Category:

Activisme

Vigils (van Animal Save Nederland)

written by

Via Instagram ontving ik veel vragen over mijn acties via Animal Save Nederland, waar ik vrijwillig mee ga naar slachthuizen om hier getuige te zijn van dieren voor hun dood. In dit artikel zal ik de meest gestelde vragen beantwoorden.

Maar allereerst een klein beetje achtergrond informatie

Animal Save Movement

Animal Save Nederland is een stichting en onderdeel van Animal Save Movement (voorheen The Save Movement), een internationaal netwerk dat actie onderneemt en aandacht vraagt voor de dieren in de industrie. Met verschillende acties creëren zij meer bewustwording en geven zij voorlichting. De mensen die naar acties gaan doen dit op vrijwillige basis en iedereen is welkom om mee te doen, zowel eenmalig als meerdere malen. Je kunt ook zelf een actie gaan organiseren als je dat wilt. Klik hier voor meer informatie.

Getuige zijn:

Wij staan dieren op weg naar de slacht bij, tijdens de laatste momenten van hun leven. Waar mogelijk proberen we hen nog enige liefde en aandacht te geven. Door aandacht te vragen voor hun situatie en door ze een gezicht te geven via foto- en videomateriaal, willen wij het bredere publiek dichter bij de dieren brengen.

Meest gestelde vragen:

Hoe gaat een actie in zijn werk?

Je kunt op de website de acties vinden in de agenda. Daar staan ook de adressen en de Facebook events. Mocht je het fijn vinden, dan kun je in het evenement op Facebook aangeven dat je een keer mee wilt, maar dat het je eerste keer is. Mensen zullen je een warm welkom geven en je kunt hier eventuele vragen stellen of carpoolen/samen reizen.

Het hangt een beetje af van de locatie, want bij sommige slachthuizen zijn er andere afspraken gemaakt. Bij de een moet je je ID kaart laten zien en bij andere weer niet. Informeer jezelf door de info te lezen die bij het FB event staat vermeld. Bij de varkens slachterijen in Boxtel en IJsselstein zijn er goede afspraken gemaakt en werkt het slachthuis goed mee. Je mag lang bij de dieren. Mijn advies zou zijn om als eerste keer zeker hierheen te gaan.

2. Zijn de acties legaal?

Ja! Alle acties zijn legaal en we houden ons ten alle tijden aan de wet. Het liefste wordt er samen gewerkt met de slachthuizen. Voor de bedrijven zelf is het ook positief wanneer zij transparantie tonen naar het publiek toe. Dan stoppen er dus wagens voor ons, zodat we er een paar minuten bij kunnen. Maar als er een actie is bij een slachthuis dat niet meewerkt, blijven we komen. We gaan dan met borden langs de weg staan om aandacht et vragen en hopen we dat er toch een kans komt om de dieren te zien, maar we blijven wel op openbaar terrein in plaats van op het terrein van het bedrijf. Animal save gelooft in een non-violence aanpak.

3. Wat hoop je met zo’n actie te bereiken?

Ik ga er persoonlijk zelf naartoe om bewustzijn te creëren in mijn omgeving. Ik maak foto’s, ik film en ik ga live op social media kanalen. Zo zien anderen mij bij de dieren en dat maakt het veel minder ‘ver weg van hun bed’. Het doet mensen veel meer als jij daar staat, dan mensen die ze niet kennen. Ik vind het bijwonen van vigils een zeer effectieve manier om mensen bewuster te maken. De meeste mensen bereik ik ook door aanwezig te zijn bij deze acties.

wat ik ook merk, tijdens gesprekken met mensen kan ik er altijd bijhalen dat ik dieren in de ogen heb aangekeken, dat ik heb gezien dat dieren bang zijn, dat ze onder krassen zitten, dat ze net puppies zijn, etc. Dit maakt vrijwel altijd wel indruk op mensen, wanneer ik ze vertel dat ik vrijwillig naar slachthuizen ga. Ook tijdens outreach kan je je eigen filmpjes laten zien aan voorbijgangers.

4. Hoe was de eerste keer?

Toen ik net mee deed met cubes, waren er al mensen bij deze acties die ook naar vigils gingen. Ik had er veel bewondering voor, maar durfde zelf niet te gaan. Ik ben een gevoelig persoon en ik dacht dat ik zo’n actie echt helemaal niet aan kon, dat ik in tranen zou uitbarsten of dat ik zo getraumatiseerd zou worden dat ik niets meer waard zou zijn. Maar ergens begin 2018 besloot ik het toch een keertje te doen, na een half jaar wikken en wegen. Ik zag de berichtjes en foto’s van mijn mede activisten op Facebook en de berichtjes eronder en zag mensen reageren dat ze wilde gaan veranderen door dit soort beelden en dat maakte dat ik overtuigd was om het in ieder geval een keertje te proberen.

Ik zorgde dat ik de hele dag niets te doen had verder, zodat, als het heftig was, ik kon bijkomen er van. Bovendien nam ik een vertrouwd persoon mee. Maar als hij niet met me mee kon gaan, waren er meer dan genoeg mensen die voor mij klaar stonden, want het was echt een heel warm wlekom, eenmaal aangekomen bij het slachthuis.

Mijn eerste vigil was bij Westvoort Vleesfabriek in IJsselstein. Een slachthuis waar 6 en 7 maanden oude varkens worden geslacht. met keurmerk ( beter leven, biologisch).

Het was heel indrukwekkend. De geur, de sfeer, ik was nog nooit zo dichtbij een slachthuis geweest en al helemaal niet zo dichtbij een vrachtwagen met varkens erin. Tijdens deze actie vertelde iemand mij: ‘Probeer er niet aan te denken waar ze heen gaan, maar benader de dieren alsof je ze op een sanctuary ontmoet, wees in het nu, net zoals de dieren ook doen’. Dat advies heb ik aangenomen en nooit meer los gelaten. Dan nog steeds was het vooral achteraf, toen ik thuis was wel zwaar, maar gelukkig kon ik er over praten, met Jasper, met de mensen die er die dag bij waren ( online) en kreeg ik heel veel respons op mijn live video, wat mij enorm heeft gemotiveerd om het niet bij deze keer te laten.

5. Is het niet heel erg emotioneel?

Om heel eerlijk te zijn is een vigil wel emotioneel. Je ziet dieren die naar de slacht gaan en dat is moeilijk. Maar huilen is niet erg. Mensen huilen tijdens vigil en mensen zijn er voor elkaar. Iedereen snapt dat het moeilijk is en je hoeft je niet te schamen, voor je mooie, gevoelige kant en je mooie hart. Zelf heb ik na twee jaar een methode gevonden om er voor mezelf mee om te gaan. Als ik er ben, probeer ik een rol aan te nemen. Ik film de dieren en deel dit vervolgens. Ik deel de informatie die ik weet, ik vertel dan waar de dieren heen gaan, waar ze vandaan komen, wat ik zie, wat ik opmerk en wat ik daarbij voel. Ik probeer zo dichtbij als mogelijk te komen en dan te doen wat ik kan en wat ik kan, is het verhaal vertellen van deze individuen. Ik kan deze varkens niet meer redden, maar wellicht wel varkens in de toekomst, die dan niet meer geboren hoeven te worden. Op zulke momenten dat ik er ben, vooral bij dieren die ik nooit eerder voor de slacht heb ontmoet, zoals een keer met kipjes en een keer in een halal slachthuis, waar ik alles kon zien en aanraken, is het altijd even heftig, maar dan bedenk ik mij weer waarom ik er ben en dat is niet voor mezelf, maar voor de dieren die geen keuze krijgen, zij hebben het zwaar en ik kan iets doen om hen te helpen, ik kan hun verhaal vertellen.

Maar nooit is het zo emotioneel geweest dat ik het niet aan kon. Ik heb wel tranen gelaten en ik heb wel eens even in bed gelegen met een huilbui, maar er staat voor mij teveel op het spel om weg te kijken van de dieren. Ik voel dat ik het ‘moet’ doen en dat ik dat ook kan doen.

6. Zou je het andere mensen aanraden?

Ja zeker weten. Ik denk dat je er veel mee kunt bereiken, bij familie, vrienden en wellicht bij je volgers. Vergeet niet dat veel mensen mee kijken en meelezen, dat ook al reageren ze niet, het wordt wel gezien.

Echter: mocht je geestelijk niet stabiel zijn, dan raad ik het af. En dan bedoel ik iets anders dan gevoelig zijn of HSP er zijn. Maar wanneer je zelf onopgeloste trauma’s ervaart, zou ik zoiets niet meteen aanraden, maar dat voel je zelf misschien het beste aan.

Hier nog een heel mooi filmpje gemaakt over wat wij nou precies doen en waarom:

Ik hoop je ergens tegen te komen, de dieren kunnen alle hulp gebruiken < 3

Ik ben altijd te bereiken voor vragen, informatie of als je samen wilt gaan ( zelfs als we elkaar niet kennen!) Liefs!

0 comment

Activisme New Posts

Love Based Outreach

written by

Ik denk dat wanneer je in gesprek gaat met anderen, of dat nu familie, vrienden of onbekende mensen zijn, over de dieren in de industrie, dat je een aantal dingen in je achterhoofd moet houden. Een daarvan is dat je zeker niet mag vergeten is dat deze mensen niet je vijand zijn.

Mensen die niet vegan zijn, weten ook gewoon niet beter. Net als ik niet beter wist en net zoals jij niet beter wist toen je nog geen vegan was. Het is niet onze schuld dat we geboren zijn in een wereld waar we geconditioneerd zijn om het ene dier te aaien en lief te hebben en het andere dier te zien als product, als vlees of als een dier met minder recht op leven. Wij zijn allemaal geconditioneerd, al vanaf baby af aan dat we calcium nodig hebben uit koeienmelk en eiwitten uit het vlees van dode dieren. We hebben geleerd dat echte mannen vlees moeten eten en dat een maaltijd niet volwaardig is zonder dierlijk product erop. Dat we niet op de hoogte zijn dat het anders kan, is niet onze schuld.

Coachen

Zie je vrienden, familie, mensen op straat niet als je vijand. Maar help ze. Help ze om bewuster te worden. Probeer als coach naast hen te staan en niet tegenover ze, zoals in een debat het geval is. Je kunt het met outreach op straat zelfs letterlijk nemen, door naast iemand te gaan staan, zij aan zij, in plaats van tegenover mensen ( dat komt echt anders over).

Zoek naar verbinding in plaats van naar verschillen.

Wanneer mensen het gevoel hebben dat ze zich moeten verdedigen, zullen ze minder in staat zijn om een-op-een mind te hebben over zaken waar ze niet diep over na hebben gedacht, daarom denk ik dat het belangrijk is om te zoeken naar dingen die ons verbinden in plaats van dingen waar we in verschillen.

Wat is het in de beelden dat ze raakt? Houden ze van dieren? Wat vinden ze van circus met tijgers?

En de manier waarop je spreekt kan ook voor meer verbintenis zorgen.

‘Wij doen dit al jaren met dieren op deze manier’. In plaats van: ‘Jij doet het nu zo met dieren’. Wanneer je woorden gebruikt zoals ‘Wij’ en ‘Onze’ en ‘De industrie’, krijg je eerder een nabijheid dan een afstand met degene met wie je praat, wat bijdraagt aan dat iemand sneller geneigd is op en te staan voor andere inzichten.

