No products in the cart.
Allereerst, laat me beginnen bij het begin, voor als je het verhaal niet kent. Ik wist als puber al dat ik op Curacao ging wonen ooit. En ik was er nog nooit geweest ( toch knap haha). Toen ik in 2011 een lange, ongezonde relatie verbrak met mijn ex en ik net verkering kreeg met Jasper belsoten we dat we samen op vakantie zouden gaan naar Curacao. December 2011 was het dan zover. We gingen 3 weken. We waren 26 en stonden toen heel anders in het leven, het was tevens voor mij de eerste keer vliegen, ik was nog niet bewust van al mijn trauma’s en stond echt heel anders in het leven dan nu. Maar toen alsnog, was het AMAZING. Ik vond de natuur en de warmte heerlijk en het was zelfs twijfelen om terug naar NL te gaan.
2011, duidelijk ook nog niet vegan
Maar ja, toch huilend in het vliegtuig, naar huis voor de liefde, want Jasper wilde niet blijven. Dus wij naar huis en besloten dat we snel weer terug zouden gaan. Maar toen kregen we Tyson, onze adoptie hond in 2012 ( hij was 3 toen, we adopteerde hem via marktplaats) en wat we toen nog niet wisten was dat hij absoluut niet alleen kon zijn of zonder ons. Zelfs een week weg ging al niet, dan loeide hij de hele buurt bij elkaar. Een hondje met bagage en een flinke portie verlatingsangst. Maar goed, je kiest voor een dier en dus besloten wij tot het bittere eind voor ons hondenkind te zorgen, tot zijn overleden. En dat hij 16 jaar zou worden hadden we niet durven dromen. Ik had het niet anders gewild ook. Ty was een stafford en deze zijn ook nog eens verboden op curacao en dus was met hem erheen verhuizen ook niet iets wat in ons op kwam.
Bovendien was emigreren voor Jasper helemaal geen optie en ging het tussen ons ook uit. We bleven wel samenwonen en beste vrienden en achteraf hoopte we allebei dat het ooit weer goed zou komen. De laatste periode van Tyson zijn leven en zijn dood en het verwerken er van heeft ons dichter weer bij elkaar gebracht. We hebben Tyson laten inslapen op 22-12-2024 en dit was zo zwaar en heftig. Ondanks dat je weet dat het beter is voor hem, omdat hij op was, pijn had en geen sparkle meer had. Het heeft echt wel langer dan een half jaar geduurd voor ik er een beetje vrede in kon ervaren, naast het gemis, wat verschrikkelijk raar is als je hem al 13 jaar om je heen hebt.
Pas in augustus besloten we dat we op vakantie zouden gaan, terug, naar curacao. Dus boekte we en stond het vast.
Je fantaseert er natuurlijk over de jaren heen over en dan ben je ook al heel lang niet op vakantie geweest dus toen het moment bijna daarwas, was het gewoon onrealistisch voor mij. Zelfs toen ik in het vliegtuig zag, dacht ik, er kan nog van alles misgaan en toen ik de eerste stappen op het eiland zette was het nog steeds niet geloofwaardig, ZO bijzonder was het.
Maar ik was thuis, ik voelde dat zo sterk al meteen.
De vakantie was niet alleen een vakantie, want inmiddels zijn Jasper en ik weer een stel ( sinds februari 2024) en gingen we op orientatie of we wel of niet willen emigreren. En aangezien ik het wel al weet voor mezelf, ishet vooral spannend vanwege wat jasper gaat beslissen.
We hadden nog geen auto, maar Jasper had wel al contact met een verhuur bedrijf, maar we moesten eerst van Hato naar het verhuurbedrijf komen. Dat is wel iets wat je beter kunt regelen vanuit Nederland misschien, maar wij hadden nu een taxi genomen welke een leuke chauffeeur had die ons ene hele tour over het eiland gaf, een local die ons meteen de verkeersregels had uitgelegd, winkels had laten zien en wat historische geschiediens van het eiland kon vertellen, het was dus absoluut geen tegenvaller! Wat heerlijk om zo te reizen door de stad, ik keek mijn ogen uit, overal cactussen, maar ook heel veel honden op straat, overd e weg rennend en de zon en de warmte waren overweldigend.
Aangekomen bij het autoverhuurbedrijf, zij hebben een uur gewacht op ons, terwijl ze eigenlijk al gesloten waren ( zo lief!), werden we opgewacht door Remco en Arjen en kregen we korte ven wat uitleg over wat we wel of niet moeten doen ( als er bijvoorbeeld een ongeluk gebeurt of als we pech hebben en konden we wergrijden in onze Chevrolet Spark voor de komende drie weken. We betaalde 38,00 euro per dag excl benzine en dit autoverhuur bedrijf is op twee minuten afstand van ons bedrijf( hoe verzin je het?) .
Eerst maar eens acclimatiseren.. want ik doe altijd wel stoer met de kas en alles, maar ik merk dat zelfs ik het warm heb met 35 graden en 28 graden in de nacht, haha. Wel even leuk om te vermelden, we verblijven in een hele leuke accomodatie, namelijk: carrebean happiness in Cas Granbdi, wat aan de ooostelijke kant van het eiland, vlakbij het bekendere Jan Thiel. En het bizarre was dat er overal flamingo’s zijn in dit huisje, zelfs MINGO was daar, de knuffel die ik aan Kimmy gaf toen z enaar love island ging, een knuffel flamingo van de hema. Omdat wij samen zoveel flamingo’s zien elke dag ( al bijna 2 jaar lang), dus dat was even een momentje. Ook stond er een fles wijn te wcahten ( met een flamingo erop) en zijn we verder echt heel blij met de accomodatie, het heeft letterlijk alles wat je nodig hebt, twee slaapkamers, allebei met eigen badkamertje, twee toiletten, een uitgebreide keuken met gasplaat, oven, nespresso apparaat en een grote koelkast. Ik raad deze plek absoluut aan, ook de host, Wendy is goed bereikbaar.
Nu maar een hapje eten, een zwemrondje doen en dan slapen!
Lees meer over deze vakantie hier…
Liefs Natascha
