Ik denk dat wanneer je in gesprek gaat met anderen, of dat nu familie, vrienden of onbekende mensen zijn, over de dieren in de industrie, dat je een aantal dingen in je achterhoofd moet houden. Een daarvan is dat je zeker niet mag vergeten is dat deze mensen niet je vijand zijn.
Mensen die niet vegan zijn, weten ook gewoon niet beter. Net als ik niet beter wist en net zoals jij niet beter wist toen je nog geen vegan was. Het is niet onze schuld dat we geboren zijn in een wereld waar we geconditioneerd zijn om het ene dier te aaien en lief te hebben en het andere dier te zien als product, als vlees of als een dier met minder recht op leven. Wij zijn allemaal geconditioneerd, al vanaf baby af aan dat we calcium nodig hebben uit koeienmelk en eiwitten uit het vlees van dode dieren. We hebben geleerd dat echte mannen vlees moeten eten en dat een maaltijd niet volwaardig is zonder dierlijk product erop. Dat we niet op de hoogte zijn dat het anders kan, is niet onze schuld.
Coachen
Zie je vrienden, familie, mensen op straat niet als je vijand. Maar help ze. Help ze om bewuster te worden. Probeer als coach naast hen te staan en niet tegenover ze, zoals in een debat het geval is. Je kunt het met outreach op straat zelfs letterlijk nemen, door naast iemand te gaan staan, zij aan zij, in plaats van tegenover mensen ( dat komt echt anders over).
Zoek naar verbinding in plaats van naar verschillen.
Wanneer mensen het gevoel hebben dat ze zich moeten verdedigen, zullen ze minder in staat zijn om een-op-een mind te hebben over zaken waar ze niet diep over na hebben gedacht, daarom denk ik dat het belangrijk is om te zoeken naar dingen die ons verbinden in plaats van dingen waar we in verschillen.
Wat is het in de beelden dat ze raakt? Houden ze van dieren? Wat vinden ze van circus met tijgers?
En de manier waarop je spreekt kan ook voor meer verbintenis zorgen.
‘Wij doen dit al jaren met dieren op deze manier’. In plaats van: ‘Jij doet het nu zo met dieren’. Wanneer je woorden gebruikt zoals ‘Wij’ en ‘Onze’ en ‘De industrie’, krijg je eerder een nabijheid dan een afstand met degene met wie je praat, wat bijdraagt aan dat iemand sneller geneigd is op en te staan voor andere inzichten.
Informeer jezelf en zie jezelf als boodschapper of voorlichter
Ik raad iedereen aan om heel veel informatie op te zoeken over de meest gestelde vragen/opmerkingen of tegenargumenten die mensen hebben wanneer het gaat over veganisme. Kijk de filmpjes van Earthling Ed of download zijn e-book , deze gaan over de meeste tegenargumenten die mensen aanhalen tijdens outreach. Kijk, luister veel filmpjes, leer wat feiten over de ei industrie, zuivelindustrie, leer hoeveel slachthuizen er zijn, etc. Zodat je andere mensen kan informeren. Maar wanneer je iets niet weet, is het ook absoluut niet erg om dat eerlijk te zeggen. Je bent vegan met een reden en dus zit je eigenlijk altijd goed als je gewoon je hart laat spreken tijdens outreach. Maar als je meer informatie hebt, kan je steeds beter leren te antwoorden op alle vragen die mensen hebben.
Dan kom je er na verloop van tijd achter dat mensen vaak dezelfde soort vragen stellen. Maar de kunst is om te reageren alsof je de vraag nog nooit eerder heb gehoord ( zelfs op de vragen: ‘Maar voor melk gaan er geen dieren dood’. Of: ‘Planten hebben ook gevoel’. Reageer met: ‘Ik begrijp dat je dit vraagt, … ‘. Of: ‘Goede vraag, wist je dat…’. Zoiets.
Hoe erg je het ook haat wat er met de dieren gebeurt, hoe verdrietig het je maakt, hoe machteloos je jezelf ook voelt, probeer de compassie die je voelt voor de dieren, ook voor de mensen te voelen die je spreekt. Haat die daden naar dieren, maar niet de mensen die hier ( vaak zo onbewust) aan meewerken. Je zult de dieren ( naar mijn mening) veel beter helpen door mensen te coachen en te informeren dan wanneer je ze belachelijk maakt.
Wat je aandacht geeft groeit
Soms kan je gefrustreerd raken of getriggerd of zelfs boos op mensen die voorbij komen en die iets roepen wat je van je stuk brengt, Het is mij al meerdere malen gebeurt en ik heb er ook niet altijd adequaat op gereageerd. Soms heb ik mensen alleen maar weggejaagd door een opmerking terug te maken die voortkwam uit mijn eigen frustratie. Dit is iets wat ik echt heb moeten oefenen. En waarin ik mag groeien, gelukkig. Ik probeer met een positieve houding de outreach in te gaan. Mijn hart gevuld met liefde en probeer ik mij voor te stellen hoe ik benaderd had willen worden voor ik vegan was. Wanneer iemand boos reageert of mij zelfs uitscheld, probeer ik deze mensen vanuit liefde te benaderen. Ik stel mijzelf vragen als: ‘Wat zit deze persoon echt dwars, wat zit eronder deze boosheid, is het angst voor verandering?’ Probeer door de regels heen te luisteren en vanuit kalmte te reageren. Desnoods wacht je even en haal je diep adem. Ik reageer dan met: ‘Is dat zo?”. Of”‘Wil je me uitleggen wat je nou zo boos maakt’. En soms luister ik gewoon wel 10 minuten naar iemand die door raast over alles wat zij verkeerd vindt aan de actie die wij doen. Ik doe dan mijn uiterste best om mega relaxed te blijven en uit een plek van begrip te komen. Ik geloof dat dieren hier uiteindelijk het meeste aan hebben. En soms kom je nergens, zijn mensen alsnog niet bereid om iets te veranderen, maar misschien kan ik ze dan in ieder geval iets meer informatie meegeven dan ze hadden of dat ze al iets positiever over vegans denken dan voor dat iemand langs mij kwam. Dat is dan winst. En ik vind dat elke winst het vieren waard is.
Vraag jezelf eens af, wanneer je met iemand in gesprek bent, maakt niet uit met wie, of je de persoon in kwestie kent of niet, maar vraag jezelf af: ‘Kan deze persoon Dominion kijken zonder dat het diegene iets doet?’ En wanneer dat antwoord nee is, dan is iemand al vegan in zijn of haar hart en dan kan je eigenlijk al rustig worden. Help diegene dan met alle vooroordelen. Dit verandert in ieder geval bij mij al een hele hoop.