Informeer jezelf en zie jezelf als boodschapper of voorlichter

Ik raad iedereen aan om heel veel informatie op te zoeken over de meest gestelde vragen/opmerkingen of tegenargumenten die mensen hebben wanneer het gaat over veganisme. Kijk de filmpjes van Earthling Ed of download zijn e-book , deze gaan over de meeste tegenargumenten die mensen aanhalen tijdens outreach. Kijk, luister veel filmpjes, leer wat feiten over de ei industrie, zuivelindustrie, leer hoeveel slachthuizen er zijn, etc. Zodat je andere mensen kan informeren. Maar wanneer je iets niet weet, is het ook absoluut niet erg om dat eerlijk te zeggen. Je bent vegan met een reden en dus zit je eigenlijk altijd goed als je gewoon je hart laat spreken tijdens outreach. Maar als je meer informatie hebt, kan je steeds beter leren te antwoorden op alle vragen die mensen hebben.

Dan kom je er na verloop van tijd achter dat mensen vaak dezelfde soort vragen stellen. Maar de kunst is om te reageren alsof je de vraag nog nooit eerder heb gehoord ( zelfs op de vragen: ‘Maar voor melk gaan er geen dieren dood’. Of: ‘Planten hebben ook gevoel’. Reageer met: ‘Ik begrijp dat je dit vraagt, … ‘. Of: ‘Goede vraag, wist je dat…’. Zoiets.

Hoe erg je het ook haat wat er met de dieren gebeurt, hoe verdrietig het je maakt, hoe machteloos je jezelf ook voelt, probeer de compassie die je voelt voor de dieren, ook voor de mensen te voelen die je spreekt. Haat die daden naar dieren, maar niet de mensen die hier ( vaak zo onbewust) aan meewerken. Je zult de dieren ( naar mijn mening) veel beter helpen door mensen te coachen en te informeren dan wanneer je ze belachelijk maakt.

Wat je aandacht geeft groeit

Soms kan je gefrustreerd raken of getriggerd of zelfs boos op mensen die voorbij komen en die iets roepen wat je van je stuk brengt, Het is mij al meerdere malen gebeurt en ik heb er ook niet altijd adequaat op gereageerd. Soms heb ik mensen alleen maar weggejaagd door een opmerking terug te maken die voortkwam uit mijn eigen frustratie. Dit is iets wat ik echt heb moeten oefenen. En waarin ik mag groeien, gelukkig. Ik probeer met een positieve houding de outreach in te gaan. Mijn hart gevuld met liefde en probeer ik mij voor te stellen hoe ik benaderd had willen worden voor ik vegan was. Wanneer iemand boos reageert of mij zelfs uitscheld, probeer ik deze mensen vanuit liefde te benaderen. Ik stel mijzelf vragen als: ‘Wat zit deze persoon echt dwars, wat zit eronder deze boosheid, is het angst voor verandering?’ Probeer door de regels heen te luisteren en vanuit kalmte te reageren. Desnoods wacht je even en haal je diep adem. Ik reageer dan met: ‘Is dat zo?”. Of”‘Wil je me uitleggen wat je nou zo boos maakt’. En soms luister ik gewoon wel 10 minuten naar iemand die door raast over alles wat zij verkeerd vindt aan de actie die wij doen. Ik doe dan mijn uiterste best om mega relaxed te blijven en uit een plek van begrip te komen. Ik geloof dat dieren hier uiteindelijk het meeste aan hebben. En soms kom je nergens, zijn mensen alsnog niet bereid om iets te veranderen, maar misschien kan ik ze dan in ieder geval iets meer informatie meegeven dan ze hadden of dat ze al iets positiever over vegans denken dan voor dat iemand langs mij kwam. Dat is dan winst. En ik vind dat elke winst het vieren waard is.

Vraag jezelf eens af, wanneer je met iemand in gesprek bent, maakt niet uit met wie, of je de persoon in kwestie kent of niet, maar vraag jezelf af: ‘Kan deze persoon Dominion kijken zonder dat het diegene iets doet?’ En wanneer dat antwoord nee is, dan is iemand al vegan in zijn of haar hart en dan kan je eigenlijk al rustig worden. Help diegene dan met alle vooroordelen. Dit verandert in ieder geval bij mij al een hele hoop.

Ik ben zelf nu 1,5 jaar bezig met outreach, eerst via AV en nu via Savemovement Outreach. Ik heb workshops gevolg en trainingen gedaan en heel veel video’s bekeken, maar ik heb inmiddels mijn eigen manier gevonden. Alhoewel ik niet de beste outreacher ben, doe ik mijn best en leer ik elke keer bij. Ik hoop met deze nieuwe serie artikelen mensen te inspireren om ook op te komen voor dieren, vanuit liefde, om zich uit te spreken tegen diergebruik. Wanneer je feedback voor mij hebt of misschien een bepaald onderwerp voorbij wilt zien komen of misschien loop je wel tegen iets aan waar ik vanuit mijn ervaring over kan vertellen. Laat het me weten door een reactie achter te laten of stuur me een mailtje (info@plantaardiger.nl).

0 comment

Activisme New Posts

Waarom ik stop als organiser van AV

written by

Ik heb een paar dagen geleden het besluit genomen om te stoppen als organiser bij AV ( Anonymous for the Voiceless). Ik was pas mijn eerste eigen cube aan het organiseren toen ik voor een lastige keuze kwam te staan.

Ik had deze mededeling al gedaan via social media en daar kwamen best wat vragen over. Logisch ook, omdat ik altijd heel positief ben over AV en the cubes. Vandaar dat ik hier uit wil leggen wat mij heeft bewogen.

Beetje achtergrond info:

Voor de mensen die het niet weten.. Anonymous for the Voiceless is een organisatie die opkomt voor dieren via straat activisme. Deze organisatie is opgericht door twee mensen uit Australië, namelijk: Paul en Asal. Ieder land heeft ook weer eigen organiser en dan hebben alle chapters ook een organiser ( dus van Utrecht, Amsterdam, Zwolle, etc). Klik hier voor meer informatie over deze organisatie.

(!) Dan eerst ook dit: Belangrijk!

Ik ben ontzettend blij dat ik me heb aangesloten bij AV. Ik doe nu 1,5 jaar mee en probeer 2 cubes per maand te doen. Ik heb zoveel geleerd en ben zo gegroeid in mijn communicatie met mensen. Ik ben kalmer, liefdevoller en begripvoller geworden naar mensen die (nog) niet zo bewust zijn van de gigantische industrieën. Ik heb veel mensen kunnen overtuigen om veganisme een kans te geven en ik heb MEGA veel leuke mensen leren kennen, waar ik echt van ben gaan houden. Dat wil ik echt even zeggen, want met AV Netherlands is niets mis! En ik heb absoluut geen spijt en ben ontzettend dankbaar dat ik er onderdeel van mag /mocht zijn. Dit is geen anti AV post of een uithaal.

Waarom schrijf ik dit ?

Om meerdere redenen. Ik ben graag open en eerlijk tegen mijn lezers. Open over persoonlijke dingen, maar ook over dit, mijn passie van de afgelopen anderhalf jaar. Ik heb met veel liefde en plezier mijn verhalen van The Cubes met jullie gedeeld en het lijkt me dan ook niet meer dan logisch om te vertellen waarom ik dan stop. Ik krijg er best veel vragen over via mijn Instagram en ik kan het zo in een keer redelijk duidelijk uitleggen aan iedereen. Via de AV Facebook groep mag ik niet vertellen wat mijn reden van stoppen is. En ook op de vragen van vrijwilligers wordt niet gereageerd. Nu zitten ook veel vrijwilligers met vragen want deze snappen niet waarom cubes ineens geannuleerd worden en wat er allemaal aan de hand is.

Watskeburt?

( Ik wil even duidelijk maken: dit is hoe IK het ervaren en gevoeld heb. )

Nou goed, wij zitten dus met alle organisers van Nederland in een chatgroep op Facebook. En vorige week ontstond hier een gesprek naar aanleiding van twee organisers die nog steeds dierlijke producten gebruikten. Deze mensen werden uit hun functie gezet.

Deze keuze snap ik nog wel, omdat je als organiser een voorbeeldfunctie hebt. Maar wellicht is iemand een kans geven en coachen een betere benadering? Misschien kunnen we elkaar helpen waar men het moeilijk heeft, zoals ik van een community wel verwacht, we noemen deze groep dan ook niet voor niets fam(ily).

Onze organiser van Nederland vroeg of er nog meer ‘halve waarheden’ waren en dat mensen daar dan maar open over moesten zijn.

En dus deden sommigen een boekje open. ( Let op, ik schrijf dit niet in de juiste volgorde)

Een van onze organisers vertelde dat ze nog een trui heeft liggen die van haar overleden vader is geweest waar ook een percentage aan wol in zit. Zij mag geen organiser meer zijn en wanneer ze besluit afstand te doen van de trui, wel nog mee doen met cubes.

Waarop er iemand vertelde dat hij wel eens dumpster dived ( dus afval opduikt en opeet), omdat hij tegen verspilling is en dat er ook wel eens een stukje chocola bij heeft gezeten of een beetje mayonaise. Ondanks hij zei dat hij graag wilde veranderen, mocht AV dat van hem eisen, werd hij uit zijn rol als organiser gezet en was hij ook niet meer welkom bij cubes en werd na 1,5 jaar keihard inzetten voor de organisatie uit alle FB groepen verbannen.

En dan was er een organiser (een van de eerste van NL) en deze vertelde dat ze in de nacht van de actie van MTV ( Meat The Victims) in de gevangenis in paniek was en last had van claustrofobie en al 18 uur niets had gegeten. Haar bloedsuikerspiegel was laag en er werd gevraagd naar een dokter. Deze vraag werd niet beantwoord. Toen ze de agenten tot tweemaal toe vroeg om vegan brood, kreeg ze deze nog steeds niet en heeft ze uiteindelijk een boterham gegeten waar melk in zat. Ook deze organiser is uit haar rol gezet, maar mag nog wel vrijwilliger blijven om mee te kunnen doen aan cubes.

Zo ging het door tot ook een andere organiser uit haar rol werd gezet omdat haar man nog niet vegan is en zij dus ook non vegan boodschappen voor hem doet.

Pittig

Een pittige discussie ontstond in de chat en deze duurde wel dagen. Er werd geoordeeld, niet naar elkaar geluisterd en er werden mensen gekwetst. Ik heb dit als niet prettig ervaren. Juist omdat onze zogeheten ‘familie’ altijd zo liefdevol naar elkaar toe was. Ik had nooit gedacht dat dit zo gemakkelijk en snel uiteen kon vallen.

Zelf heb ik dit aangekeken en naarmate de dagen volgde, trokken steeds meer mensen zichzelf terug als organiser.

Paul en Asal namen een live hangout op via Facebook en hier konden we vragen stellen en dingen bespreken, want het was echt een beetje choas geworden. Tijdens deze live hangout gingen mijn haren recht overeind staan. Vragen werden afgekapt, ik voelde 0 compassie naar hardwerkende organisers en er werden ook mensen afgekapt of er werd respectloos gereageerd, omdat hun vraag ‘silly’ was bijvoorbeeld.

