Voor dat we dieren kunnen eten, moeten we ze eerst fokken. We moeten ze opsluiten en uitbuiten. Voor eten, kleding, entertainment en onderzoek. Hun hele leven, van geboorte tot dood, wordt beheerst door grote bedrijven, die uit zijn op winst maken. Betaald door de consument, die verteld wordt dat de dieren goed zijn behandeld. Vrije uitloop, beter leven sterren, biologisch… En dat hun dood humaan was. Dat dierenmishandeling en verwaarlozing niet voorkomt in Nederland. En als dit wel het geval is, dat de regering dan ingrijpt. En wij, als klanten, hebben geen reden om daaraan te twijfelen. Want dieren gebruiken en eten is normaal. We doen dat al sinds we ons kunnen heugen. Omdat de producten die we in de winkel zien liggen zo ver verwijderd zijn van de individuen die het ooit waren. Sommige voor een heel korte tijd, anderen voor jaren.
Individuen die samen met ons en onze huisdieren zoveel gemeen hebben. Het vermogen om liefde te voelen, geluk, rouw en het vermogen om te kunnen lijden. Ze delen met ons het verlangen om te leven en om vrij te zijn. Om niet gezien te worden als object, niet om hoe we gebruikt kunnen worden, maar om wie we zijn. Wezens met onze eigen rechten en verlangens. Niet als ingrediënten. HIJ, ZIJ, HUN, geen HET.
De waarheid is dat er geen humane manier bestaat om iemand te doden die wil leven. Het is geen kwestie van beter behandelen. Of betere manieren vinden om het slechte te doen. Minder lang in een vrachtwagen, kleinere groepen, grotere kooien of minder pijnlijk gas.
We vertellen onszelf dat dieren een goed leven hebben gehad en dat ze aan het einde geen idee hebben wat er gaat komen en dat ze er niets van merken. Maar dat doen ze wel.
In hun laatste uren, minuten, seconden, is er altijd angst. Er is altijd pijn. De geur van bloed, het gegil van hun soortgenootjes waar ze het leven mee hebben gedeeld. Nooit is er een wens om gedood te worden. Wel een wanhoop om te leven. Een laatste gevecht. Maar nooit wordt er genade getoond of een beetje vriendelijkheid.
We nemen hun kinderen, we nemen hun vrijheid. We nemen hun levens door ze naar een slachthuis te sturen. Om ze daarna als nette pakketjes in de supermarkt te vinden. En we vertellen onszelf dat er iets humaans tussenin is gebeurt.
En nog steeds blijven we al deze industrieën verdedigen en claimen we dat het normaal, nodig en natuurlijk is. Door te beweren dat mensen superieur zijn aan sommige andere dieren, omdat ze niet hetzelfde niveau van intelligentie hebben als mensen. Omdat ze zwakker zijn en zichzelf niet kunnen verdedigen. We geloven dat we superieur zijn, omdat we de macht kunnen uitoefenen en denken dat we ze daarom mogen gebruiken voor onze doeleinden.
Het is een rechtvaardiging die we in het verleden al vaker hebben gebruikt.
Zijn we gedoemd om dezelfde fouten keer op keer te maken? Of zijn we in staat tot zoveel meer?
Mijn tekst is geïnspireerd door de documentaire: Dominion
Interesse om plantaardig te leven?
