Zijde, een onderdeel van kleding of in gezichtscrème en in shampoo waar we misschien minder snel aan denken als je aan veganisme denkt, Maar zijde is van een dier. En dat wordt ( net als andere dierlijke producten) niet vanuit het dier aan ons gegeven, maar genomen.
Vandaag wil ik wat aandacht geven aan de zijde industrie en uitleggen hoe het zit en wat er nu mis mee is.
De zijde rups, de Bombyx mori, is een naar mijn idee een sprookjesachtige, prachtige vlinder:
Hoe maakt dit beestje dan zijde?
Zijderupsen eten alleen blad van de moerbeiboom. En ze eten er een hele hoop van. Na 30 dagen eten, als ze ongeveer 10 cm zijn, zijn de rupsen volwassen en is het tijd om een vlinder te worden. daarvoor spinnen ze een coconnetje. In de kaak van de rups zitten twee openingen waaruit een lijm en een zijdedraad perst. De lijm zorgt ervoor dat de cocon in de buitenlucht hard wordt. Hij spint eerst een soort web en gaat hierin hangen. Dan stopt hij met eten en begint het grote werk. Al spinnend knijpt de rups zichzelf leeg en wordt daardoor alsmaar kleiner. Drie dagen lang spint de rups een cocos\n waar hij zelf in verdwijnt. Wanneer mensen de cocon met rust laten, dan houdt de rups een diepe slaap en veranderd de cocon na enkele weken in een pop. Als hij wakker wordt, veranderd hij in een vlinder ( Hoe cool en magisch is dit proces?! )
Voor de zijde op grote schaal, laat de mens het zover niet komen ( wel voor de mannen en vrouwtjes die zich moeten voortplanten om de industrie in stand te houden). In de industrie wil men de zijdedraden ( van 800 tot 2000 meter! ) mooi en heel houden en wanneer ze de natuur het werk zouden laten doen, dan zouden de poppen een gaatje maken in de cocon wanneer zij eruit willen en dan is de zijde beschadigd en ‘onbruikbaar’. En dus gooien ze de gehele cocon, inclusief levend rupsje in kokend water. De pop die erin zit, gaat dan dood en de hard geworden lijm lost in het kokende water op. Daarna gaan de zijdedraden op een spoel en worden na gebruik van weefmachines gemaakt tot grote lappen.
Zie hier hoe dat gaat:
Wist je dat:
Deze vlinder niet meer in het wild voorkomt, maar alleen nog in de industrie en door de mens gebruikt
-
Volwassen mannetjes kunnen niet eten omdat hun bekje onderontwikkeld is door doorfokking
-
Volwassen vlinders kunnen niet vliegen omdat hun lichaam te groot is in vergelijking met hun vleugels.
De keuringsdienst van waarde maakte er ook een aflevering over en die kun je hier terug zien.
Ongeacht of insecten pijn kunnen ervaren. ( ik heb wel eens per ongeluk een rups in de moestuin geplet en toen hoorde ik een kleine schreeuw/gil) maar ik weet niet of dat uit pijn was, ik vind deze manier van omgaan met deze dieren niet respectvol en heel onnatuurlijk. Zo’n beestje verdiend het om een vlindertje te worden en niet om zo behandeld te worden. Helemaal omdat het hem zoveel werk kost, laten we zelf maar werken voor wat we graag willen hebben. Ik vind zijde blousjes nu niet zo aantrekkelijk meer.