Ik kreeg echt het gevoel alsof we als minderwaardig werden gezien door deze oprichters, de manier waarop ze spraken en zich gedroegen. En dat vind ik onjuist. Mensen zetten zich week in week uit in voor de organisatie, door weer en wind staan ze op straat en dan verdienen ze wel wat meer respect vind ik.

Ik heb tijdens mijn introductie met AV, tijdens mijn facetime call, niet te horen gekregen dat er zulke regels bestonden met wanneer je wel of niet vegan bent. En dat AV dat bepaald ook. Er zijn zoveel dingen die niet vegan zijn, want we leven in een wereld waarin veganisme nog niet mainstream is en dus zit er bijna overal wel iets niet vegans in of aan. Denk aan vuilniszakken, champignons, vijgen, inkt in kleding of fotopapier, lijm in gympen en in laminaat. Maar eigenlijk wordt er van iedereen verwacht om oude spulletjes in huis die je nog hebt uit je tijd voor je vegan werd, ja, wat eigenlijk? Want weggeven en verkopen mag ook niet, te begraven.

Er werd ook gezegd dat als je op een vegan werkplek kan werken, dat dit van je werd verwacht, maar aangezien er nog niet veel plekken vegan zijn, werd dat nog niet meteen verwacht, alleen als het mogelijk zou zijn.

Toen las ik daarna ook een post van Paul Bashir op Instagram en Facebook en deze is als volgt:

En daarbij schreef hij onder andere deze tekst:

When you aren’t vegan, you needlessly subject animals to a violent wrath. When you are vegan, you spare animals from said violent wrath. The only way for you to “save” them is to engage in vegan activism, to ensure that others will stop harming animals and also speak up for them!
Our mission is to clearly promote the vegan activism imperative. “Baby steps” are for babies. “Journeys” are for those seeing this from a self-absorbed perspective. The animals need us to stop fucking around! We need to make the problem/solution absolutely clear to understand.
Our stance on this will forever remain intact.

Ik ben zelf ook voor een 100% vegan wereld en ik promoot nooit een vleesvrije dag of een vegetarisch dieet, maar ik heb juist geleerd van AV dat er een 100 punten systeem is. Dat je begint bij 0 punten en als je bijvoorbeeld een documentaire ziet over de dierenindustrie, dan ga je naar 20 punten, dan spreek je met een collega over veganisme, weer 10 punten. En zo kunnen we bij cubes mensen ook punten geven. In dit bericht van paul worden baby steps en journeys ineens belachelijk gemaakt. En dat terwijl bijna niemand van vleesteer naar vegan gaat in 1 dag tijd, laat staan vegan activist ( op een paar uitzonderingen na, want ik ken wel mensen die dat deden). Bovendien bereik je meer met begrip/gesprek en liefde dan in deze harde manieren, vind ik.

Na nadenken en twijfelen, heb ik voor mezelf besloten dat dit niet een organisatie (meer) is dat bij mij past. Dat zij het zo willen doen, is hun goed recht, maar ik heb een andere visie op de wereld en hoe ik mensen wil bereiken. Dat is allebei prima. Gelukkig is niemand hetzelfde.

Ik schreef het volgende berichtje naar de groep:

Lieve allemaal,
Ik heb er even over nagedacht en niet meteen gehandeld, want gisteren was ik nog iets te boos en een beetje verontwaardigd. Ondanks dat ik pas mijn eerste eigen cube aan het organiseren ben, trek ik mij vanaf vandaag terug als organiser. Naar aanleiding van de hangout van gisteren denk ik niet dat deze functie mij past, ik kan mij niet genoeg vinden in wat paul en asal zeiden. Een klein voorbeeld is dat ik bewust kies voor een niet vegan werkplek, ik wil graag middenin de wereld staan en tussen non vegans blijven. Ik wil gezien worden en het verhaal van de dieren aan hen vertellen. Ik wil niet in een vegan bubbel leven als de wereld nog niet vegan is. Ik vind dat niet effectief genoeg. Bovendien vind ik ook dat alle dieren respect verdienen, ook mensen dus. En sommige mensen worden erg respectloos behandeld door de oprichters. Ik krijg hier een heel naar gevoel bij en ik trek het niet zo best als iemand denkt te bepalen voor een ander of hij/zij vegan genoeg is of niet. (en zeker de manier waarop). Natuurlijk mogen ze zelf weten hoe ze dit aanpakken, het is hun club.

Ik vind outreachen wel heel belangrijk en wil dit blijven doen. Misschien bij cubes van AV en misschien elders. Ik weet dit nog niet. Als ik er nu helemaal ‘uitgezet’ word, zal ik dat ook accepteren. Ik wens iedereen oprecht het aller aller beste en ik hoop dat we elkaar nog zien en dat we niet het doel, animal liberation, uit het oog verliezen. Liefs Natas

En nu?

Inmiddels zijn er echt veel mensen opgestapt en zijn er locaties die momenteel geen cubes hebben. Wat natuurlijk erg spijtig is.

Achter de schermen wordt er flink gebrainstormd door alle ex organisers ( en vrijwilligers) hoe verder te gaan. Als een nieuwe groep? Sluiten we aan bij andere groepen? Er wordt niet stilgezeten en in een week tijd wordt er al 3 keer bijeen gekomen om alle ideeën uit te wisselen. Wat kunnen we allemaal doen?

Ik kan in ieder geval alvast verklappen dat het echt niet lang zal duren voor we weer op straat staan, want elk moment telt voor de dieren.

Ik hoop dat AV zelf met een statement komt voor alle vrijwilligers, over de hele wereld, zodat het duidelijk is waar ze voor staan en gaan en dat ook alle organisers en vrijwilligers weten waar ze aan toe zijn.

Als je vragen hebt of opmerkingen, voel je vrij om een reactie achter te laten.

Liefs Natascha

27 comments

Activisme

Mijn tips voor je eerste Cube of Truth

written by

Leuk dat je komt lezen. Of je nu voor het aller eerst een cube gaat mee doen of je doet al langer mee en wil misschien wat tips van mij, dan zit je hier goed.

Ik doe nu iets langer dan een jaar mee aan cubes of truth van Anonymous for the voiceless. Ik probeer elke week en anders 1 keer in de 14 dagen mee te doen met een Cube Of Truth. Ik zeg het je meteen eerlijk, ik ben niet de beste outreacher die er is, maar ik doe mijn best en ik ben wel gegroeid het afgelopen jaar in mijn benadering. Ik heb de training van Alex Bez gevolgs van Amazing Vegan Outreach. Echt een aanrader trouwens, hij geeft ook heel leerzame webinars. En een aantal tips uit deze training zal ik hier ook delen met jullie.

In dit artikel zal ik eerst even uitleggen wat een cube is, hoe het ontstaan is en anders kun je ook mijn allereerste ervaring hier lezen.

Wat is een Cube Of Truth eigenlijk?

Anonymous for the voiceless organiseert op 930 plekken over de hele wereld cubes of truth. Oorspronkelijk kom dit initiatief uit Australië. En was een vrouw nodig om dit mooie concept ook in Nederland te laten gebeuren, Ruth Leysner. Elke week ongeveer kun je wel tot vijf cubes bijwonen als je zou willen in Nederland . Kijk hier voor de evenementen op Facebook. In the cube staan mensen met beeldschermen met videobeelden over de zuivel, ei, vlees, leer, vis, bont industrie. Maar ook vanuit de entertainment industrie, zoals dolfinarium, seaworld, circussen, etc. dus overal waar dieren worden gebruikt, misbruikt, uitgebuit en mishandeld en gedood worden, daar worden de beelden van getoond. De mensen in The Cube kunnen vleestetes, vegetariërs of veganisten zijn.

De mensen die in het vierkant staan, vandaar een cube, hebben laptops, tv schermen en tablets vast en om en om staan er mensen met een bord met daarop: waarheid of truth geschreven. Mensen in the cube dragen een masker. Ik merk dat mensen mij niet aankijken als ik een laptop vast heb, dus mensen kijken zo beter en langer naar een scherm, zonder dat het onaangenaam voelt. Verder staan deze mensen helemaal stil en reageren ze ook niet op vragen en opmerkingen van voorbijgangers en steken hun hand op als ze willen wisselen, zien dat er kinderen onder de 12 zonder begeleiding staat en als ze iemand zien staan kijken die niemand heeft om mee te kletsen.

Buiten de cube staan er zogeheten outreachers, deze mensen staan klaar om vragen te beantwoorden of als mensen interesse hebben, een gesprek aan te gaan over deze industrie en over plantaardig leven. Deze mensen dragen geen masker. De houding is niet opdringerig, maar er wordt gereageerd vanuit liefde en begrip. Ze delen kaartjes uit aan mensen die oprecht interesse hebben om stappen te maken richting plantaardig leven en bieden dan de mogelijkheid tot deelname aan de vegan challenge. Of aan challenge 22.

Aan het einde van de dag tellen we alle mensen op die serieus veganisme overwegen en sluiten we vaak af met een gezellige koffie/soep/avond maal. Het is meteen een hechte groep mensen, ook al ken je elkaar vaak niet eens. Er wordt veel waarde gehecht aan een teamgevoel en je zult je dus ook wel echt meteen welkom voelen.

Wanneer je voor het eerst gaat outreachen, dan zijn dit de tips die ik je wil meegeven.

Outreach tips:

Als je de aller eerste keer wilt outreachen of je wilt gewoon eens horen en leren hoe een ander dat doet, dan kan je iemand ‘schaduwen’. je loopt dan mee met een outreacher die iets meer ervaren is. Vraag even van te voren of diegene dit goed vindt.

Relax! je weet alles al

Een eerste keer of een van de eerste keren outreachen kan heel spannend zijn. Je hebt geen idee hoe iemand gaat reageren of wta je moet zeggen. Mijn tip is: relax! je weet alles al, want je bent vegan. je hoeft niet alle cijfers te weten of andere feitjes, je leert zelf ook nog en dat kan je gewoon openlijk vertellen tegen de voorbijganger. Soms vraag ik een andere outreacher om te helpen. Maar veganisme ben je omdat het het juiste is en dat komt uit je gevoel, uit normen en waarden en dan zijn al die andere dingen niet zo belangrijk.

Een goede verstandshouding opbouwen

Voor dat je met mensen een diep gesprek aan gaat over veganisme, kan het belangrijk zijn dat je eerst een beetje met ze probeert te levelen. Want als je wilt dat iemand wat van je aanneemt, moet je ergens aansluiting hebben. Maak eerst een luchtiger praatje, over waar iemand vandaan komt bijvoorbeeld, breek het ijs met wat humor. Soms kan iets over jezelf vbertellen ook een opening geven. Probeer in ieder geval ergens aanlsuiting te vinden zodat diegene je ook in zijn/haar ‘wereld’ toe laat.

Motivatie

Kom achter iemands motivatie. Wat vindt diegene belangrijk, milieu, gezondheid, dierenwelzijn? Zo kun je een ingang maken wat voor diegene belangrijk is, waardoor je sneller tot een overeenstemming zult komen. Ik kan bijvoorbeeld wel willen dat iedereen vegan zou worden vanuit respect voor dieren, maar als iemand plantaardig wil leven voor het klimaat, dan zijn dieren ook geholpen. Het maakt dieren namelijk niets uit waardoor mensen vegan worden 🙂 Probeer hierin het grotere plaatje voor je te zien en zet je eigen wensen en ego even uit tijdens outreach gesprekken.

