No products in the cart.
Ik werd vandaag zo lekker wakker. En toen ik besefte hoe warm het was, werd ik nog vrolijker! Bijna fluitend liep ik de deur uit om vervolgens naar mijn tuintje te fietsen en wat tomatenplantjes in de grond te zetten. Ik zei iedereen gedag en mijn lach was zo breed dat het zeer deed in mijn kaken. Met de tomaten in mijn fietsmand reed ik het pad op van onze gezamelijke tuintjes. Oh wat begon de dag fijn! Ik wist het zeker: Vandaag was ik zo rustig als een boeddha!
Toen ik ineens zag ik twee heel onverzorgde mannen ( zwervers) de tuin uitlopen en de ene man had een pot met daarin een aardbeienplant vast. Ik vroeg meteen: ‘hey wat doe jij nou?!’ Hij schrok en zei: ‘Dit is toch onkruid?’Ja natuurlijk en jij hebt zo’n honger dat je een bak met onkruid mee neemt natuurlijk. ‘Nee dat zijn onze aardbeien’. De man beweerde dat hij helemaal niet wist dat hij dit niet zomaar mee mocht nemen en hij had ook geen idee wat voor tuin het was.
Maar ik was in een goede bui en ik voelde me zo lekker dat ik dacht, ik laat mijn hart zien en ik geef de man de bak met aardbeien mee. Geniet er lekker van. Laat de rest staan en eet de aardbeien straks lekker op. En ik gaf hem een hand en een glimlach. Ik voelde dat het goed was. Hij vertelde meteen dat hij groenten had staan en dat hij die wel kwam brengenom iets terug te doen. ( Oh dus hij wist toch wel dat wij een moestuin hadden 😉 ) Ik kon de heren vertellen wat wij hier al tijden doen met zijn allen en hoeveel moeite en liefde erin de planten zit en ik ging door.
Ik was daarna de stad in gegaan, bij Dille & Kamille gekeken, een cadeautje gekocht en daarna bij een vriendin lekker gekletst en in de tuin gezeten. Op de terugweg nog even langs de urban farm, want ik was aan de beurt voor het water geef schema. Wij doen ieder 4 keer per maand water geven aan de gehele tuin ( dat scheelt enorm!). Kom ik aan, zie ik al meteen dat mijn spulletjes gestolen zijn! Ik wilde morgen ( woensdag ) een mooi welkomsbord gaan schilderen en de spuleltejs had ik wel verborgen maar wel echt in de tuin gelegd. Alles weg! Kwasten, rollers, grondverf, gewone verf, stiften, pennen, maar ook mijn schaar, mijn heggenschaar, hamer en plantenvoeding. Toen ik verder keek zag ik dat er een komkommerplant, rozemarijnplant en mijn laurierplant ( mijn trots!) met wortels en al zo uit de grond waren gerukt. Dit alles is binnen 3 uurtje sgebeurd en toch verdenk ik die twee stinkenede mannen die ik eerder zag.
Jemig, ik was stil en boos tegelijk. Vooral boos vanwege mijn plantjes, waar ik zoveel moeite voor doe, dat steel je toch niet?!
‘Niet laten kennen, Natas’ Doorgaan. Dus ik fiets richting de Gamma, voor nieuwe verf spullen. Ik sta in de rij te wachten bij de kassa en besef ik me ineens dat mijn telefoon weg is. Ik voelen en kijken. In mijn zakken, in mijn tas, no een keer kijken. NEE! Vast nog op de farm gelaten in alle emotie. Ik was al bijna aan de beurt dus ik besloot te blijven staan in de rij. Maar de mevrouw voor mij had een product waarvan de prijs niet klopte en dus moest er eerst een manager bijgehaald worden. Ik voelde letterlijk elke minuut langzamer voorbij gaan. Pff schiet nou op! Snel wilde ik afrekenen en ik steek de pinpas in de automaat en pieeeep geen saldo! What the… serieus?
Oke snel door, ik loop terug ( zonder spullen grr) naar de fiets en ik zie in mijn mandje dus mijn mobiel liggen. Pdff wat een fijne ontdekking. maar redelijk gestressed besluit ik mijn beste vriend op te bellen om even stoom af te blazen. En dat ging lekker ( voor mij dan) want ik was lekker aan het tieren en klagen en boos aan het zijn. Hij luisterde geduldig en gaf me gelijk ( heerlijk!). Ik werd net wat rustiger toen ik op een weg wilde oversteken waar ik voorrang had op de automobilisten en toen ik overstak, toeterde een man met zijn raam open keihard en lang naar mij. Ik… ik twijfelde GEEN MOMENT en toen de man verder wilde rijden zette ik mijn fiets midden op de straat vlak voor zijn auto neer. Nog met mijn telefoon in mijn rechterhand stormde ik op de man af en vroeg hem wat dit te betekenen had, ik had immers voorrang. Hij keek me stoer aan en zei dat ik ‘hem liet schrikken door over te steken’. (?) Ik zag hem grinniken. Oh wat vond hij het leuk. Ik kon mijn stem niet meer beheersen en ik schreeuwde naar hem of hij HIER misschien ook van schrok! (Ik had mijn gezicht zo’n 10 cm bij die van hem toen ik HIER schreeuwde op mijn hardst). En vanaf toen ging er een lichtje uit in mijn hoofd. Ik begon te tieren en hem voor aso uit te maken en toen zijn vrouw mij begon uit te schelden gooide ik woorden naar haar hoofd die ik al jaren niet gebruikt had. Deze mensen kregen de gehele ellende van mijn gehele dag op hun bord. Plus nog wat woede en frustratie van nare dingen uit het verleden, denk ik. En uit die tijd dat ik gepest werd. En die tijd dat ik mij niet gezien voelde door mijn ouders en…. Ik was totaal onredelijk. Maar toen ik wegfietste met een middelvinger omhoog, voelde ik mij eindelijk die boeddha die ik al de hele dag wilde zijn. Zo dat was een hele opluchting.
Oh wat was dat een slechte actie vanuit mij. Maar wat kwam dat even goed uit.
Sorry meneer.
