MIJN LEVEN MET PDS

Sinds ik mij kan heugen heb ik eigenlijk altijd al veel buikpijn gehad. Je kunt het aan mijn moeder navragen, maar het was geen grapje. Soms kroop ik letterlijk door de kamer van de pijn. Soms hielp het een beetje als ik mezelf helemaal opkrulde in bed met een kruikje er tussen en een andere keer gaf alleen plat lign op de koude tegels met mijn buik wat verlichting. Maar huilen moet ik vaak, wat een ellende.

De huisarts onderzocht mij en gaf het een naam: PDS, prikkelbaar darm syndroom. Niet echt veel aan te doen. Veel water drinken en ik kreeg regelmatig van die zakjes met vezels.

De klachten waren enorm verschillend. van heftige steken in mijn bovenbuik, vlakbij mijn ribben tot aan krampen onderaan in mijn buik. Soms vervelend, soms ondraaglijk. Ik had vaak een zieke pijn bij het opstaan, wat ook maakte dat dit gewoon niet ging.

Iriscopist

Mijn moeder was het zat en nam mij mee naar een iriscopist. Een die zij al kende en bij wie meer mensen baat hadden gehad bij zijn behandeling. De man had over veel dingen gelijk toen hij in mijn ogen keek met een microscoop, ook over zwakke enkels en dat mijn schouders (een miniscuul beetje) scheef stonden en daarvoor moest ik naar een kraker toe. Maar ook dat van mijn darmen zag hij en hij schreef wat druppeltjes voor ( ik kan me die smaak nog steeds herinneren en ik was toen 11 jaar!). Ook kreeg ik voedingsadvies: een lijst met dingen die ik beter wel allemaal kon eten en drinken en wat niet: met daarin onder andere: geen rundvlees, geen varkensvlees en het liefste zo min mogelijk kippenvlees. Waarom ik mij ( of mijn ouders dan) hier nooit aan gehouden heb, is mij een raadsel eigenlijk. Volgens mij was het hierna een tijdje iets rustiger in mijn buik, maar nooit weg.

Mentaal

De buikpijnen bleven, ook toen ik ouder werd, op mezelf ging wonen en ik er vooral sociale problemen door kreeg. Ik werd steeds angstiger om mee te gaan uit eten met vrienden en familie, omdat ik niet van de krampen wilde vergaan tijdens het eten van het toetje. Of dat ik ineens spontaan diarree kreeg onderweg ergens naartoe. Het was zo onvoorspelbaar. En die onvoorspelbaarheid maakte mij onzeker en bang. Ik heb veel afspraakjes afgezegd of smoesjes bedacht om niet te hoeven komen opdagen. En dat allemaal omdat ik het zo gênant vond. Naast de lichamelijke klachten, was het mentaal ook zwaar.

Een maand lang zonder vlees

In de zomer van 2015 besloot ik dat ik een maand lang wilde stoppen met vlees eten. Niet vanwege mijn gezondheid, maar vanwege ethische redenen. Ik was het advies van de iriscopist echt allang vergeten. het ging me makkelijk af, er bestaan veel goede vleesvervangers en dus was het helemaal niet moeilijk om pasta te maken met vega gehakt of een chicken tonight met vegakip. Ik besloot het maar vol te houden.

Pas maanden later, toen ik per ongeluk wat vlees gegeten had en ik enorme kamp kreeg, besefte ik mij dat ik al heel lang geen ernstige buikpijn meer had gehad.

Plantaardig eten

Toen ik in 2017 helemaal over was gegaan op plantaardig eten, dus geen vlees, zuivel, vis, ei en producten waar dit in verwerkt zat, verdween alle buikpijn als sneeuw voor de zon. In een mum van tijd voelde ik mij beter, energieker, maar absoluut qua PDS. Ook werd mijn stoelgang regelmatig, ik weet nu gewoon precies op welk tijdstip van de dag ik moet, het is altijd hetzelfde, het gaat makkelijk, ik heb gewoon geen klachten meer! Ik kan dus weer met plezier uit eten en reizen met de trein, wie had dat ooit gedacht? Ik niet.

Ondanks dat plantaardig eten mij om de dieren te doen is, omdat ik hen geen leed wil aandoen, heb ik het mooie cadeau van een pijnvrij darmstelsel er helemaal gratis bijgekregen.

Ik ga nooit meer terug!

Ik kan het iedereen van harte aanraden om te starten met plantaardige ten. Om ethische redenen, voor de planeet en voor je darmen ook. Sowieso is het een goed idee om een plantaardig dieet te beginnen. Het is voor iedereen, in iedere levensfase een goed idee, mits je maar gevarieerd eet. Maar dat is ook zo als je wel dierlijke producten eet natuurlijk. Ik ben echter geen diëtiste, dus als je echt professioneel advies nodig hebt, zoek dan een plantaardig diëtist op, zoals Lobke Faasen.

** Let op: Ik ben geen arts en wanneer je klachten ervaart, raadpleeg dan altijd eerst een arts

*** Ook wanneer je mindert in vlees eten, slik altijd B12 bij. Lees hier waarom.