Luister

Maar deze is heel belangrijk. In het begin had ik een heel voorbeeld in mijn hoofd van hoe een gesprek moest verlopen en hoe ik daar dan een soort van controle over wilde hebben, door het te sturen. Dan was ik in mijn hoofd al weer bezig met een volgende vraag te bedenken en luisterde ik niet echt naar wat die persoon naast me aan het vertellen was. Hierdoor werd een gesprek minder oprecht en dat kan ik nu beter. Ik probeer nu meer open minded een gesprek in te gaan en echt te luisteren naar wat iemand verteld. Ik vind het hebben van controle niet meer belangrijk. Wanneer een gesprek echt alle kanten op gaat, probeer ik weer tot de kern te komen, maar verder wil ik gewoon een menselijk gesprek, in gelijkwaardigheid. En ik merk dat dit goed werkt. Juist doordat al die druk eraf is, gaat het veel soepeler en lijken mijn woorden, die oprecht zijn, sterker binnen te komen bij en ander. Dus tip van mij is ook om de lat minder hoog te leggen en je doelen bij te stellen.

Houding

Een open houding is heel belangrijk. Ook je manier van staan is belangrijk. Probeer naast mensen te staan in plaats van tegenover ze, zo creëer je eerder een gelijkwaardige verhouding dan een debat achtige houding. Nog wat kleien tips:

Zorg dat je de kaartjes in je zakken hebt, zodat je er niet uit ziet als iemand die alleen iets wil geven.
Laat merken dat je luistert, knik met je hoofd.
Glimlach zo nu en dan
Stel vragen

Probeer zoveel mogelijk vragen te stellen in plaats van iets te vertellen. Er is bewezen in onderzoek dat mensen sneller iets aannemen wanneer ze het zelf ontdekken dan wanneer iemand ze het verteld. Stel daarom vragen waardoor mensen zelf moeten nadenken. Zo komen ze zelf tot een conclusie.

Hieronder een beetje de structuur van vragen stellen ( in het kort)die je zou kunnen aannemen.

Probeer je mening niet op te dringen –
Bijna niemand wordt vegan on the spot

Zelf hanteer ik altijd het volgende doel: Wanneer iemand weg gaat van ons gesprek en diegene dnekt nu positeievr over veganisme dan voor ons gesprek, dan is het geslaagd. Al haal ik 1 vooroordeel weg of 1 obstakel voor deze persoon, dan heb ik al iets om blij over te zijn.

Iedere keer dat ik een Cube mee doe, is er wel een nieuw iemand. Maar als je niet durft, stuur mij gerust een berichtje dan gaan we samen naar een van de cubes toe. Ook in de facebookgroep kan je gemakkelijk om hulp vragen, mensen staan klaar om je te helpen.

Zie je snel?

Heb je vragen die blijven liggen, stuur mij dan of even een berichtje of reageer hieronder.

Liefs Natas

Ook ben ik te vinden op: <a href=”https://www.bloglovin.com/blog/18504093/?claim=m373y86auvs”>Follow my blog with Bloglovin</a>

2 comments

Activisme New Posts Veganisme

Hoe inspireer je non-vegans?

written by

Als je door een supermarkt loopt valt het je vast ook wel op dat het vegan assortiment behoorlijk begint uit te breiden en dat is een gevolg van een sterkte groei in plantaardige eters in Nederland. Elke week komt er wel een vegan product bij. En dat is fijn! De compassievolle revolutie is geboren!

En ook al hoor je wellicht vaker mensen om je heen die het steeds normaler gaan vinden dat mensen geen vlees willen eten, we zijn nog best wel ver verwijderd van een plantaardige en diervriendelijke wereld.

Want wanneer je ziet en hoort dat dieren nog op zo’n grote schaal worden uitgebuit en geslacht, kan de moed je soms in de schoenen zakken en lijken al die kleine veranderingen echt niet genoeg. Het kan je boos maken of verdrietig. Of beide. Ik ben ook een boze vegan geweest en heb hierdoor een hele hoop Facebook vrienden verloren, terwijl ik ze ook had kunnen inspireren. Kans gemist, al zeg ik het zelf.

Natuurlijk maakt een nieuw schandaal je boos en ben je gefrustreerd, dat is allemaal heel logisch en normaal. Maar als je echt dieren wilt helpen, is het misschien wel belangrijk om te reageren op een manier die het beste is voor dieren en dat is dus vaak op een vriendelijke, respectvolle wijze, want dan luisteren mensen naar je. Mijn advies is daarom: wees tactisch, warm, liefdevol en dan kunnen we bergen verzetten. Liefde wint altijd.

Het doel wat we allemaal voor ogen hebben is mega en idealistisch, maar toch kunnen we met kleine acties grote verschillen maken, vergis je niet.

Hier geef ik je wat tips om mensen om je heen te influencen op een vriendelijke, maar effectieve manier!

Onthoud hoe jij was voor je vegan werd

Dit kan je misschien best gemakkelijk vergeten. Maar het is misschien wel een van de allerbelangrijkste en effectiefste manieren hoe je een connectie kunt maken met iemand die niet vegan is. Niet alle gesprekken hoeven meteen heel diepgaand en betekenisvol te zijn. Soms bereik je het tegenovergestelde als je meteen begint over heel zware dingen die gebeuren met dieren. Daar waar jij alles weet over de afgrijselijke industrie, is degene naast jou misschien nog lang niet op dat punt, en is het zelfs misschien pas de eerste keer dat diegene er serieus over nadenkt.

Over veganisme praten, kan ook op een ontspannen manier gaan en nog steeds effectief zijn.

Voorbeeld:

Iemand: “Ik zou nooit vegan kunnen zijn, want ik hou veel te veel van kaas!”

Ik: “Ik weet precies wat je bedoelt, ik zei namelijk exact hetzelfde. Ik was de totaal verslaafd aan kaas.

Iemand: “Echt..? Maar hoe die je het dan nu zonder?”

Extra dikke tip: vertel jouw eigen verhaal en niet alleen de keiharde feiten. Ik vertel zelf altijd hoe ik erachter kwam wat er met de kalfjes gebeurt in de zuivelindustrie en hoe ik me daardoor voelde.

2. Niet preken!

De meeste mensen denken dat vegans enorm preken en vaak verwachten ze dat jij dit ook zal gaan doen. Ondanks dat het beeld over veganisten een beetje verandert, bestaat dit vooroordeel nog wel echt. Het is aan ons om dit te veranderen. “Niemand houdt van vegans” betekent eigenlijk: ‘Niemand houdt er van als iemand langskomt en ze een rotgevoel geeft’. Denk hieraan voor je iets zegt of plaatst op social media, dit kan een enorm verschil maken in hoe iemand de informatie oppakt die je vertelt. Hoe is je toon? Is het een preek? Creëer je afstand in plaats van een connectie?

3. Wees aardig

Dit is misschien wel de beste tip om jezelf te resetten in een moeilijk situatie. Als er iets is wat dieren aan mij leren, dan is het wel aardig zijn. Dat is namelijk precies wat ik zie als ik naar ze kijk. Maar wat je zeker moet onthouden is dat aardig zijn geen zwakte betekent. De sterkste mensen die ik ken, zijn de liefste mensen. Want wat is er krachtiger dan aardig zijn tegen iemand die je in een oncomfortabele situatie probeert te zetten? Je zorgt hiermee ook dat degene naast of tegenover je niet afgeleid kan raken door dingetjes anders dan de inhoud.

4. Geef oplossingen, geen kritiek

Een ander punt dat je gemakkelijk zou kunnen vergeten. Wanneer iemand je vertelt dat hij/zij het lastig vindt om koemelk op te geven of wanneer iemand tijdens een familie etentje even de – niet-zo-vegan-afslag- heeft genomen, word dan niet meteen een kritische lesgever, maar geef die persoon een beetje verbale steun. We hebben allemaal in een tijd geleefd dat vegan zijn niet vanzelf ging en diegene kan misschien wel een beetje hulp gebruiken. Dus geef je steun, wees mild en deel je eigen tips en recepten, zo maak je het voor iemand anders makkelijker en die persoon voelt dan ook dat veganisme niet meteen iets heel moeilijks is en dat iedereen dat ook gewoon kan.

5. Lach. Blijven lachen, ook als je hart huilt

De allermoeilijkste van het rijtje is deze tip. Deze heeft de meeste kracht nodig. Een blije vegan is namelijk een effectieve vegan. Het vooroordeel dat vegans serieuze en chagrijnige mensen zijn is redelijk storend. Mensen moeten zeker niet het idee krijgen dat een plantaardige levensstijl er een is die afschrikt. Wanneer je laat zien hoe blij je bent en hoe gelukkig en gezond je kunt zijn als vegan , dan worden mensen eerder geïnspireerd.

6. Zoek naar gelijkgestemden

Deze tip is meer voor jou bedoeld, om je te helpen in de rest van de tips hierboven. Mensen die begrijpen wat je doormaakt en wat je voelt kunnen je helpen om even te resetten en te ontspannen in een wereld die (nog) niet zo ver is. Deel met hen dat je soms verdriet voelt na het zien of horen van nare dingen die gebeuren met dieren en uit je frustratie liever bij hen die je begrijpen dan hen die dat (nog) niet doen. Zelf ervaar ik vegans als heel lieve mensen waar ik mij 100% veilig voel. Ik heb het afgelopen jaar echt veel nieuwe vrienden gemaakt. Je kunt lid worden van de Vegan Nederland Facebook groep, meedoen met vegan potlucks of je aanmelden bij een leuke actiegroep om zo in contact te komen met like minded people 🙂

7. Gebruik je social media kanalen tactisch

Gebruik je social media om informatie over veganisme te verspreiden, maar zorg er voor dat dit niet het enige doel is. Zoek naar dingen die je ook bezig houden in het leven, zoals je favo muziek, je werk, je hobby’s. En ja ik weet dat veganisme een grote rol speelt en dat het je soms enorm in de greep heeft, maar het komt beter over op anderen ( en dat is dus uiteindelijk beter en nuttiger voor de dieren) als je laat zien dat veganisme geïntegreerd is in je leven en niet je enige doel nog is.

8. Iedereen loves eten

Eten is een van de beste manieren om veganisme te promoten. Het is effectief, iedereen doet het en het spreekt eigenlijk iedereen wel aan. Gebruik foto’s van je maaltijden om de vooroordelen over veganisme onderuit te halen. Zoals dat vegans alleen gras eten of dat je geen taart zonder eieren kunt bakken. Zien is geloven en dus pak je mensen helemaal in met de allerlekkerste variaties die je zelf hebt gemaakt of die je in restaurants hebt gegeten. Ben je geen goede kok of food fotograaf? Dat maakt echt helemaal niets uit! Nachos met dip bij Netflix is ook een uitstekende manier om te laten zien dat vegans lekker kunnen genieten van voedsel!

Goed vegan eten is misschien wel de beste manier om vooroordelen de deur te wijzen.

9. Wees de vegan die je zelf had willen ontmoeten

Als je terug gaat naar de tijd waarin je zelf nog geen vegan was, wie had jij dan graag willen tegenkomen? Wat had deze persoon aan jou verteld, hoe was de houding van deze persoon? Probeer altijd de vegan te zijn die je zelf had willen tegenkomen. Geef de liefde door als een klein vuurtje en voor je het weet, veganizen we de hele wereld!

