Dieren zijn gemaakt voor ons om te gebruiken, niet met ons.

Aan de andere kant werkt de ideologie veganisme ook tegen met deze boodschappen: ‘Veganisme is ongezond, vies en duur’

Het wordt ons simpelweg aangeleerd.  Van kleins af aan worden we al in de war gebracht. We knuffelen op zondag met de geitjes, schapen en kalfjes op de kinderboerdeij en we genieten als we een kudde koeien in een groot weiland zien grazen, maar we kunnen absoluut niet kijken naar filmpjes van slachthuizen. Waarom is dat? Als het echt natuurlijk is om deze dieren op te eten en zo te behandelen, waarom schrikken we hier dan van? En waarom doen we dan zo ons best om dit maar niet te hoeven zien? Als het zo natuurlijk is, dan zouden we toch ook met onze kinderen naar een slachthuis gaan of een dier uit willen kiezen die we graag willen eten?

Nee. En waarom niet? Omdat mensen van nature wezens zijn die in staat zijn om empathie te hebben voor andere dieren. Wanneer wij een dier zien liggen aan de kant van de weg bijvoorbeeld, dat crepeert van de pijn, dan zullen we deze willen helpen en komt de gedachte niet eens op om hem op te eten.

Sterker nog… In de psychologie wordt dierenmishandeling gezien als psychopathische neiging.

Dat er iets gebeurt tussen het levende dier in de stal en het dode dier dat je kunt vinden achter het transparante cellofaan in de supermarkt, dat wordt zo hard mogelijk weggedrukt. Door de industrie, door de maatschappij, door onze cultuur en door onszelf. Ergens diep van binnen weet je juist heel goed wat er met deze dieren gebeurt, maar omdat je het niet kunt volhouden om ze te blijven eten, terwijl je je goed bewust bent van wat de dieren moeten doorstaan, probeer je hier niet aan te denken. En dat is de reden dat je de filmpjes op facebook wegklikt en mensen die dit ter sprake brengen ontvolgt. Dat gevoel dat het met zich mee brengt, van verwarring, schuld en het gevoel dat je er iets mee moet doen.

Want zoals ik al eerder schreef, er wordt je ook geleerd dat veganisme moeilijk is, iets wat niet voor iedereen is weggelegd, ongezond, duur en vooral dat je daar veel voor moet opgeven.

Maar in deze moderne tijd dat we supermarkten hebben die de meest uitlopende producten aanbieden, is het eten van vlees en vis (en andere dierlijke producten) overbodig geworden en houden we het alleen maar vol uit gemak en gewoonte, iets waar de industrie het meeste blij mee is, want er gaan miljarden euro’s in om.

Terwijl veganisme eigenlijk gewoon dieren in hun waarde laten is en stoppen met het gebruiken van wat in eerste instantie al niet eens van ons was.

Veganisme is een ideologie die gaat over rechtvaardigheid. Je hoeft geen dierenvriend te zijn, al mag dat natuurlijk wel. Veganisme is geen dieet en ook geen hippe lifestyle of een persoonlijke voorkeur. Integendeel. Veganisme gaat niet  eens over jou of mij. Het gaat over het fundamentele recht om, als levend wezen met gevoelens en emoties, niet te worden verkocht, niet tot slaaf te worden gemaakt, niet te worden toegeëigend en uitgebuit voor andermans genot, plezier of gemak.

En het is voor iedereen!

Het is nooit te laat om je hart te volgen.

Probeer het 22 dagen op : www.vegan22.com