Extra tip voor vegans die de wereld willen verbeteren:

10. Leef ook buiten je vegan bubble

Ik ben er van overtuigd dat we ook in de echte wereld moeten leven als we een verandering willen maken. Ga op stap met non- vegans, ga wel naar die ene verjaardag waar je weet dat je zeker veel vragen gaat krijgen of scheve gezichten en probeer je niet vegan collega’s ook zeker niet te ontwijken. We kunnen wel blijven preken tegen onze facebook vrienden. Maar wat als dit nu alleen nog maar vegans zijn, hoeveel verschil maak je dan nog? Ik zelf heb bijvoorbeeld gekozen om niet de liberation pledge af te leggen. De liberation pledge houdt in dat je niet aan tafel gaat wanneer er dieren op het menu van anderen staan. Ondanks dat ik dit soms als heel erg moeilijk ervaar en ik moet vechten tegen tranen, als ik de ene dag afscheid heb genomen van varkens in een veewagen en ze de volgende week naast mijn buurman aan tafel zie liggen is er altijd wel opening voor een gesprek over veganisme en weet ik zeker dat diegene er ook aan denkt (en niet alleen ik!).

Iedereen moet voor zichzelf bepalen waar zijn/haar grens ligt natuurlijk, maar mijn advies zou zeker wel zijn om in contact te blijven met mensen buiten je vegan bubble.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, laat me weten wat voor jou het fijnste is!

Liefs!

0 comment

Activisme New Posts

Wil je meer doen voor de dieren?

written by

Ik doe zelf aan love based activisme Dit houdt in dat alle acties gebaseerd zijn op vreedzame manieren van demonstraties en acties. Alles is vanuit het idee van liefde en compassie en alles binnen de Nederlandse wet. Iets wat ik belangrijk vind, ik denk namelijk dat je met liefde veel meer bereikt. En het gevoel wat
het geeft als ik thuis ben van een actie is gigantisch. Wanneer je hoort dat mensen positief reageren of stappen nemen richting een diervriendelijkere wereld, dan maakt mijn hart een sprongetje.

Misschien ben je wel vegan geworden voor de dieren, maar voel je je alsnog een soort van machteloos, omdat je het onrecht ziet en voelt en er verder niets mee kan. Misschien krijg je wel veel kritiek van je omgeving en heb je het gevoel dat je onbegrepen wordt. Misschien voel je je zelfs wel eenzaam en verdrietig?

En misschien wil je gewoon meer doen. Maar misschien weet je niet wat je kan doen.

Ik weet nog goed hoe ik mij soms voelde voor ik actief werd. Huilend achter de laptop of boos vanaf een etentje bij familie. Jemig wat kon ik mij eenzaam voelen soms. En vooral onbegrepen en gefrustreerd.

Ik was zelfs tegen activisme, haha, echt waar. In Januari 2018 kwam ik in een discussie terecht via Vegan Nederland facebookgroep met Ruth, de organizer van Anonymous for the Voiceless in Nederland, Zij beweerde dat vegan zijn niet genoeg was, dat we moesten opkomen voor de dieren. Ik vond dit onzin. Bovendien beviel het me niet als mensen mij iets zouden opdringen, dus waarom zou ik dat anderen mensen aan doen. Ruth nodigde mij uit om 1 keer mee te gaan en toen ik zag dat er een Cube in mijn buurt zou komen, heb ik mezelf uitgedaagd om het 1 keer te doen. Hoe dit ging, dat lees je hier in details.

Ruud van den bogerd, Jurjen Ruiter en Lisa van Lisa Goes Vegan

Ik was verkocht…

Zo mooi om te zien dat je mensen niets opdringt maar slechts herinnert aan iets wat ze diep van binnen ook al voelen. Want niemand vindt dierenmishandeling oké. Wat mooi is aan Cubes, is dat mensen die interesse hebben, al stoppen bij de schermen. Je hoeft dus niet af te stappen op mensen die er niet op zitten te wachten. En dat zorgt er voor dat de gesprekken ook vaak heel positief zijn. Slechts een enkele keer is een gesprek vervelend, ik kan dat in al deze tijd echt op 1 hand tellen. De reacties zijn echt vaak heel goed. Misschien komt dit omdat je in een groep bent, wat ik ook als heel fijn ervaren heb, je kent elkaar nog niet, maar de verbondenheid is zo sterk dat je dat alleen al voelt als je in zo’n cube staat. Mijn eerste cube heb ik ontzettend gehuild. Maar naast dat de boodschap heel serieus is, is de groep vaak hecht en lief en wordt er onderling veel gelachen en samen gegeten en heb ik er al wat leuke vrienden bij.

Inmiddels probeer ik elk weekend een cube mee te doen en dat kan gemakkelijk, want er zijn nu ongeveer 15 groepen in Nederland en echt door het hele land heen en dus kun je altijd wel een Cube bijwonen inde buurt. Je kan zelf ook een Chapter starten, zoals dat heet in je eigen woonplaats. Dan wordt je een Organizer.

Lijkt het je nou leuk om ook een keer een Cube bij te wonen? Of ben je gewoon erg nieuwsgierig? Je zit nergens aan vast, dus als het je uiteindelijk niet bevalt, stap je op en niemand zal je daar ooit over aanspreken. Maar ik waarschuw je, tot nu toe is iedereen die deelneemt fan. na mijn eerste actie was ik verkocht! <3

Voor een Cube hoef je niet veganist te zijn of goed te zijn met outreach over veganisme. Je kunt als vegetariër in The Cuvbe staan en je kunt als veganist outreachen, maar alleen als je dat wilt, je bent hier nooit toe verplicht!

Ook wil ik zeggen dat sommige mensen de beelden nog nooit hebben gezien en dat je dat dus ook niet verplicht bent! Geluiden staan uit, dus oordopjes zijn niet nodig 😉

Je kunt je hier aanmelden bij de algemene groep ( zorg wel dat je de vragen invult) en hier een lijstje met de groepen die er nu zijn, dit zijn ook Facebook groepen waar je lid kan worden:

AV: The Netherlands

Belgie: AV: Mechelen

The Save Movement

En dan heb je nog de andere groep waar ik mee help en dat is stichting The Save Movement

Mocht je hier nou nog nooit van hebben gehoord of wil je weten waarom het bestaat…

Zie hier een prachtig filmpje over wat deze groep doet:

De meeste mensen die ik spreek over deze vorm van actie voeren zeggen me dat ze het zo dapper vinden en dat ze het zelf nooit zouden kunnen. Dat ze bang zijn dat ze instorten of zo boos raken dat ze medewerkers aanvallen. Ik vond het zelf heel eng om een eerste keer mee te doen, maar alsnog was het zo anders dan dat ik dacht. Als je er zelf bent is het toch heel anders, minder heftig of wel heftig, maar niet zo erg dat je het niet kan verdragen. Er is nog nooit iemand zo verdrietig geraakt dat hij/zij het niet aankon. Bovendien is er een hele lieve groep mensen die je echt wel steunt en waar je zelfs bij mag huilen als je dat nodig lijkt. En soms is het nodig. Je bent niet van steen en je bent niet voor niets hier. het raakt je en daarom ben je er ook, dus gevoelens mogen er ook zijn.

Hoe raar het ook klinkt, je went er een soort van aan, alhoewel het nooit echt went, weet je wel een manier te vinden om het een plaats te geven. Het is vooral de eerste keer dat het een drempel is. Daarom adviseer ik je als je gaat, om samen met iemand te gaan die je kent of anders iemand te hebben bij wie je achteraf terecht kunt of dat je even in het event verteld dat het je eerste keer is, zodat anderen je kunnen supporten.

Wat mij hielp de eerste keer is niet te denken aan waar de varkentjes heen gaan, maar ze benaderen zoals ik vroeger ook de dieren op een kinderboerderij benaderde. In het nu zijn, samen met ze en ze nog even aaien en liefde geven.

Niet bij alle slachthuizen zijn we heel erg welkom, al is alles wat we doen wel gewoon in lijn met de wet, laat dat duidelijk zijn. Maar bij sommige zijn hele goede samenwerkingsafspraken en daar zal ik dan ook als eerste keer naartoe gaan, als ik jou was. Redelijke afspraken zijn er bij: Boxtel Pigsave, Ijsselstein Pigsave, Montfoort Animal Save, Zaaandam Animal Save en De Hoef Animal Save.

Dit is de meest effectiefste vorm van activisme voor mij. Ik bereik een hoop mensen door live te gaan op Facebook of Instagram en de meeste mensen vinden het indrukwekkend dat ik daar in levende lijve sta, dus het is danminder ver weg voor hen. Het is niet in een ander land of door een of andere onbekende gefilmd, maar door mij, hun nichtje, vriendin of buurvrouw. En dat maak impact merk ik.

Ook vind ik het fijn om zo dichtbij mogelijk te komen, bij d e dieren. Ik kijk nu nooit meer weg en dat maakt me eigenlijk, misschien gek genoeg, gelukkiger, omdat ik er nu alles aan doe om ze te helpen en wanneer dat niet kan, geef ik ze een gezicht, een stem, zodat ze niet ongezien blijven.

Bij de meeste slachthuizen staan we ook langs de weg met borden en delen we informatie uit over veganisme en de stichting aan voorbijgangers die er interesse in hebben.

The Save Movement heeft nog lang niet genoeg mensen, want het doel is dat er bij elk slachthuis een groepje mensen is, dat hoeven er niet veel te zijn, maar er zijn 180 slachthuizen in heel Nederland en dus is alle hulp heel erg welkom.

Ik kan echt iedereen aanraden om een keertje mee te gaan, vlees eter, vegetariër en veganisten, iedereen is heel erg welkom. het is een warm bad waar je in terecht zult komen en de dieren zijn het zo waard!

Als je wilt, je kunt je hier aanmelden en kijken bij evenementen, dan zie je wanneer en waar er zogeheten ‘vigils’ plaatsvinden. Mocht je nog vragen hebben, stuur me alsjeblieft een berichtje!

Dit zijn slechts twee groepen. Je kunt ook aansluiten bij Facebook groepen zoals: Bite Back, Animal Rights, 269, VAN, Dierenactivisme en meer…

Zie ik je ergens? 😉

Liefs Natas

0 comment

Activisme Liever Voor Dieren Veganisme

De Eerste Duck Save

written by

Mocht je niet weten wat een Duck Save is of wat The Savemovent doet, dan is het misschien handig om eerst dit artikel even te lezen.

Deze Nederlandse slachterij is nou niet bepaald positief in het nieuws geweest, de afgelopen tijd.

Mocht je het artikel van Zembla hebben gemist, van juli 2018, deze kun je hier vinden

En mocht je de undercover beelden van Animal Rights willen zien, dat kan via deze link

Vanmorgen vroeg om 08.00 uur vond de aller eerste Duck save in Nederland plaats, bij het grootste Eenden slachthuis van ons land, Per dag worden hier 3000 eendjes van slechts 5-6 weken jong ( en wel 3 kilo!) gedood. Ondanks dat het slachthuis zo in de media is terecht gekomen, wilden zij wel meewerken en werden er afspraken gemaakt over dat er trucks werden gestopt zodat mensen erbij konden komen.

De eerste truck kwam aan tegen 8.30 uur en ik had geen enkel idee wat mij te wachten stond. Een grote wagen met mega veel kratten stond op de weg en gaf ons de kans om beeldmateriaal te maken van wat wij aantroffen.

Wat mij het eerste opviel was hoe vies de eendjes waren, de geur was ook niet te doen. het rook naar een combinatie van zweetvoeten, de kinderboerdeij en kattenvoer. De eenden waren duidelijk bang en zagen er behalve heel erg smerig ook heel ongezond uit. Sommige konden niet meer staan, ik zag er een paar liggen op hun kant, trillend achter de kratjes, ik kon er met mijn hand niet doorheen, alleen met mijn vingers. En dan het tweede wat bij mij door merg en been ging was het gekwakel, je weet wel, gewoon zoals de eendjes doen, die je kent uit de vijver in de buurt, uit je jeugd. Duizenden oogjes en snaveltjes zag ik vandaag in een waas voorbijgaan. Ik zag ook eendjes met verlamde of gebroken nekken en er waren hele bange tussen…

Ik kan eerlijk gezegd steeds minder goed begrijpen waarom dit nu gebeuren moet. Feitelijk snap ik waarom het gebeurt, maar mijn hart en hoofd zijn het er zo niet mee eens.

Onnatuurlijk:

Eenden zijn gebouwd om te drijven en zijn van nature echte zwemmers. Deze eenden hebben nog nooit in hun korte leventje zwemwater gezien. Sterker nog, het eerste water waar ze in aan is het bad waar ze worden geëlektrocuteerd. Ze hebben water nodig om t snebberen, om schoon te blijven en om hun natuurlijke staat van zijn te kunnen ervaren. Ook het gebrek aan daglicht is zeer slecht en onnatuurlijk. Eenden worden altijd binnen gehouden in Nederland. En weet je wat het gekke is: Er zijn zelfs geen specifieke richtlijnen voor het dierenwelzijn van eenden voor vleesproductie in de industrie.

Lees hier meer

En dan nog even iets waar je dan misschien niet bij stilstaat… DONS

De veren en het dons worden verwerkt in kussens en dekbedden van Auping, Ducky Dons, Yumeko en Swiss Sense en dragen het dierenwelzijnskeurmerk Responsible Down Standard (RDS). Begin 2018 won Animal Rights een zaak bij de Reclame Code Commissie omdat Auping ten onrechte op haar website beweerde dat eenden op de fokkerijen gezond leven, geen pijn lijden en geen angst of stress ervaren. (Bron)

Ik vond het zeer heftig om te ervaren hoe de staat van de eendjes was en hoeveel het er waren. Er waren deze dag rond de 25 demonstranten en 3 mensen van de pers. De samenwerking met het slachthuis ging goed, Susan ( organisator) deed het geweldig en ik heb een hoop duidelijke foto’s kunnen maken. Intussen ben ik wel een beetje bijgekomen.

Ik leef tussen hoop en acceptatie in vaak. Ik accepteer dat het NU niet anders is, maar dat er wel een hoop veranderd en ik heb hoop in de toekomst, waar mensen sneller kiezen voor compassie dan dat nu het geval is. Deliefdevolle acties van The Savemovement dragen hierin een grote rol.

Hier lees je het eerste artikel dat over vandaag is geschreven

Wil jij je ook graag inzetten voor The Savemovement, dat kan!

Meld je dan hier voor de Facebook groep

2 comments

Activisme

Wat doet The Savemovement ?

written by

Ik was vanmorgen aanwezig op de allereerste Duck Save in Ermelo, bij een eenden slachterij.

Voor ik ga omschrijven hoe ik dit heb ervaren kan ik misschien beter uitleggen wat The Savemovement is en doet.

The Savemovement

The Savemovement is een wereldwijde organisatie die is ontstaan in Toronto in 2010 en bestaat in Nederland sinds 2017 en is hier gestart door het initiatief van Maria Du Toit. Inmiddels zijn er over de 350 groepen in Australië, Amerika, Afrika, Europa. In Nederland hebben we diverse save groepen en dit is sterk groeiende. Een doel is om bij ieder slachthuis in Nederland (180) een save groep te hebben.

Vigils

The Savemovement voert actie door middel van vigils bij slachthuizen. Een vigil is een vreedzame demonstratie waar er zonder geweld bij elkaar wordt gekomen door mensen ( vaak actvisten) voor de dieren, die in trucks aankomen bij slachthuizen. Het doel hier van is bearing witness. Dit houdt in dat je aanwezig bent, getuige bent, van onrecht en je best doet om de slachtoffers te helpen.

Wat doe je dan precies?

Bij een Pig Save worden trucks gestopt zodat varkens nog de kans krijgen op een beetje aandacht en water ( vaak hebben ze al heel lang niets gegeten of gedronken). Bij een Calf Save is dat weer anders, daar stoppen trucks ook niet altijd. Ook is er nog een Chicken Save en De Hoef Animal Save, waar er meerdere soorten dieren zijn, bij een halal slachterij. En dus nu ook in Ermelo, een Duck save.

Een ander doel, wat voor mij zeker geldig is, is het maken van foto’s en filmpjes van hoe de dieren eraan toe zijn en om dit dan te delen op social media en met mijn familie en kennissen. Om te laten zien: ‘Kijk, zo gaat het er nu echt aan toe’. ‘In Nederland, vandaag de dag’. Veel mensen denken dat het in Nederland allemaal heel fijn geregeld is en dat dieren een droomleven hebben. Maar wanneer ik dan foto’s laat zien van varkens onder de krassen, vol met tumoren en ik film het gekrijs en de angst in zo’n snikhete wagen, dan ineens wordt het allemaal wel heel echt. Ik hoop hiermee te bereiken dat mensen bewuster gaan nadenken en wellicht te inspireren om diervriendelijker te gaan leven.

Lees hier een artikel uit het NRC van 2018, bij Nederlands grootste slachthuis, voor een indruk van hoe zoiets gaat.

en zie hier (van diezelfde dag) een korte maar zeer mooie film.

Hoe ervaar ik het om mee te doen met deze vorm van actie voeren?

Mijn eerste vigil was op 5 juli 2018. Ik heb er lang over gedaan om deze stap te zetten, omdat ik bang was dat ik het niet zou aankunnen. Ik dacht dat ik al die emoties niet zou kunnen verdragen, ik vond het eng en ik dacht heel lang dat het niets voor mij zou zijn. Ik zag daarna steeds meer posts op Facebook van mensen die ik ken via AV: The Netherlands, dat zij wel naar Saves gingen en ik las hun verhalen en ook de comments onder hun verhalen, steeds meer en meer kreeg ik het verlangen om het toch eens te gaan ervaren. Als het niet bij mij zou passen, dan kon ik daar gelijk achterkomen. Mijn grootste drijfveer was, om te gaan fotograferen en filmen voor mijn social media en deze website, om mensen te informeren over wat ik zie.

5 Juli 2018 was het dan zover. Ik kwam aan en moest mijn paspoort laten zien, ik kreeg een hesje en een flesje water en er kwam al snel een truck vol met varkens aan die stil bleef staan zodat we erbij konden.

Ik heb niet teveel nagedacht over waar de varkens heen gingen, maar probeerde ‘happy thoughts’ te denken, zodat ik d edieren niet nog extra angstig zou maken door mijn emotionele situatie. Dit lukte mij goed.

Ik zag heel veel varkens met tumoren, veel zaten helemaal onder de krassen en sommige hadden het leven al opgegeven.

Ik zag op een moment vier varkens bij elkaar liggen, op de bodem van de wagen en één varkentje lag te stikken in zijn eigen, groene braaksel. Dit moment vergeet ik niet meer. Ik kon er niet bij, ik kon het varken niet helpen.

Maar ook was er een varken eerst heel erg bang en na een korte tijd tegen haar te hebben gepraat, kwam ze dichterbij en kon ik haar aaien. De oogjes gingen dicht en ik probeerde met mijn stem een beetje liefde over te brengen. Toen hebben de traantjes wel even achter mijn ogen gedrukt gezeten. Overweldigend.

De dagen erna vielen zwaarder, vooral boodschappen doen de dag erna, toen ik allemaal varkensvlees zag liggen en mensen gedachteloos de lichamen in hun karretje deden. Toen heb ik gewoon middenin de supermarkt staan huilen ( wel zo dat niemand het zag). Een troost is dat de groep die samen komt bij een vigil, een hechte groep mensen is, die altijd voor elkander klaar staan, je voelt je meteen thuis en begrepen. Het is echt heel waardevol, vind ik.

Ik ben achteraf gezien heel blij met deze stap. Het was heel anders dan ik had verwacht ( zo’n cliché, want bijna iedereen zegt dit). Maar het is zo. Ik kan het verdragen. Sterker nog, ik kan echt iets betekenen voor de dieren. Sinds mijn eerste vigil zijn er veel mensen geweest die mij hebben bericht en die nu of stoppen met vlees eten of willen minderen.

Niemand vind een vigil leuk. Niemand is blij als hij/zij er is, maar het is zo ontzettend belangrijk. Daarom is het van belang dat mensen zich blijven aansluiten, zodat er voldoende mensen zijn, om bij ieder slachthuis een groep te hebben. Zodat er sneller meer bewustzijn zal worden gecreëerd en dit leed sneller zal verdwijnen.

Zou je het eens willen ervaren, als vleeseter, vegetariër of veganist? Wil je graag helpen? Iedereen is welkom en alle acties verlopen vreedzaam en met respect. Kijk voor alle acties van The Savemovement Netherlands in deze facebookgroep.

Dank je wel voor het lezen,

0 comment

Activisme

Cube Of Truth Hilversum 31-03-2018

written by

Afgelopen weekend heb ik weer actie gevoerd met andere lieve mensen in Hilversum Centrum. Met Anonymous for the voiceless, the Cube Of Truth. Hier laten we beelden zien van wat er gebeurd in de bio industrie, bij leer, bij bont. Mocht je meer weten over de hoe en waarom, dan kan je mijn eerste artikel over mijn eerst ervaring HIER lezen en HIER kun je terecht voor de website van Anonymous for the voiceless en als je zelf wilt meedoen, meld je dan hier bij aan.

Hilversum 31-03-2018

Er waren vandaag heel veel jonge mensen. Kinderen. 12+. En kinderen zijn de toekomst, dus ik vind het altijd mooi om hen te kunnen informeren. Met kinderen heb je ook weinig discussies, niet dat discussies erg zijn of negatief, maar kinderen zijn vaak nog niet zo geconditioneerd en dat vind ik heel mooi. Een kind handelt vaak uit emotie/gevoel en is veel puurder dan een volwassene. Bovendien zijn kinderen vaak goed in staat om empathisch te voelen.

Bij The Cube Of Truth wordt er wel ingeschat of een kind iets wel of niet kan zien en wordt er altijd even gekeken of er ouders in de buurt zijn en wordt om hun toestemming gevraagd. Maar als kinderen 12+ zijn, laten we ze wel kijken, maar proberen we ze wel te begeleiden. Tieners zijn goed in staat om hun eigen grenzen aan te geven, dus als ze niet willen kijken of niet durven, laten we hen uiteraard in hun waarde.

Vandaag sprak ik met een moeder met 3 kinderen in de leeftijd van 8 tot 11 en de moeder vroeg haar kinderen of ze wilde kijken. Ze legde de kinderen zelf uit wat ze zag, namelijk baby varkentjes die dood lagen te gaan op de vloer in een vleesvarken boerderij. Ze nam echt de tijd om de kinderen te laten kijken en de kinderen erop te laten reageren. De moeder gaf zelf aan echt niet te willen stoppen met vlees eten, maar dat ze haar kinderen zelf graag de keuze liet. Alle kinderen gaven aan dat ze dat wat ze zagen vreselijk vonden en dat was ook van de gezichtsuitdrukkingen wel af te lezen. De oudste vertelde mij dat ze een vegetarische oppas hebben en die ook vega kookt en dat dat prima kan.

Hieronder de foto van het gezin ( ik sta heel verdacht opgesteld).

Ik vind het zelf belangrijk dat kinderen weten van de industrie, wat er echt gaande is, dat ze geen sprookjes worden voorgehouden. Zodat ze zelf in staat zijn om later keuzes te maken die passen in hun leven. Zonder bewustzijn, geen echte keuzes. En als vlees eten zo natuurlijk en gewoon is als sommige ‘grote mensen’ beweren, waarom zouden we de kinderen dan niet meenemen naar een slachthuis? Omdat het misschien toch niet ethisch verantwoord is 😉 (?)

Zie hier een aantal foto’s die ik maakte van de kids die langskwamen vandaag:

Ik sprak een jong stel vandaag met drie kleine kinderen ( van 0 tot 3 jaar denk ik) en de vrouw zei me heel; oprecht, ‘Daar denk je toch niet over na als je kipfilet in de supermarkt koopt hé? Als ik dat zou zien in de supermarkt zelf, dan zou ik het niet kopen’.

Ook zijn veel kijkers er van overtuigd dat de overheid dit soort dingen moet verbieden.

Ik sprak een vrouw die vegetarisch was maar geen idee had van de melkindustrie en een vrouw van 67 jaar die zelf al jaren veganistisch leeft. dat is ook bijzonder. Vroeger was er nog niets vegans en zie ons nu met onze ben & Jerrys en Mc Vegan 🙂 De wereld veranderd hoor, zo fijn!

En aan het einde van The Cube, toen we al aan het afbouwen waren, kwamen er twee jonge vrouwen aanlopen die wilde weten wat we kwamen doen en stonden heel erg open voor veganisme en dus nam ik daar graag nog de tijd voor. Ze waren allebei vegetarisch en aten geen gluten. Ik kon merken dat deze vrouwen erg bewust waren en benieuwd waren naar de spirituele kant van het vegan zijn. Ik voel mij zelf veel lichter en gelukkiger sinds ik geen dieren meer eet en ik denk zelf omdat dit komt omdat ik geen lijden meer eet, geen angst en pijn, die stress moet zeker in het vlees zitten wat je eet, ik ben daar van overtuigd. Ik gaf ze allebei een folder over vereniging van veganisme mee en gaf mijn Instagram, voor als ze meer vegans willen volgen ( dan kan ik die doorsturen).

Na afloop zijn we nog gezellig gaan eten bij VERS Hilversum en heb ik heerlijke en salade en een stamppot gegeten en nog even nagepraat met mede activisten ( wat zo gezellig is!).

Ik kan er voorlopig weer even tegenaan, ik krijg altijd bergen energie van zulke dagen.

Het was een mooie dag waarin 70 mensen veganisme serieus namen.

Wil je je ook meer inzetten als veganist en ervaren hoe fijn en liefdevol Cubes zijn? Stuur mij een berichtje of wordt lid van AV Netherlands op Facebook ( linkje).

Hieronder een filmpje van Francois, een heel indrukwekkende vanuit Keulen. Francois zet zich in met speeches, lectures, outreaching en zijn YouTube kanaal. Hij heeft hele goede film skills en ik wil graag deze video delen van afgelopen weekend. Je ziet hier rechtsboven de gevolgen van de melkindustrie en de reactie erop van tieners.

0 comment

Activisme

Cube of Truth: Amsterdam: 25 Maart 2018

written by

Afgelopen zondag 25 maart, was er weer een Cube Of Truth van Anonymous of the voiceless. Dit maal weer op het Leidse Plein in Amsterdam. De zon scheen, er waren veel mensen en het was een prachtige dag!

De opkomst aan vegan activisten was groot, bijna 60 man kwam vandaag bij elkaar, waardoor we twee cubes konden vormen, wat een te gek gezicht was natuurlijk. En zo dubbel zoveel mensen konden bereiken.

Ik heb mooie gesprekken gehad.

Ik zag een stelletje van een man en vrouw, van in de dertig gok ik, die duidelijk geraakt waren en naar beelden op een laptop aan het kijken waren. Toen ik zelf ging kijken naar de laptop zag ik de beelden uit Tielt, waar de varkentjes geslagen werden en getrokken aan de oren en ik zag hoe een man een varken heel hard trapte. Ik keek naar de vrouw en zij huilde. Ik vroeg de man ( uit Duitsland, bleek) wat hij voelde als hij dit ziet en zijn antwoord was: ‘Schuldig’. Eigenlijk hebben we meer gezwegen en gekeken dan dat we een gesprek voerde. Ik vroeg of ze open stonden om 22 dagen geen dierlijke producten te eten en de vrouw knikte en de man zei vol overtuiging ja. Dat was heel mooi, dat mensen op dat moment, waar je bij staat, het gevoel met de dieren maken.

Ook sprak ik een vrouw van over de 60 en die was wel op de hoogte van wat er allemaal mis was in de bio industrie en daarom aten ze al minder vlees thuis zei ze, maar zonder kon ze echt niet. Ik vroeg haar waarom dat niet kon en toen begon ze over vitamines en gezondheid. Ik was best verrast over hoe open deze mevrouw uiteindelijk stond om toch eens bij het vleesvervanger schap te gaan kijken, want hier was ze nog nooit blijven staan en ik vertrouw erop dat deze mevrouw daar in ieder geval een keertje iets van zal gaan kopen.

Op een gegeven moment, tegen het einde van de dag, stond ik met een masker op tegenover een groepje jongeren. Precies voor mij uit kijkend, was een groepje jongeren met, ik gok jongeren van een jaar of 16-19 jaar. Ik had nu zelf de beelden van de varkens op het tablet en keek recht naar een stel meiden die onze verschijning blijkbaar aanstootgevend of ongemakkelijk vonden, want ze begonnen te lachen, te giegelen en baldadig te worden. Een van de meiden kocht expres bij Burger King een hamburger om deze vervolgens lachend voor mij op te eten, terwijl ze naar de mishandelde varkens keek.

En toen merkte ik de kracht van mijn masker eigenlijk pas echt. Ik voelde allerlei emoties, machteloosheid, boosheid, etc. Maar ik kon niets, ik mag niet praten, ik kan niets doen, ik wilde met het meisje in gesprek gaan, ik zag geen outreachers om mij heen en dus bleef ik haar aankijken. Stil. Maar omdat ik een masker op heb, heb je geen contact met de mensen die naar je (laptop/tablet) kijken. Het is net alsof je er niet bent. Ik heb ook nog nooit gehad dat mensen mij in mijn ogen aankijken, hun ogen gaan altijd naar het scherm, mega krachtig concept, want dat is natuurlijk de hele bedoeling erachter. Ik sta er om een stem voor de dieren te zijn, niet voor mezelf of als mezelf. Maar tegelijkertijd voelde ik mij ook zo krachtig, ik stond hier met een doel: ‘Kijk maar, wordt maar baldadig en opstandig, je hebt er vast je redenen voor’. Mensen worden namelijk niet zomaar opstandig. Als dierenleed je echt niets doet, dan besteedt je er ook geen energie aan. dan loop je door of kijk je niet meer om. En dit besef komt dan alleen door stilte, omdat je dus ook niets kan zeggen. Dus ook dat heeft een positief effect op mezelf gehad.

En op dat moment komt er een outreacher die met de meiden in gesprek gaat en je ziet de meiden steeds wat zachter worden. Een zonnebril gaat af, een hand gaat uit de zij, een stoere blik, wordt een fronsende wenkbrauw en een stap dichterbij het beeld wordt gemaakt. En dan is er ineens een connectie bij een van de dames: ‘Je zou het niet zeggen als je mij zo ziet, zegt ze, maar ik hou echt van dieren’. ‘Ik wil zelfs dierenarts worden’.

Een jongeman die de beelden van de bio industrie filmt.

Vandaag was er nog wel iets bijzonders, een van mijn favoriete bloggers kwam langs, Lisa, van Lisa Goes Vegan.

Lisa kwam vandaag samen met een vriend/kennis van haar, Jelle. Jelle schrijft over minimalistisch leven, bewuster leven en groener leven. Hij is ontzettend inspirerend en ik zou zeggen bekijk het zelf eens op zijn blog: Grow Thinkers.

Ook Jelle ging echt meteen al met de voorbijgangers in gesprek. Dat vind ik echt heel mooi, dat ze zich vandaag ook meteen hebben ingezet en vrijwillig een mooie bijdrage hebben geleverd. Zoals je misschien weet, heeft Lisa een flinke aantal volgers op bij voorbeeld Instagram en ze heeft te gekke kookboeken gemaakt, waarvoor ze ook een award gewonnen heeft. Ik hoop natuurlijk dat ze veel mensen bereikt, die dan hopelijk ook weer geïnspireerd raken om actief te worden, zodat de wereld sneller vegan wordt en dus met minder kwaad en met meer liefde.

Wil je meer zien?

Zoals filmpjes van Cubes Of Truth in Nederland, volg dan Francois ( Baffled Vegan) zijn Youtube kanaal, want hij maakt de meest inspirerende filmpjes van de Cubes en waar ze voor staan. Klik hier om op zijn kanaal te komen. En klik op abonneren, hij verdient echt meer aandacht en waardering.

Wil je een keer mee doen om te zien of dit ook zo fantastisch voor jou werkt?

Kijk eens op de AV Netherlands facebook groep en kijk of er een cube wordt georganiseerd bij jou in de buurt of neem contact op met mij, dan kan ik je misschien verder helpen hiermee.

1 comment

Activisme Veganisme Waarom vegan?

Hoe maak je de eerste stap naar veganisme?

written by

Deze vraag is denk ik de meest gestelde die ik het afgelopen half jaar gekregen heb. Waar begin ik?’

Misschien verwacht je nu wel dat ik een lijstje opsom met de allerbeste websites waar je de lekkerste vegan recepten kan vinden. Of een verwijzing naar een website waar je je kan inschrijven om een maand lang veganisme te proberen.

Maar dat is, naar mijn idee, niet de eerste stap om veganisme serieus te overwegen. Daarom zou ik je willen vragen om een laagje dieper te gaan dan de eerste stap naar het praktiseren van veganisme, namelijk naar het voelen.

Stel je eens voor…

Stel je voor hoe de wereld er uit zou zien als niemand een ander of iets anders kwaad zou doen. Alle oorlogen op de wereld zouden stoppen, oceanen zouden weer schoon worden en baby’s zouden met liefde en warmte worden groot gebracht. Mensen met een ander geslacht, seksuele voorkeur, religie, cultuur, huidskleur, gender en afkomst zouden niet meer met ongelijkheid en afwijzing te maken hebben, alle dieren zouden in vrijheid leven en macht zou geen rol meer spelen.

Nou, dit is zo’n beetje mijn droom…

Hoe kan zo’n droom überhaupt werkelijkheid worden? Door bij jezelf alvast te beginnen. Het is een cliché, maar een betere wereld begint in en bij jezelf. Jij kunt moedig en bewust de meest vriendelijke houding van ‘het geen kwaad doen’ aannemen en eigen maken.

Hoe doe je dat? Voor dat je iets doet of zegt kun je bij jezelf nagaan, ‘Zal ik met deze actie, een ander kwaad doen?’ Op een bewust niveau handel je dan al naar je wens om niet kwaad te willen doen.

Het kan een kleine handeling zijn, zoals een vlieg buiten te zetten in plaats van het dood te maken. En een wesp in je glas toch te redden, in plaats van het glas te schudden. Maar het kan ook zijn dat je twee keer nadenkt voor je iets kwetsend zegt tegen iemand die je liefhebt.

Maar vergeet vooral ook niet om deze liefdevolle houding naar jezelf toe te richten. En jezelf ook met evenveel respect te behandelen. Hier is veganisme eigenlijk een beetje begonnen bij mij. Door liefde voor mezelf te leren hebben en het leven als waardevol te gaan ervaren, als kwetsbaar en bijzonder, begon ik dat om mij heen ook te ervaren.

Want toen ik begon te leven met de intentie om niet kwaad te willen doen, bestond er een bewustzijn van het magische van al dat leeft. Ik begon te leren om overal het wonderlijke van in te zien. En respect te hebben voor alles en ook voor alles wat ik niet begreep. En dit heeft mijn leven nog mooier gemaakt en veel meer betekenis gegeven en persoonlijke groei.

Dus wat begint met de intentie of de wens naar een wereld zonder kwaad en hier zelf vragen over te durven stellen naar jezelf toe, maak je kleine stappen richting een wereld met minder kwaad. En door dat je geen kwaad wil doen, zul je merken dat je steeds meer keuzes zult maken die minder kwaad doen. Veganisme is daar een logische stap in en je zult merken zelf veranderingen te maken wanneer je hier klaar voor bent.

En door deze weg te bewandelen en dit ook echt zo te voelen, zul je mensen om je heen hiermee inspireren en voor je het weet, maak jij weer rimpels in de vijver, net als een steen dat doet. De steeds grotere cirkels van liefde die je creëert raken ook weer andere mensen en zo maak je met jouw wens een betere wereld.

Gedachten die je elke dag kunt denken zijn:

Ik heb respect voor alles wat leeft
Ik leef bewust zonder kwaad te doen
Ik laat me door de liefde leiden

Dus mijn tip zou zijn, begin met je innerlijke wens en verlangen, dan volgt vanzelf de stap erna, want als je wilt veranderen, dan lukt dat altijd, dan vindt je de weg wel.

0 comment

Activisme Waarom vegan?

Is vlees eten een persoonlijke keuze?

written by

Als veganist krijg je het vaak genoeg te horen. “Vlees eten is mijn persoonlijke keuze’. En ik krijg ook vaak de vraag: ‘Ik respecteer jouw keuze om veganistisch te zijn, dan moet je mijn keuze om wel vlees te eten toch ook gewoon respecteren?’. En dat ik mijn overtuiging niet zo moet opdringen aan anderen en heel af en toe hoor ik iets over: ‘Jehova getuige gedrag’.

Ik vind deze vraag/stelling een heel erg interessante. En een lastige. Want op zich is het een persoonlijke keuze om vlees, zuivel en eieren te eten. Je kunt immers persoonlijk de keuze maken om het wel of niet te doen. Eigenlijk owrdt het zelfs aangemoedigd in deze samenleving. Maar is het daarom ook moreel gezien oké om het te doen?

Wanneer dieren leven om te dienen voor menselijk plezier en/of genot en wanneer je in dit (al korte) leven de dieren mishandeld door ze kunstmatig zwanger te maken, kinderen weg te halen/te doden, op te sluiten, in het donker te zetten en hun basisbehoeften af te nemen, ben je bezig met mishandeling en verwaarlozing. En dan heb ik het nog niet over het slaan/trekken/schoppen en ander geweld (wat echter heel vaak voorkomt, want dieren worden gewoon als dingen gezien en behandeld).

Is het een persoonlijke keuze om hiervoor te betalen? Ja dat is het. Zou dat anders moeten zijn? Ja dat vind ik wel. Maar, met een grote maar aan het einde…

Vergelijking

Wanneer ik op straat loop met mijn hond en ik begin hem ineens te schoppen, dan is dat mijn eigen persoonlijke keuze. Maar vinden anderen dat ook of wordt ik hierop op zijn minst aangesproken wanneer een voorbijganger mij dit ziet doen?

Als ik zie dat een vrouw op straat haar kind in elkaar schopt, dan is dat een persoonlijke keuze die zij maakt. Maar maakt deze keuze, het dan ook oké? Of ga ik hier dan wat van zeggen of zelfs iets tegen doen? Dring ik dan mijn overtuiging op aan die vrouw en had ik haar moeten respecteren?

Is het dan bij dieren anders? Mogen we als mensen dieren wel mishandelen? Vindt je niet dat dieren beschermd dienen te worden? Dat we voor ze moeten opkomen als we zien of weten dat ze worden mishandeld? Als jij weet dat iemand die je kent zijn kat zwaar verwaarloost en hem dan doodmaakt en op eet, walg je daar dan van? Vind je dat een persoonlijke keuze of zou je hier wat tegen willen doen of de vrouw op zijn minst willen aanspreken voor dit gedrag? Het is toch haar eigen persoonlijke keuze? En wat nu als ik je zou vertellen dat deze kat een prachtig leven had gehad, is het dan wel oke om een einde aan zijn leven te maken, voor die paar minuten van plezier ( eten/smaak)?

Dit is precies hetzelfde. Varkens, katten, honden, kalfjes, vogels, kippen, eenden, apen, olifanten, mensen, vissen, dieren. Wij voelen allemaal pijn, verdriet, angst en we willen allemaal leven. Geen een van ons allen wil dood. Geen een van ons allen wil behandeld worden op de manier waarop de dieren die gebruikt voor ons plezier worden behandeld worden. Het enige verschil met andere dieren is, dat zij niet kunnen praten en wij wel. Zijn wij, als mensen, daarom dan niet juist in de positie dat we ze beter moeten beschermen en juist voor ze moeten opkomen als we zien of weten dat ze in nood zijn?

Zolang je keuzes maakt die effect hebben op het leven van andere wezens, is het meer dan slechts een persoonlijke keuze.

Maar goed, ik snap dat de meerderheid van de mensen (nog) niet zo denkt over veedieren. Ik besef dat vegans in de minderheid zijn en dat hoe ik het nu zie, anderen het nog niet zo zien. Ik zag het een tijdje geleden ook niet zo. En daarom is het belangrijk om de ander (carnist) niet te veroordelen op zijn of haar persoon. Maar om uit te leggen dat wat het is dat je vreemd vindt aan het gedrag, wat je verkeerd vindt aan de industrie. Laat weten dat het gedrag of acties zijn die je afkeurt, maar niet dat je een persoon afkeurt.

Ik vind het belangrijk om mij nooit beter te voelen als een ander en dat voel ik mij ook niet. Ik ben trots op mijn veganist-zijnde en het voelt goed om op te komen voor de dieren, maar ik respecteer net zo goed alle mensen die (nog) wel vlees eten. Ik dacht een tijd geleden ook anders over vlees eten en maakte de connectie met het dier dat het was ook niet. Dus ik kan juist goed begrijpen hoe het voor een carnist is. veganisme gaat onder andere over gelijkheid en compassie. Voor al dat leeft en daarom is het belangrijk begrip te hebben, ook voor mensen die nog bijdragen aan de horror van de bio-industrie.

Daarom zal ik een persoon niet afkeuren of veroordelen, maar proberen uit te leggen dat ik, nu ik weet hoe er met dieren wordt omgegaan in de industrie, ik er afstand van doe en dat ik het liefste zou zien dat iedereen dat deed, omdat geweld in mijn ogen verkeerd is. Ik zou de persoon laten weten dat ik hem of haar niet veroordeel, maar dat ik het gedrag naar dieren toe veroordeel.

Als iemand keuzes maakt zonder hierbij bij te dragen aan het leed van een ander, dan zul je mij nooit horen. Dan moet die persoon het zelf weten. Maar ik kan geweld aan onschuldige wezens niet respecteren.

Ik heb door mijn veganisme respect voor alles wat leeft, ik heb respect voor de gevoelens van alle vissen in de oceanen, de kippen, de varkens, de koeien, de schapen. Ik denk aan hun gevoelens, verlangens en behoeften. Dat is de reden dat ik geen producten koop die tegen dit respect ingaan. Ik vind de mening van andere wezens belangrijker dan mijn oude gewoonten.

En om anderen niet aan te vallen op dit, toch wel, zeer gevoelige onderwerp, stel ik graag een vraag, omdat ik hoop dat dit stof geeft tot nadenken.

Conclusie:

Wanneer iemand tegen mij zegt dat ik hun mening van vlees eten, niet respecteer, stel ik diegene graag de vraag:

‘Wie zijn mening en wie zijn gevoel respecteer jij, naast die van jezelf, wanneer je vlees, vis, zuivel en eieren consumeert?’

0 comment

Newer Posts

Older Posts

Activisme

Coachen

Informeer jezelf en zie jezelf als boodschapper of voorlichter

Wat je aandacht geeft groeit

Beetje achtergrond info:

(!) Dan eerst ook dit: Belangrijk!

Waarom schrijf ik dit ?

Watskeburt?

Pittig

En nu?

Wat is een Cube Of Truth eigenlijk?

Outreach tips:

Relax! je weet alles al

Een goede verstandshouding opbouwen

Motivatie

Luister

Houding

Stel vragen

Hieronder een beetje de structuur van vragen stellen ( in het kort)die je zou kunnen aannemen.

Probeer je mening niet op te dringen –

Bijna niemand wordt vegan on the spot

Hier geef ik je wat tips om mensen om je heen te influencen op een vriendelijke, maar effectieve manier!

Onthoud hoe jij was voor je vegan werd

2. Niet preken!

3. Wees aardig

4. Geef oplossingen, geen kritiek

5. Lach. Blijven lachen, ook als je hart huilt

6. Zoek naar gelijkgestemden

7. Gebruik je social media kanalen tactisch

8. Iedereen loves eten

9. Wees de vegan die je zelf had willen ontmoeten

Extra tip voor vegans die de wereld willen verbeteren:

10. Leef ook buiten je vegan bubble

Ik was verkocht…

The Save Movement

Zie hier een prachtig filmpje over wat deze groep doet:

Onnatuurlijk:

En dan nog even iets waar je dan misschien niet bij stilstaat… DONS

Wat doe je dan precies?

Hoe ervaar ik het om mee te doen met deze vorm van actie voeren?

Zou je het eens willen ervaren, als vleeseter, vegetariër of veganist? Wil je graag helpen? Iedereen is welkom en alle acties verlopen vreedzaam en met respect. Kijk voor alle acties van The Savemovement Netherlands in deze facebookgroep.

Ik heb mooie gesprekken gehad.

Stel je eens voor…

Gedachten die je elke dag kunt denken zijn:

Ik heb respect voor alles wat leeft

Ik leef bewust zonder kwaad te doen

Ik laat me door de liefde leiden

Vergelijking

‘Wie zijn mening en wie zijn gevoel respecteer jij, naast die van jezelf, wanneer je vlees, vis, zuivel en eieren consumeert?’

Volg mij!